سلام خدا جونم....

دوباره این بنده ی پررو و گناه کارت اومده که باهات درد و دل کنه... اومده کاسه ی بخشش رو مثل یه گدا گرفته توی دستش و انتظار داره مثل همیشه اونو به خاطر گناهاش ببخشی... اومده دل ِ تنگشو گرفته وسطه دستاش تا یه نگاه به دلش بکنی و دلتنگی هاش کم شه...... اومده دمه در ِ خونت تا مثل همیشه تو کمکش کنی...

خدا جون دلم گرفته... به اندازه ی آسمونهات.. شایدم بیشتر... خوب هم می دونم که می دونی....

خدا جونم می دونی که نمی تونم به کسی جز تو اعتماد کنم... به کسی غیر از تو رو کنم ... از کسی غیر از تو انتظار کمک داشته باشم...

شرمندتم خدا جون... خیلی می ام در خونتو مزاحمت می شم... خیلی اذیتت میکنم.... جوابه این همه خوبی هم با نامهربونی می دم... ببخشید...

خدا خیلی خوبی.. خیلی مهربونی... نمی دونم چطوری توصیفت کنم...هر چی بزرگتر می شم هم خودمو بهتر می شناسم هم بیشتر به تو ایمان می ارم و می فهمم که تو چقدر بزرگواری... چقدر شنوا و دانایی و چقدر خوب به همه کمک می کنی...

خدا جونم کمکم کن تا بهتر بتونم درسامو بخونم... هم به من کمک کن هم به تموم اونایی که امسال کنکور دارن....



مرسی خدا جونم به خاطر داده ها و نداده هات...

مرسی از اینکه کمکم می کنی تا راحت تر بتونم باهات حرف بزنم.... می دونم هیچ وقت تنهام نمی ذاری... می دونم هیچ وقت فراموشم نمی کنی،حتی اگه من زبونم لال از یاد ببرمت...

آخ خدا جونم ممنونتم به خاطر همه چیز...

ما بنده هاتو ببخش اگه اون طوری که باید تشکر کنیم ازت تشکر نمی کنیم...



خدا جونم ازت خواهش می کنم عاقبت هممونو ختم به خیر کنی ...

مسعود نوشته:

پدر

وقتي 4 ساله بودم: بابا هر كاري مي تونه انجام بده.

وقتي 5 ساله بودم: بابام خيلي چيزها مي دونه.

وقتي 6 ساله بودم: بابام از باباي تو باهوش تره.

وقتي 8 ساله بودم: بابام هر چيزي رو دقيقا نمي دونه.

وقتي 10 ساله بودم: در گذشته زماني كه بابام بزرگ مي شد همه چيز مطمئنا متفاوت بود.

وقتي 12 ساله بودم: خوب طبيعيه پدر در آن مورد چيزي نمي دونه، اون براي به خاطر آوردن كودكيش خيلي پير است.

وقتي 14 ساله بودم: به پدر توجه نكن، او خيلي قديمي فكر مي كنه.

وقتي 20 ساله بودم: آه خداي من! او خيلي قديمي فكر مي كنه!

وقتي 25 ساله بودم: پدر كمي درباره آن اطلاع دارد. بايد اينطور باشد، چون او تجربه ي زيادي دارد.

وقتي 35 ساله بودم: بدون مشورت با پدر كوچك ترين كاري نمي كنم.

وقتي 40 ساله بودم: متعجبم كه پدر چگونه اين جريان را حل كرد. او خيلي عاقل و دانا بود و دنيايي تجربه داشت.

وقتي 50 ساله بودم: اگر پدر اينجا بود همه چيز را در اختيار او قرار مي دادم و دراين باره با او مشورت مي كردم. خيلي بد شد كه نفهميدم او چقدر فهميده بود. مي توانستم خيلي چيزها از او ياد گيرم.
**********************************************
حکمت خدا (داستان کوتاه)

تنها نجات یافته کشتی، اکنون به ساحل این جزیره دور افتاده، افتاده بود.
او هر روز را به امید کشتی نجات، ساحل را و افق را به تماشا می نشست.
سرانجام خسته و نا امید، از تخته پاره ها كلبه ای ساخت تا خود را از خطرات مصون بدارد و در آن لختی بیاساید.
اما هنگامی که در اولین شب آرامش در جستجوی غذا بود، از دور دید كه كلبه اش در حال سوختن است و دودی از آن به آسمان می رود.
بدترین اتفاق ممكن افتاده و همه چیز از دست رفته بود.
از شدت خشم و اندوه در جا خشك اش زد. فریاد زد:
« خدایــــــــــــا! چطور راضی شدی با من چنین كاری بكنی؟ »
صبح روز بعد با صدای بوق كشتی ای كه به ساحل نزدیك می شد از خواب پرید.
كشتی ای آمده بود تا نجاتش دهد. مرد خسته، و حیران بود.
نجات دهندگان می گفتند:
"خدا خواست که ما دیشب آن آتشی را که روشن کرده بودی ببینیم"

خدا پدر تابستونو بيامرزه
تا يه ماه پيش مگس تو سايت پر نميزد الان ساعت يك شب 22 تا عضو انلاينن

khadije نوشته:


آره والا ولی ما باید تا 19 تیر بریم کارورزی البته خدارو شکر هر روز نیست امروز صبح ساعت 7:15 از خواب پا شدم رفتم مدرسه الانم کلی خوابم میاد.

منم ساعت 1:10 پاشدم خدارو شکر دیگه مدرسه ندارم
ولی روزای مدرسه واقعا وحشت ناک بود
ساعت 5:55 پا میشدم
ساعت 2:00 هم میخوابم
مثل همه