سجاد نوشته:

فکر کنم مناسب‌تر از امشب برای یادآوری این یادداشت گیرم نیاد :

لینک

سجاد نوشته:

فکر کنم مناسب‌تر از امشب برای یادآوری این یادداشت گیرم نیاد :

لینک

l.e.s.s-i.s-m.o.r.e نوشته:



من احساس میکنم بچه های دهه نود هیچ خاطر ای از بچگیشون ندارن ک اینجوری تعریف کنن خیلی بده...

l.e.s.s-i.s-m.o.r.e نوشته:

چه جذابیتی داره آخه؟
به عنوان ی دهه هفتادی قرارداد نانوشته رو نقض میکنم با این حرفم ولی خاطرات دهه 60ای ها واقعا خیلی شنیدنی و بانمکه خیلی تو خاطره هاشون زندگی جریان داره،وقتی درباره خاطره هاشون حرف میزنن چششون برق میزنه،آدم دوس داره بشینه همه خاطره هاشونو گوش کنه.
یکم خاطره هاتونو بیشتر بنویسید استفاده کنیم.

بدمـائكــم ننـتـصــــر نوشته:




نمی دانیم این بحث روزه داری در جهت همدردی با فقرا از کجا وارد ادبیات ما شد که خنده ای بر ما عارض می گردد، خندیدنی ، که آن مسکین به نان شبش محتاج است و سفره ای خالی، و من و تو در شمارش معکوسیم برای بانگ اذان مغرب و در جوع و گرسنگی به امید سفره ای رنگین !

الحاقی: پر کردن سفره ی مسکین ولو یک شب، بهتر و بالاتر از این خیال باطل که درد او همی فهمیم !

الحاقی2: حالات روحی و معنوی شهرالله والاتر و بالاتر است از این تصور عام !

الحاقی3: برای آن استفتا می دهیم خلع لباستان کنند و دستار از سر ملوکانه بر دارند که لعن متظاهر و متکبرجایز و تمام حقوق مادی و معنوی اش بر ذمه ی ماست !

الحاقی4: "سب" صحیح است شیخنا و نه "صب" !

الحاقی5: بر سر سفره ی افطاراز هیچ نعمت خدای متعال نگذریم که معصیتی است عظما و کفران نعمت !

الحاقی6: عبدالله ابن زبیر و تخت روانش و شاه نقش کیانیان و خاصه آن گریم شاهکار استاد اسکندری !

ريـפـانـہ نوشته:


بايد بگم كه آقاسجاد دهه هفتاديه
بعد خب الان سنى نگذشته از اينا كه بخوان مثه دهه شصتى ها از خاطراتشون بگن

السّلامُ علیک یا ربیعَ الاَنام نوشته:

بحث فوتبال شد، يادم اومد چه خوابى ديدم ديشب.

خواب ديدم الكلاسيكوه دارم برا بارسا بازى مى كنم. لامصب از اون خوابا بود كه عين واقعيت واقعى و قابل تجسمن. فكر كنم جاى اينيستا بازى مى كردم چون MSN بودن ژاوى هم بود.

چقدر سعى كردم با شوت گل بزنم ولى خيلى شديد پرس مى كردن لعنتيا.

آخر بازى يه خطا شد نزديك نقطه كرنر سمت راست، من رفتم بزنم. ژاوى گفت بيا كوتاه بازى كنيم و سريع پاس داد. منم ديدم توپ اومده رو پاى چپم، ولى وحشيا هم داشتن مى دويدن سمت ما وقت نبود توپ رو بيارم روى پاى راستم. همونو كشيدم رو دروازه از رو سر اونا كه جلو دروازه بودن رد شد، رو تير دو، سر ضرب نيمار با بغل پا زد تو گل. من و ژاوى هم پريديم همو بغل كرديم شادى پس از گل.

جاى شكرش باقيه تو اين دنياى گه، لااقل خواب و خيال هست كه چند لحظه خوش به آدم بده! خيلى خوش گذشت جاتون خالى.