pacificist boy نوشته:

منم گفتم.. نمیشه روش حساب کرد.

Iman نوشته:



کی رو مسی؟!!

گلهای مسی خیلی با ارزش تر از اون زمون فوتبال قدیمی و مبدتیانهاست که راحت توپ میگرفتن میزدن تو گل
ولی الان فوتبال پیشرفت کرده و فوتبال مسی غیر قابل تصور شده

pacificist boy نوشته:


--
نه بابا... رو مسی اگه یه پا نداشته باشه هم میشه حساب کرد..

حرفای خیابانی بود

MESSIDONA نوشته:

نوشته های یک هوادار ...WOW

از کدوم قسمتش خوشتون میاد..؟



در مورد نوع بازی مسی تحلیل های زیادی شده است . خیلی ها با آنالیز بازی های او ...
سعی کردند روش های مهار او را کشف کنند . در واقع هیچ کسی به طور پی در پی به دنبال او نیست . مرکز ثقل او به گونه ای است که مدافعانی که می کوشند او را متوقف یا سرنگون کنند نمی توانند . او زمین نمی خورد حتی متزلزل هم نمی شود. به دویدنش ادامه می دهد ، توپ را پیش می اندازد ، متوقف نمی شود ، دریبل می کند ، جلو می زند ، می خزد ، فرار می کند و فریب می دهد . او مهار ناشدنی است . در بارسلونا به تمسخر گفته می شود روبرتو کارلوس و فابیو کاناوارو که مدافعان سابق رئال مادرید بودند ترجیح می دادند هرگز به چهره ی مسی نگاه نکنند ، تنها به این خاطر که هرگز نتوانسته بودند از او جلو بزنند . مسی فوق العاده سریع است . او با پاهای کوچکش مثل برق می دود ، پاهایی که توپ را محکم حفظ می کنند و با هر حرکتی آن را کنترل می کنند . انگار که آنها دست هستند نه پا . حریفانش با مانور های فریب دهنده اش ناگهان خود را دست خالی می یابند ، نه از مسی خبری است و نه از توپ ! یکی از هواداران مسی که به شدت لحظه به لحظه حضور او در میادین را تعقیب می کند در مورد مسی چنین نظر می دهد : ( تماشای مسی یعنی تماشای چیزی فراتر از فوتبال . چیزی ورای فوتبال و همتراز با زیبایی ، همسان با شور و هیجان . بیننده ی او دیگر فاصله ای میان خود و مسابقه نمی یابد ، بلکه خود را کاملا در درون آن می یابد و با حرکات ناشیانه اما هماهنگش یکی احساس می کند . از همین رو بازی مسی با قطعه های پیانوی آرتورو بندتی میکل آنجلی ، با تابلو های رافائل و با فرمول های ریاضی جان نش که در مورد تئوری که فراتر از یک آهنگ ، رنگ و منطق هستند ، قابل قیاس است . اینها که گفته شد همگی تاثیری هیپنوتیزمی دارند . درست همانند وقتی که کسی برای نخستین بار به تماشای بازی مسی می نشیند . او خواسته یا نا خواسته تحت تاثیر قرار می گیرد . ) زمانی که توصیف روزنامه نگاران ورزشی از مسی را می خوانیم ، در می یابیم که او چه تردست هنرمندی است . در جریان مسابقه ای میان بارسلونا و رئال مادرید که در آن بازیکنان حریف می کوشیدند او را پی در پی از کار بیاندازند ، گزارشگر مسابقه گزارش بازی را رها کرده و با هیجان تمام فریاد می کشد : او نمییی افتددد !! در مسابقه ای دیگر میان دو دشمن دیرینه فریاد های پر شور مسی ، مسی با حرف a همراه می شود و او از این پس برای همیشه مسیا به معنای ناجی خوانده می شود . بازی او به گونه ای سحر آمیز همه را شگفت زده و مبهوت می کند . با این حال زمانی که مسی بازی می کند پاس های مارادونا را در سر دارد . درست همانند یک شطرنج باز که در موقعیت های مشخصی از بازی از حرکت های قهرمانی بزرگ الگوبرداری و درست همان حرکت ها را اجرا می کند . مسی در ۱۸ آوریل ۲۰۰۷ در بارسلونا کپی گلی را به ثمر رساند که مارادونا در ۲۲ ژوئن ۱۹۸۶ در مکزیک به ثمر رسانده بود و از آن با عنوان گل قرن یاد می شود . در مورد مسی یک تشبیه جالب وجود دارد که مسی همانند زنبور مودار است ، می گویند زنبور مودار در واقع نباید پرواز کند چرا که بدنش بسیار بزرگ است و تحمل این وزن برای بال های کوچکش بیش از اندازه دشوار است ، با این حال زنبور مودار این موضوع را نمی داند و به سادگی پرواز می کند . مسی هم با اندام کوچکش ، با پاهای کوتاهش و سینه ی باریکش و با تمام اختلال های رشدش در واقع هرگز نباید می توانست در فوتبال مدرن و پر از درگیری امروز بازی کند . توصیفاتی که در مورد مسی می شنویم از کمتر فوتبالیستی می شنویم . هنگام بازی مقابل یوونتوس چنان بازی عجیب و دور از انتظاری را از خود نشان داد که فابیو کاپلو محو استعدادش شد و گفت : این شیطان نیم وجبی از کدام گوری آمده ؟! شاید تنها رقیب امروز مسی کریستیانو رونالدو باشد . بازیکنی که البته به اندازه ی مسی خاص نیست!