من هی می خوام یه سری حرفها رو نزنم، اما توهمات خنده دار عشاق سینه چاک پپ اجازه نمیده. درد اونجاست که توهمات خودشون رو واقعیت های جهانشمول معرفی می کنن و به خیال واهیشون همه مثل خودشون فکر می کنن!

اولا اونی که صلاحیت نظر دادن نداره، اونایین که تو توهم زندگی می کنن و جواب بحث فنی رو با لاطالیات کودکانه ناشی از درک فوتبالی محدودشون میدن. کسایی که از فوتبال فقط آمار و جام رو می فهمن و هرجا بحث فنی میشه جمله «پپ اسطوره بوده و هست و خواهد بود» ته منطق فوتبالیشونه!

پپ از نظر فنی هیچی نبود و هیچی نیست و هیچی هم نخواهد بود. اینکه بارسایی ها دوسش دارن، دلیل نمیشه مربی بزرگیه. بارسایی ها اولگوئر رو بیشتر از مسی دوست داشتن! پپ خوش شانس بود و با زمان جام گرفتن بهترین تیم بارسا همراه بود. هیچی از خودش برای تیم نیاورد و هیچی هم بعد خودش به جا نذاشت. ته اکتشافش هم آشغالی مثل پدرو بود که به خوبی کیفیت تفکراتش رو نشون میده!

بر خلاف توهماتی که توش زندگی می کنید، واقعیت ها به مرور زمان نمود عینی پیدا می کنن. همون طور که مورینیو اومد بعد یکسال دست پپ رو خوند و سال دوم با 9 امتیاز فاصله و برد تو نیوکمپ تحقیرش کرد، یا زمانی که با اینتر این کار رو کرده بود، یا حتی مربی داغونی مثل دی متئو که پپ کبیر! رو حذف کرد، و در نهایت استاد بزرگ بدون توان اضافه کردن کمترین نکته فنی به تیمش، از بارسا فرار کرد، چون جسارت و عرضه مواجهه با چنین چالش بزرگی رو نداشت و به لیگی فرار کرد که علی دایی هم می تونه توش قهرمان بشه، و باز هم گذر زمان و تحقیر پپ در برابر رئال و بارسا با تیمی متشکل از بهترین بازیکنای دنیا و مهمتر از اون، شخم زدن سبک بازی بایرن که بهترین تیم اروپا بود و نسخه فوق العاده پپ براش بازی بکش زیرش قلعه نوعی وار، دوباره ثابت کرد که پپ از نظر فنی هیچی نیست و یک بادکنک مملو از باد بارساست که بادش کم کم در حال خالی شدنه.

هیچ اهمیتی نداره عده ای عشق پپ که سرشون رو زیر برف کردن و اونچه تو دنیای بیرون اتفاق می افته رو نمی بینن، چی برای خودشون تو توجیه این واقعیات می بافن. حتی هیچ اهمیتی نداره اگر متوهمانه فکر می کنن همه بارسایی ها مثل خودشون فکر می کنن. بله پپ با بارسا کلی جام آورد اما کمترین تاثیر رو توشون داشت، و حتی اگه قرار باشه به خاطر همون چند سال یه شخصیت دوست داشتنی باشه، اما هرگز مربی صاحب اندیشه ای نبوده و نخواهد بود، حالا شماها هرچی دوست دارید گریبان چاک کنید! من همیشه پپ رو دوست داشتم، از اون زمانی که امثال تو نمی دونستن فوتبال چی هست، اما همین رفتارهای افراطی کودکانه باعث شد از تحقیر شدن های پیاپیش لذت ببرم، چون روز به روز روشنتر میشه که واقعیت منطبق بر توهمات شماها نیست!

وقتی آریگو ساکی ، فرگوسن و n تا اسطوره دیگه زبان به تحسین از پپ باز میکنن ، دیگه خوندن و جواب دادن به این نظرات احمقانه هیچ اهمیتی نداره عزیزان.