| در حال دیدن این عنوان: |
۱ کاربر مهمان
|
|
برای ارسال پیام باید ابتدا ثبت نام کنید!
|
|
|
|
پاسخ به: این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست ... | ||
  نام کاربری: Dark_Rider
پیام:
۸,۸۵۸
عضویت از: ۶ دی ۱۳۸۸
از: كنار دريا
طرفدار:
- کارلس پویول & لیو مسی - کرایوف - برزیل و اسپانیا - :D - پپ عزیز - پروین گروه:
- کاربران عضو 
|
نام حسین(علیه السلام) را مشعل راهمان می کنیم تا در بیراهه های پرپیچ و خم گمراهی، گم نشویم. • خون حسین(علیه السلام) و یارانش، قبله نمای کمال و سعادت است. • امروز، درِ بوستانسراىِ عاشورا، با مقتلخوانىِ گریه گشوده مىشود؛ پس «اى اشكها بریزید». • آسمان نینوا، در محضر این همه خون، از وسعت آبىِ خویش شرمسار است. • عاشورا، جادهاى پر عبور براى عاشقانههاى جگرسوزِ آب است. • امروز، دلها در حُسن ختام زیارت عاشورا، سجده سجده در خون افتاده اند. • نگاه كن؛ حنجره قتلگاه، روبهروى آتش بوسهها چه پاسخى دارد: «این كشته فتاده به هامون حسین توست». • قدم به قدم، صداى «یا حسین» در كربلا كاشته شده است؛ مراقب باشیم روىِ حُرمت لالهها پا نگذاریم! • پررنگتر از خون، حدیثى در عاشورا نوشته نشده است كه دلهاى كربلایى آن را بخوانند. • عطر تربت كربلا بر دوش قلمهاى عاشورایى نشسته است تا بنویسند: لبیك یا حسین! • عاشورا، صحن مطهرى بود كه اذن دخول آن، خون عباس(علیه السلام) است و توسل به باب الحوائج، كلید ارتباط با فلسفه عاشورا. • عاشورا، تولد دوباره حیات آدمیّت و حماسه جاودان عشق و تجلّی زیبای توحید است. • عاشورا، نقطه اوج ادای امانت انسان است. عاشورا، نمایش قدرتِ روح در کوران حوادث و نشانه آرامش در توفان بلاهاست. • عاشورا، تجلیگاه آرامش و اطمینان نفوس مطمئنه است، مشعل فروزانِ معرفت، فرا روی انسانها است. • عاشورا، آینهای است که تمامی مفاهیم انسانی را با ابعاد حقیقیاش در خود متجلّی ساخته است. • عاشورا، رستاخیزی است که پرده از چهره همه زشتیها میکشد و پلیدان را رسوا میسازد. • عاشورا، گلستانی است با سَروْهای سرخ شهادت و نخلهای ارغوانی ایثار و خون، و دانشگاهی است که هر سالک الی اللّه باید آن را ببیند. • عاشورا، طراوت جاودانه روح انسان، تجلّی یاد خدا، و جدا کننده نور و ظلمت از هم است. • آری! از آن زمان که فریاد سرخ خون از گلوی عاشورا برخاست، پژواکی در قلههای بلند اعصار و قرون در افتاد که تا آن سوی مرز ابدیّت طنین افکند و در سینه سوزان عاشقان ایثار و شهادت جاودانه شد. • حنجره ها را بگشایید و نفس ها را فریاد کنید، تا سکوت کفر، عاشورا را در خود نبلعد. • در کربلا، بهترین مسافران در بهترین مسافرتها، شهادت را به بهای حق دریافتند. • بار حسرت عطش خاندان رسول، اکنون نیز در میان سینه فرات می جوشد و بی تابش میکند. • چشم حق بین و گوش حق شنو و قلب روشن، توشه عاشوراییان است. • عاشورا، مبدئی دوباره برای جان گرفتن اسلام است. • تاریخ عاشورا، مسلمانان واقعی را معرفی کرد و نقاب از چهره ها برداشت. • نهضت عاشورا، سیرابی حقیقت و پاسداری از امر به معروف و نهی از منکر است. • عاشورا کشتاری خونین نیست، بلکه حقیقتی راستین برای جهانیان است. • آن‌گاه که سرور جوانان اهل بهشت را کشتند، غم بر دل انسان تا ابد لانه کرد. • عاشورا، منشوری است که با براده های آفتاب حسین(علیه السلام) ، عالم را سیراب می کند. • ظهر عاشورا، میعادگاه ملاقات خداوند با سالار شهیدان(علیه السلام) است. • روز عاشورا، وداع پرسوز و گدازترین خواهر، با عزیزترین برادر تاریخ است. • عاشورا، یادآور مردان غیوری است كه امر به معروف و نهی از منكر را ارج نهادند. • مهم‌ترین درسی كه عاشورا به جوانان می‌آموزد، پایداری است؛ پایداری در برابر ستم طاغوت‌ها. • عاشورا تا اربعین، یادآور چهل روز خون بارش آسمان، از داغ مصیبت حسین(علیه السلام) است. • نهضت عاشورا، پایه‌گذار تمامی نهضت‌های بر حق روزگاران است. • عاشورا، یادآور این شعار زیباست: خون بر شمشیر پیروز است. • عاشورا، صحنه پیكار تمامی ایمان در برابر تمامی كفر است. • عاشورا، یادآور جوان مردانی است كه تاریخ سال‌ها بعد این جوانان را در دفاع مقدس دوباره به چشم دید. • روز عاشورا، روز به بار نشستن «خون» در سوگ پرپر شدن گل های محمدی است. • روز عاشورا، روز استقامت در دین، به بلندای «صراط مستقیم» است. • روز عاشورا، روز تماشای چگونه مردن برای آموختن چگونه زیستن است. • روز عاشورا، روز مُحرِم شدن در حرم مُحرَّم است! • روز عاشورا، روز عاشورایی شدن حق جویان و حق طلبان است. • روز عاشورا، روز انجام بزرگترین مسئولیت «آدم» در دشوارترین شرایط است. • روز عاشورا، روز دادن آنچه هست برای ایجاد آنچه باید باشد. • روز عاشورا، روز پایداری و وفاداری در عصر غروب دین در روزگار بی تفاوتی-هاست! • روز عاشورا، روز متفرق شدن دنیاطلبان و زرخواهان از محضر رهبر است. • روز عاشورا، روز یادگیری رسم دینداری و آیین وفاداری است. • روز عاشورا، روز هجرت آگاهانه و جانبازی عاشقانه در راه دوست است. • روز عاشورا، روز انتخاب شهادت در عصر زندگی حاکمان جور است. |
||
|
۲۳ آذر ۱۳۸۹
|
|||
|
|
پاسخ به: این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست ... | ||
  نام کاربری: Lucho.The.Great
نام تیم: بارسلونا
پیام:
۶۱,۶۱۶
عضویت از: ۱۴ مرداد ۱۳۸۴
از: تهران
طرفدار:
- بویان کرکیچ - یوهان کرویف - پرسپولیس - اسپانیا، آرژانتین - احمد عابدزاده، کریم باقری - فرانک ریکارد - افشین امپراطور گروه:
- لیگ فانتزی - کاربران عضو - مدیران کل
  |
متن و ترجمه زیارت ناحیه مقدسه زيارت امام حسين (علیه السلام) صادره از ناحيه مقدس امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) |
||
|
عمری است دخیلم به ضریحی که نداری... |
|||
|
۲۴ آذر ۱۳۸۹
|
|||
|
|
پاسخ به: این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست ... | ||
  نام کاربری: henry-xavi
پیام:
۵۱۷
عضویت از: ۱ اردیبهشت ۱۳۸۹
طرفدار:
- ژاوی-مسی-اینیستا - تیری آنری - پرسپولیس - فرانسه - کریم باقری-علی دایی - پپ گواردیولا-آرسن ونگر گروه:
- کاربران عضو
|
لاحول و لاقوة الا بالله العلی العظیم صلی الله علیک یا مظلوم یا اباعبدالله لا یوم کیومک یا اباعبدالله ادامه معرفی شهدای کربلا از کتاب انصار العین فی ابصار الحسین ۷۱-مسلم بن عقیل: پدرش عقیل(برادر علی علیه السلام) و مادرش علیٌه است. پسر عموی امام حسین(ع) و نماینده او به کوفه برای بررسی اوضاع و بیعت گرفتن از مردم. در ابتدای ورود به شعر کوفه،حدود ۱۸۰۰۰ تن با او بیعت کردند. با ورود عبیدالله بن زیاد به کوفه و تهدید نمودن بزرگان و اشراف،مردم از گرداگرد مسلم متفرق شدند. شب،میهمان طوعه بود ولی فردایش که منزل را در محاصره ماموران یافت،خارج گردید و پس از ساعاتی جنگ دلاورانه،دستگیر و او را به دارالاماره آوردند. مسلم بن عقیل را در روز ۹ ذی الحجه به شهادت رسانده و بدن مطهر او را از بالای دارالاماره به زیر افکندند. محل دفن مسلم در کنار مسجد کوفه است. سن او ۳۴ سال است ۷۲-عبدالرحمن بن عبد ربه: او از اصحاب رسول خدا(ص) و از کسانی بود که به حادثه غدیر خم گواهی داد و گفت از رسول خدا شنیدم که فرمود:آگاه باشید همانا خدای عزوجل ولی من است و من ولی مومنین،پس هرکس من مولای او هستم علی مولای اوست. او همراه امام حسین(ع) از مکه به کربلا آمد و در حمله در روز عاشورا به شهادت رسید. ۷۳-عمرو بن قرظه: او قبل از شروع جنگ در کربلا،به امام حسین(ع) پیوست. در روز عاشورا به میدان رفت و جنگید ولی به سوی امام حسین(ع) برگشت تا آن حضرت را از دشمن محافظت کند او خود را سپر حضرت کرده و تیرها به صورت و سینه اش برخورد کرد تا آسیبی به امام حسین(ع) نرسد در حالی که بدنش پر از جراحت شده بود رو به حضرت کرد و گفت یابن رسول الله؟آیا به عهد خود وفا کردم؟حضرت فرمود:در بهشت جلوی من خواهی بود و سلام مرا به رسول خدا برسان در همین لحظه عمرو به زمین افتاد و به شهادت رسید. ۷۴-الحجاج بن مسروق: وی از کوفه خود را به امام حسین(ع) رساند و همراه امام به کربلا آمد و موذن سید الشهداء بود. در روز عاشورا به میدان رفت و در حالیکه غرق در خون بود بر حضرت فرمود من هم پشت سر تو به ملاقات پدرم نایل خواهم شد،سپس حجاج دوباره به میدان رفت و جنگید تا شهید شد. ۷۵-نافع بن هلال: او مردی بزرگوار و نویسنده حدیث و از یاران علی(ع) بود. او در روز عاشورا نامش را بر روی تیر های مسمومش نوشته و به سوی دشمن پرتاب نمود وقتی تیرهایش تمام شد با شمشیر به دشمن حمله کرد و دشمن اطراف نافع را گرفته و او را اسیر کردند و به نزد ابن سعد آوردند،پس شمر او را به شهادت رساند. ۷۶-مجمع بن عبدالله: ۷۷-عائذ بن مجمع: پدر مجمع از اصحاب رسول خدا(ص) بوده است.مجمع و پسرش عائذ همراه با تعدادی از کوفه خارج و به امام حسین(ع) پیوستند. امام حسین(ع) از آنها در باره ی مردم کوفه پرسیده،آنها گفتند:بزرگان کوفه رشوه های کلانی گرفته و دوستار حکومت شده اند. اما بقیه مردم دلهایشان به شما گرایش دارد،ولی فردا شمشیر هایشان بر علیه شما خواهد بود. این پدر و پسر در روز عاشورا با هم به شهادت رسیدند. ۷۸-جناده بن حارث: ۷۹-واضح: جناده با مسلم بن عقیل در شهر کوفه بیعت کرد ولی چون عهد شکنی مردم را دید همراه با غلام پدرش واضح ترکی و جماعتی دیگر به سوی حسین(ع) حرکت کردند هنگامی که واضح هنگام جنگ با دشمن به زمین افتاد حسین(ع) به سوی او شتافت و صورت به صورت او گذاشت.واضح در حالی که به این رفتار امام مباهات می کرد به شهادت رسید. ۸۰-هانی بن عروه: وی و پدرش از خواص یاران علی(ع) به شمار می رفتند. منزل هانی در کوفه مخفی گاه مسلم بن عقیل گشته بود. به دستور عبیدالله او را به بازار برده و در مقابل چشم مردم گردن زدند. ۸۱-سیف بن الحارث: ۸۲-مالک بن عبدالله: ۸۳-شبیب: سیف و مالک پسر عموی یکدیگر بودند و به همراه غلامشان شبیب به سپاه حسین(ع) پیوستند. در روز عاشورا آن دو در حالی که می گریسند به خدمت حضرت رسیدند. امام فرمود:چرا گریه می کنید؟آن دو گفتند:فدایت شوم برای خودمان گریه نمی کنیم ولی برای شما گریه می کنیم که در محاصره دشمن قرار گرفته اید و ما بیش از جانمان چیزی نداریم تا با آن از تو حمایت کنیم.حضرت به آنها فرمود:خداوند از بابت علاقه و همدردیتان با من به شما پاداش دهد. آن دو در حالی که یکدیگر را حمایت می کردندبه جنگ دشمن رفته و به شهادت رسیدند.غلامشان شبیب در حمله اول روز عاشورا به شهادت رسید. ۸۴-عبد الرحمن الادحبی: او مردی بزرگوار و شجاع بود. حسین(ع) او را با مسلم بن عقیل به کوفه فرستاد ولی دوباره به خدمت آن حضرت بازگشت و تا کربلا همراه سپاه ایشان بود. وی در روز عاشورا وقتی وضع را سخت دید اجازه میدان گرفت و جنگید تا به شهادت رسید. ۸۵-حنظله بن اسعد: او از شخصیت های شیعه و شجاع و قاری قرآن بود. به لشگر ابن سعد گفت:ای مردم دست به قتل حسین(ع) نزنید که مستحق عذاب الهی خواهید شد. وی در روز عاشورا به دشمن حمله کرد و پس از مبارزه به درجه شهادت رسید. ۸۶-شوذب بن عبدالله: او از بزرگان شیعه و حافظ و حامل حدیث از علی(ع) بود. از او سوال کردند که چه خواهی کرد؟گفت:در کنار پسر دختر رسول خدا می جنگم تا کشته شوم. وی در روز عاشورا به میدان جنگ رفته و به شهادت رسید. ۸۷-عابس بن ابی شبیب: او از قبیله بنی شاکر و از رجال برجسته شیعه و سخنوری توانا بود. در روز عاشورا از هر طرف به سوی او سنگ پرتاب کردند و او نیز سپر و نیزه را کنار گذاشت و با شمشیر به جنگ دشمن رفت او را محاصره کردند و به شهادت رساندند. ۸۸-بریر بن حضیر: از اصحاب علی(ع) و از اشراف کوفه به شمار می رفت. در روز عاشورا با دشمن چنین سخن می گفت:این آب فرات است و حیوانات صحرا از آن استفاده می کنند ولی پسر رسول خدا از آن محروم باشد.آیا پاداش خدمات محمد(ص) این است؟ در روز عاشورا با دشمن به کارزار پرداخت تا به شهادت رسید. ۸۹-ابوثمامه عمر و الصائدی: از اصحاب علی(ع) و در جنگها در رکاب آن حضرت بود. وی در روز عاشورا نزد حضرت آمده و گفت:دوست دارم در حالی با خدا ملاقات کنم که نماز ظهر امروز را که وقتش نزدیک شده خوانده باشم،حسین در جوابش فرمود:نماز را به یاد آوری خدا تو را از نماز گزاران قرار دهد و بعد از خواندن نماز،به شهادت رسید. ۹۰-عمرو بن خالد: ۹۱-سعد: عمرو از بزرگان کوفه بود. عمرو و سعد به همراه عده ای در روز عاشورا در اول جنگ به شهادت رسیدند. وقتی خبر شهادت آنها به امام حسین(ع) رسید آن حضرت به طور مکرر برای آنان رحمت فرستاد. ۹۲-قیس بن مسهر: مردی شریف و شجاع و از مخلصین در محبت اهل بیت(ع) بود. حضرت نامه ای که در آن خبر حرکت خویش به سوی کوفه بود را توسط او برای کوفیان فرستاد. او را در میان راه دستگیر و به نزد ابن زیاد بردند و از او خواستند که بالای منبر حسین(ع) را دشنام دهد او در بالای منبر گفت که ای مردم!حسین بن علی(ع) بهترین خلق خداست پس دعوت او را اجابت کنید و بر عبیدالله و بر پدرش لعنت فرستاد. قیس را از بالای دار الاماره کوفه به زمین پرتاب کرده و به شهادت رساند. ۹۳-مسلم بن عوسجه: پیر مردی بود زاهد او در فتوحات اسلامی زبانزد بوده است. مسلم در روز عاشورا به دشمن حمله ور شد سپس با ضربتی نقش زمین گشت هنوز رمقی داشت که امام حسین(ع) بر بالین او آمد و فرمود:ای مسلم خدا رحمت کند تو را. سن او بیش از ۶۰ سال بود. ۹۴-حبیب بن مظاهر: فقیهی بزرگوار و از خواص یاران علی(ع) بود و در تمام آن جنگ ها در خدمت آن حضرت شمشیر زده. حبیب در شهر کوفه برای امام حسین(ع) بیعت می گرفت. وی در روز عاشورا عده ای از دشمن را کشت و سپس به شهادت رسید. سر مبارکش را به گردن اسبی آویختند و در میان لشگر گرداندند. ۹۵-انس بن الحارث: از اصحاب رسول خدا(ص) بود و در جنگ های بدر و حنین در خدمت پیامبر بود. وی شبانه به لشگر حسین(ع) پیوست و در روز عاشورا به شهادت رسید. ۹۶-عبدالله بن بقطر: چون مادرش از امام حسین(ع) در کودکی نگهداری می کرده،او را برادر (رضاعی) امام حسین(ع) می خوانند. پس از دستگیری عبدالله او را به بالای قصر دارالاماره بردند تا در برابر مردم،حسین(ع) و پدرش را لعنت کند ولی او به عکس،مردم را به یاری حسین(ع) فرا خواند و او را از بالای قصر به پایین انداختند و سرش را از بدن جدا کردند. ۹۷-جعفر بن عقیل: پدرش عقیل برادر علی(ع) و مادرش خوصاء می باشد. جعفر در روز عاشورا به میدان جنگ شتافت و در حالی که مادرش جلوی خیمته ایستاده بود و او را نظاره می کرد به شهادت رسید. ۹۸-عبد الرحمن بن عقیل: پدرش عقیل برادر علی(ع) و مادرش از کنیزان می باشد وی در روز عاشورا در حمله دسته جمعی فرزندان ابی طالب به دشمن شرکت کرده و در آن حمله به شهادت رسید. ۹۹-محمد بن ابی سعید: پدرش سعید(فرزند عقیل) و مادرش از کنیزان بود. در حالی که دستش عمود خیمه ای را گرفته بود و به راست و چپ نگاه می کرد،ناگه دشمن خود را به سرعت به محمد رسانید و با شمشیر او را قطعه قطعه کرد. او در هنگام شهادت کودکی ۷ ساله بود. ۱۰۰-عبدالله بن مسلم: پدرش مسلم بن عقیل و مادرش رقیه دختر حضرت علی(ع) می باشد. دشمن به سوی او تیری پرتاب کرد و عبدالله دستش رو روی صورت گذاشت تا از اصابت تیر جلو گیری کند تیر دستش را به پیشانی دوخت.تیر دیگری،قلب او را نشانه رفت و این گونه روز عاشورا به شهادت رسید. ۱۰۱-محمد بن مسلم:پدرش مسلم بن عقیل و مادرش از کنیزان بود. او در روز عاشورا بعد از شهادت برادرش عبدالله در حمله دسته جمعی فرزندان ابی طالب به دشمن شرکت کرده،سپس به شهادت رسید. ۱۰۲-عون بن عبدالله: پدرش عبدالله(فرزند جعفر طیار) و مادرش حضرت زینب(س) دختر علی(ع) می باشد. عون در اوایل راه مکه به کربلا در وادی عقیق به امام حسین(ع) پیوست. می نویسند:تا خبر شهادت او به پدرش عبدالله رسید گفت:به خدا قسم شهادت پسرم در رکاب حسین(ع) مصیبت مرا آسان می کند. ۱۰۳-محمد بن عبدالله: پدرش عبدالله(فرزند جعفر طیار) و مادرش خوصاء می باشد. او در روز عاشورا قبل از برادرش عون به میدان رفت و به شهادت رسید. ۱۰۴-ابوبکر بن الحسن: پدرش امام حسن(ع) و مادرش کنیز آن حضرت بود. او از مدینه همراه عمویش به کربلا آمد. او در روز عاشورا بعد از شهادت برادرش قاسم،به میدان کارزار رفته و جنگید تا به شهادت رسید. ۱۰۵-ابوبکر بن علی(ع): پدرش علی(ع) و مادرش،لیلی دختر مسعود بن خالد می باشد. او را محمد اصغر و یا عبدالله می خواندند. او در روز عاشورا پس از کارزار با دشمن،به محاصره آنها در آمد و به شهادت رسید. نوشته اند که جسد او را در آب راه خشکی در کربلا یافتند. ۱۰۶-عبدالله بن علی(ع): پدرش علی(ع) و مادرش فاطمه ام البنین می باشد. به توصیه و تشویق برادرش حضرت عباس به میدان کارزار شتافت. اولین فرزند ام البنبن است که در روز عاشورا به شهادت رسید. ۱۰۷-عثمان بن علی(ع): پدرش علی(ع) و مادرش فاطمه ام البنبن می باشد. به خاطر علاقه شدیدی که علی(ع) به عثمان بن مظعون(یکی از اصحاب رسول خدا)داشت نام فرزندش را عثمان گذاشت. او به سفارش حضرت عباس پس از شهادت برادرش عبدالله به میدان کارزار شتافت. دومین فرزند ام البنبن است که در روز عاشورا به شهادت رسید. سن او ۲۳ سال بود. ۱۰۸-جعفر بن علی(ع): پدرش علی و مادرش فاطمه ام البنبن می باشد. علی(ع) به واسطه علاقه و محبتی که بر برادرش جعفر طیار داشت نام فرزندش را جعفر نهاد. سومین فرزند ام البنین است که در روز عاشورا به شهادت رسید. ۱۰۹-عبدالله بن الحسن(ع): در کربلا نوجوانی بود که به سن بلوغ نرسیده بود. چون عمویش حسین(ع) را زخمی و بی یاور دید خود را به آن حضرت رسانید و گفت:به خدا سوگند از عمویم جدا نمی شوم.ناگهان شمشیری به طرف حسین(ع) روانه شد عبدالله دستش را سپر کرد و شمشیر دست او را قطع و به پوست آویزان نمود. گفته شده در حالی که حضرت او را در آغوش گرفته بود به تیری او را به شهادت رساند. ۱۱۰-قاسم بن الحسن: پدرش امام حسن مجتبی(ع) و مادرش نجمه می باشد. به دلیل کمی سن قاسم،امام حسین(ع) ابتدا اجازه میدان رفتن به او را نداد ولی قاسم پیوسته تقاضای خود را تکرار کرد تا اجازه گرفت. پس از کارزار با دشمن بر اثر ضربت شمشیر نقش بر زمین گشت و عمویش حسین را صدا زد. حضرت خود را بر بالین قاسم رساند و فرمود:چقدر بر عموی تو سخت است که او را بخوانی و از دست او کاری بر نیاید. سن او ۱۳ سال بود. ۱۱۱-عبدالله بن الحسین: پدرش امام حسین(ع) و مادرش رباب دختر امرء القیس می باشد. او که به علی اصغر مشهور است کودکی شیر خوار بیش نبود. وی در حالی که در بغل پدر بود تیری به گلویش اصابت کرد و به شهادت رسید. امام حسین(ع) دستش را از خون او پر کرده و به طرف آسمان پاشید و قطره ای از خون به زمین برنگشت. حضرت با غلاف شمشیر نزدیک خیمه گودال کوچکی حفر کرد و او را به خاک سپرد. ۱۱۲ـ علی بن الحسین(ع): پدرش امام حسین(ع) و مادرش لیلی دختر ابی مر می باشد. کنیه او ابوالحسن و به علی اکبر معروف می باشد. در گفتار،اخلاق و اندام ظاهری،شبیه ترین مردم به رسول خدا(ص) بود. نخستین شهید از بنی هاشم در روز عاشورا بود که جسد مبارکش قطعه قطعه گردید. نزدیک ترین شهیدی است که در کنار امام حسین(ع) دفن شده است. سن او از ۱۸ تا ۲۷ سال مختلف نقل کرده اند. ۱۱۳-عباس بن علی(ع): پدرش امیر المومنین و مادرش فاطمه ام البنین است. کنیه او ابوالفضل است. قامتی رشید و شجاعتی کم نظیر و بینش اعتقادی و علمی و فقهی روشنی داشت. در جنگهای صفین و نهروان در رکاب پدر بزرگوارش مشارکت داشت. به خاطر سیمای جذابش او را قمر بنی هاشم می خواندند. امان نامه ای را که شمر برای او از عمر بن سعد گرفته بود،رد کرد. علمدار کربلا و مظهر ایثار و وفاداری بود. به خاطر آوردن آب به خیمه ها(سقا)لقب یافت. امام سجاد(ع) فرمود:تا اینکه دو دست عباس قطع شد خداوند و به او همانند جعفر طیار دو بال عطا فرمود که در بهشت با فرشتگان پرواز کند. همچنین سید بن طاووس در کتاب ارزشمند لهوف درباره فداکاری و شهادت سردار کربلا اینگونه می نویسد: راوی میگوید:تشنگی بر حسین(ع) سخت فشار می آورد.آن حضرت بالای شط فرات آمد،در حالی که برادرش عباس هم در خدمتش بود.سپاهیان ابن سعد به جنبش درآمدند و راه را بر او بستند.مردی از قبیله بنی دارم،تیری به سوی او افکند که در کام شریفش جا گرفت.حسین(ع) تیر را بیرون آورد و دست خود را زیر آن خون گرفت تا لبریز شد و آن را به زمین ریخت و فرمود:خداوندا!به تو شکایت می کنم از ستمهایی که این مردم با پسر پیغمبرت می نمایند.پس از آن،لشکریان،بین عباس(ع) و حسین(ع) جدایی انداختند و دور عباس(ع) حلقه زدند و او را از هر طرف احاطه کردند تا او را شهید نمودند.حسین(ع) در شهادت او سخت گریست. ۱۱۴-حسین بن علی(ع): پدرش امیر المومنین و مادرش،فاطمه زهرا(س) و کنیه اش اباعبدالله است. رسول خدا در باره ی او می فرمیاد:حسین منی و انا من حسین(حسین از من است و من از حسین) از صفات برجسته آن حضرت:علم،بخشش،بزرگواری،فصاحت،شجاعت،حلم و... . با مرگ معاویه در سال ۶۰،سید الشهداء که فساد یزید را می دانست از بیعت با او امتناع کرد. حسین(ع) برای نجات اسلام از سلطه یزید که به محو دین می انجامید راه شهادت را در پیش گرفت. آن حضرت از مدینه به مکه هجرت کرده و پس از رسیدن نامه های کوفیان به دعوت از امام به سوی عراق حرکت می کند. پیمان شکنی کوفیان و شهادت نماینده ی حضرت (مسلم بن عقیل)باعث می گردد که سپاه حضرت در کربلا به محاصره سپاه کوفه درآید. حسین(ع) در روز عاشورا پس از به شهادت رسیدن یارانش و جوانان بنی هاشم یکه و تنها به دل دشمن حمله ور گردید تا به شهادت رسید. سید بن طاووس در کتاب لهوف در باره ی واپسین لحظات عمر حضرت قبل از شهادت این گونه می نویسد: هلال بن نافع روایت میکند که من با سپاه عمر بن سعد ایستاده بودم.ناگاه شخصی فریاد زد:ای امیر!بر تو بشارت باد که شمر(لعنة الله علیه)،حسین(علیه السلام) را کشت.من از صف لشکریان خارج شدم و برابر حسین(ع) ایستادم.دیدم آن حضرت در حال جان دادن است.به خدا قسم کشته به خون آغشته ای را که بهتر و خوشرو تر از از او باشد،هرگز ندیده بودم.نور و زیبایی هیأت او،مرا از اندیشه شهادتش باز داشت.حسین(ع) در آن حال طلب آب می کرد.پس از افرادی از آن اشرار شنیدم که می گوید:هرگز از آب سیراب نخواهی شد تا وارد حامیه گردی و از آب جوشان آن بنوشی! پس شنیدم که او در پاسخ فرمود:وای بر تو!من وارد حامیه نمی شوم و از آب جوشان آن هرگز نمی نوشم،بلکه من بر جدم رسول خدا(ص) و در منزل او در بهشت وارد می شوم و از آب خوشگوار آن می نوشم و از ستمهایی که به من نمودید،به او شکایت می کنم. هلال می افزاید:لشکر از شنیدن این سخن غضبناک شدند،به حدی که گویی خداوند در دل آنان هیچ رحمی قرار نداده بود.در حالی که حسین(ع) با آنان سخن می گفت،سر از بدنش جدا کردند. اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد التماس دعا یاعلی  |
||
|
۲۵ آذر ۱۳۸۹
|
|||
|
|
پاسخ به: این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست ... | ||
  نام کاربری: Elnino/v
پیام:
۱,۶۷۵
عضویت از: ۶ مرداد ۱۳۸۹
از: همه جای ایران سرای من است...
طرفدار:
- Pique,Puyol,Messi,Xavi,Villa,iniesta - مارادونا - ما مگه تیمم داریم؟ - SPAIN - مگه بازیکن داریم؟؟؟ - pep joonam - فکرشو نمیکردم مربی هم داشته باشم... گروه:
- كاربران بلاک شده
|
عالم همه قطره است و دریاست حسین خوبان همه بنده اند و مولاست حسین ترسم که شفاعت کند از قاتل خویش از بس که کرم دارد و آقاست حسین... |
||
|
یادمان باشد که تشبیه امام زمان(عج) به آفتاب است. اگر با آمادن آفتاب بیدار شویم نمازمان قضاست. |
|||
|
۲۵ آذر ۱۳۸۹
|
|||
|
|
پاسخ به: این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست ... | ||
|
نام کاربری: Dark_Rider
پیام:
۸,۸۵۸
عضویت از: ۶ دی ۱۳۸۸
از: كنار دريا
طرفدار:
- کارلس پویول & لیو مسی - کرایوف - برزیل و اسپانیا - :D - پپ عزیز - پروین گروه:
- کاربران عضو
|
ساقی طفلان ز چه عطشانی؟ با لب تشنه شدی قربانی |
||
|
۲۵ آذر ۱۳۸۹
|
|||
|
|
پاسخ به: این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست ... | ||
 نام کاربری: H_Majnun
نام تیم: بایرن مونیخ
پیام:
۱۳,۵۲۱
عضویت از: ۲ فروردین ۱۳۸۹
از: زمین خدا
طرفدار:
- لیونل آندرس مسی - ریوالدو ویتور بوربا فریرا ویکتور - جوزپ گواردیولا گروه:
- كاربران بلاک شده
|
ذکر دل اهل جنون حا سین یا نون حسین |
||
|
۲۵ آذر ۱۳۸۹
|
|||
|
|
پاسخ به: این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست ... | ||
|
نام کاربری: Lucho.The.Great
نام تیم: بارسلونا
پیام:
۶۱,۶۱۶
عضویت از: ۱۴ مرداد ۱۳۸۴
از: تهران
طرفدار:
- بویان کرکیچ - یوهان کرویف - پرسپولیس - اسپانیا، آرژانتین - احمد عابدزاده، کریم باقری - فرانک ریکارد - افشین امپراطور گروه:
- لیگ فانتزی - کاربران عضو - مدیران کل
|
امروز زیارت عاشورا رو بعد نماز ظهر خوندم. آقا دیگه امشب نماز مغرب نمی خونه... 
|
||
|
عمری است دخیلم به ضریحی که نداری... |
|||
|
۲۵ آذر ۱۳۸۹
|
|||
|
|
پاسخ به: این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست ... | ||
  نام کاربری: hamid_maxpayne
پیام:
۱,۱۴۹
عضویت از: ۲۴ اردیبهشت ۱۳۸۸
از: مادستان
طرفدار:
- پویول - یوهان کرایف - پرسپولیس - آرژانتین-هلند - عابدزاده-باقری-دایی-کریمی - کرایف-گواردیولا-رایکارد - علی دایی گروه:
- کاربران عضو
|
نمیدونم عصرای عاشورا شما چه حالی دارید.من یکی که حالم به شدت میگیره. این نوحه رو هر عصر عاشورا گوش میکنم.زبان حال حضرت زینب(س) هست و بسیار سوز ناک. از اینجا میتونید دانلودش کنید. |
||
| الَلّهُمَّ اکْشِفْ هذِهِ الْغُمَّةَ عَنْ هِذهِ الْاُمَّةِ بِحُضُورِهِ وَعجِّلْ لَنا ظُهُورَه | |||
|
۲۵ آذر ۱۳۸۹
|
|||
|
|
پاسخ به: این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست ... | ||
  نام کاربری: Mohamad.Barani
پیام:
۱۲,۶۳۱
عضویت از: ۴ دی ۱۳۸۸
از: ساری، دارالملک ایران
طرفدار:
- .:رونالدینهو:. - .:لوییز انریکه:. - .:استقلال تهران:. - .:هــلـــنـــــــــــــد:. - .:فرهاد مجیدی:. - .:رایکارد:. - .:فیروز کریمی:. گروه:
- کاربران عضو
|
باز این چه شورش است که در خلق عالم است باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین بی نفخ صور خواسته تا عرش اعظم است این صبح تیره باز دمید از کجا کزو کار جهان و خلق جهان جمله درهم است گویا طلوع می کند از مغرب آفتاب کاشوب در تمامی ارکان عالم است گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست این رستخیز عام که نامش محرم است در بارگاه قدس که جای ملال نیست سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است جن و ملک بر آدمیان نوحه می کنند گویا عزای اشرف اولاد آدم است خورشید آسمان و زمین، نور مشرقین پرورده ی کنار رسول خدا، حسین کشتی شکست خورده ی طوفان کربلا در خاک و خون فتاده به میدان کربلا گر چشم روزگار بر او زار می گریست خون می گذشت از سر ایوان کربلا نگرفت دست دهر گلابی به غیر اشک زآن گل که شد شکفته به بستان کربلا از آب هم مضایقه کردند کوفیان خوش داشتند حرمت مهمان کربلا بودند دیو و دد همه سیراب و می مکید خاتم، ز قحطِ آب، سلیمان کربلا زان تشنگان هنوز به عیّوق می رسد فریاد العطش ز بیابان کربلا آه از دمی که لشکر اعدا نکرد شرم کردند رو به خیمه سلطان کربلا آن دم فلک بر آتش غیرت سپند شد کز خوف خصم در حرم افغان بلند شد کاش آن زمان سرادق گردون نگون شدی وین خرگه بلند ستون، بی ستون شدی کاش آن زمان در آمدی از کوه تا بکوه سیل سیه که روی زمین قیرگون شدی کاش آن زمان ز آه جهان سوز اهل بیت یک شعله برق خرمن گردون، دون شدی کاش آن زمان که این حرکت کرد آسمان سیماب وار گوی زمین بی سکون شدی کاش آن زمان که پیکر او شد درون خاک جان جهانیان همه از تن برون شدی کاش آن زمان که کشتی آل نبی شکست عالم تمام غرقۀ دریای خون شدی آن انتقام، گر نفتادی به روز حشر با این عمل معامله دهر چون شدی؟ آل نبی چو دست تظلم برآورند ارکان عرش را به تلاطم درآورند بر خوان غم چو عالمیان را صلا زدند اول صلا به سلسله انبیا زدند نوبت به اولیا چو رسید آسمان تپید زآن ضربتی که بر سر شیر خدا زدند آن در که جبرئیل امین بود خادمش اهل ستم به پهلوی خیرالنّسا زدند بس آتشی ز اخگر الماس ریزه ها افروختند و در حسن مجتبی زدند وانگه سرادقی که ملک محرمش نبود کندند از مدینه و در کربلا زدند وز تیشه ی ستیز در آن دشت کوفیان بس نخلها ز گلشن آل عبا زدند پس ضربتی کز آن جگر مصطفی درید بر حلق تشنۀ خلفِ مرتضی زدند اهل حرم، دیده گریان، گشوده مو فریاد بر در حرم کبریا زدند روح الامین نهاده به زانو سر حجاب تاریک شد ز دیدن آن چشم آفتاب چون خون ز حلق تشنه او بر زمین رسید جوش از زمین به ذروه ی عرش برین رسید نزدیک شد که خانه ی ایمان شود خراب از بس شکستها که به ارکان دین رسید نخل بلند او چو خزان بر زمین زدند طوفان به آسمان ز غبار زمین رسید باد آن غبار چون به مزار نبی رساند گرد از مدینه بر فلک هفتمین رسید یکباره جامه در خم گردون به نیل زد چون این خبر به عیسی گردون نشین رسید پر شد فلک ز غلغله چون نوبت خروش از انبیا به حضرت روح الامین رسید کرد این خیال وهم، غلط کار، کآن غبار تا دامن جلال جهان آفرین رسید هست از ملال گرچه بری ذات ذوالجلال او در دلست و هیچ دلی نیست بی ملال ترسم جزای قاتل او چون رقم زنند یکباره بر جریده رحمت قلم زنند ترسم کزین گناه، شفیعان روز حشر دارند شرم کز گنه خلق دم زنند دست عتاب حق بدر آید ز آستین چون اهلبیت دست در اهل ستم زنند آه از دمی که با کفن خون چکان ز خاک آل علی چو شعله آتش علم زنند فریاد از آن زمان که جوانان اهل بیت گلگون کفن به عرصه محشر قدم زنند جمعی که زد بهم صفشان، شور کربلا در حشر صف زنان صف محشر به هم زنند از صاحب حرم چه توقع کنند باز آن ناکسان که تیغ به صید حرم زنند پس بر سنان کنند سری را که جبرئیل شوید غبار گیسویش از آب سلسبیل روزی که شد به نیزه سر آن بزرگوار خورشید سر برهنه برآمد ز کوهسار موجی به جنبش آمد و برخاست کوه کوه ابری ببارش آمد و بگریست زارزار گفتی تمام زلزله شد خاک مطمئن گفتی فتاد از حرکت چرخ بیقرار عرش آن زمان بلرزه درآمد که چرخ پیر افتاد در گمان که قیامت شد آشکار آن خیمه ای که گیسوی حورش طناب بود شد سرنگون ز باد مخالف حباب وار جمعی که پاس محملشان داشت جبرئیل گشتند بی عماری و محمل شتر سوار با آنکه سر زد آن عمل از امّت نبی روح الامین ز روح نبی گشت شرمسار وانگه ز کوفه خیل الم رو به شام کرد نوعی که، عقل گفت: قیامت قیام کرد بر حربگاه چون ره آن کاروان فتاد شور و نشور واهمه را در گمان فتاد هم بانگ نوحه غلغله در شش جهت فکند هم گریه بر ملائک هفت آسمان فتاد هر جا که بود آهوئی از دشت پا کشید هر جا که بود طایری، از آشیان فتاد شد وحشتی که شور قیامت بباد رفت چون چشم اهلبیت بر آن کشتگان فتاد هر چند بر تن شهدا چشم کار کرد بر زخمهای کاری تیغ و سنان فتاد ناگاه چشم دختر زهرا در آن میان بر پیکر شریف امام زمان فتاد بی اختیار نعره هذا حسین، زو سر زد، چنانچه آتش ازو در جهان فتاد پس با زبان پر گله آن بضعۀالبتول رو در مدینه کرد که یا ایهاالرسول این کشته ی فتاده به هامون حسین توست وین صید دست و پا زده در خون حسین توست این نخل تر کز آتش جان سوز تشنگی دود از میان رسانده به گردون حسین توست این ماهی فتاده به دریای خون که هست زخم از ستاره بر تنش افزون حسین توست این غرقه ی محیط شهادت که روی دشت از موج خون او شده گلگون حسین توست این خشک لب فتاده دور از لب فرات کز خون او زمین شده گلگون حسین توست این شاه کم سپاه که با خیل اشک و آه خرگاه زین جهان زده بیرون حسین توست این قالب تپان که چنین مانده بر زمین شاه شهیدِ ناشده مدفون حسین توست چون روی در بقیع به زهرا خطاب کن وحش زمین و مرغ هوا را کباب کن کای مونس شکسته دلان حال ما ببین ما را غریب و بی کس و بی آشنا ببین اولاد خویش را که شفیعان محشرند در ورطه عقوبت اهل جفا ببین در خلد بر حجاب دو کون آستین فشان و اندر جهان مصیبتِ ما برملا ببین نی نی و را چو ابر خروشان به کربلا طغیان سیل فتنه و موج بلا ببین تن های کشتگان همه در خاک و خون نگر سرهای سروران همه بر نیزه ها ببین آن سر که بود بر سر دوش نبی مدام یک نیزه اش ز دوش مخالف جدا ببین آن تن که بود پرورشش در کنار تو غلطان به خاک معرکه ی کربلا ببین یا بضعۀالرسول ز ابن زیاد داد کو خاک اهل بیت رسالت به باد داد خاموش محتشم که دل سنگ آب شد بنیاد صبر و خانه طاقت خراب شد خاموش محتشم که ازین حرف سوزناک مرغ هوا و ماهی دریا کباب شد خاموش محتشم که ازین شعر خون چکان در دیده اشک مستمعان خون ناب شد خاموش محتشم که ازین نظم گریه خیز روی زمین به اشک جگرگون کباب شد خاموش محتشم که فلک بس که خون گریست دریا هزار مرتبه گلگون حباب شد خاموش محتشم که به سوز تو آفتاب از آه سرد ماتمیان، ماهتاب شد خاموش محتشم که ز ذکر غم حسین جبریل را ز روی پیمبر حجاب شد تا چرخ سفله بود، خطایی چنین نکرد بر هیچ آفریده، جفائی چنین نکرد ای چرخ، غافلی که چه بیداد کرده ای وز کین چه ها در این ستم آباد کرده ای بر طعنت این بس است، که با عترت رسول بیداد کرده خصم و تو امداد کرده ای ای زاده ی زیاد نکرده است هیچگه نمرود این عمل که تو شدّاد کرده ای کام یزید داده ای از کشتن حسین بنگر که را به قتل که دلشاد کرده ای بهر خسی که بار درخت شقاوت است در باغ دین چه با گل و شمشاد کرده ای با دشمنان دین نتوان کرد آنچه تو با مصطفی و حیدر و اولاد کرده ای حلقی که سوده لعل لب خود، نبی برآن آزرده اش به خنجر بیداد کرده ای ترسم تو را دمی که به محشر درآورند از آتش تو، دود ز محشر برآورند |
||
|
|
|||
|
۲۵ آذر ۱۳۸۹
|
|||
|
|
پاسخ به: این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست ... | ||
  نام کاربری: elguaje7
پیام:
۲,۳۴۸
عضویت از: ۱ آبان ۱۳۸۹
طرفدار:
- داوید ویا، ژاوی، پویول - یوهان کرایف، رونالدینیو - استقلال - اسپانیا، آرژانتین، ایتالیا - پپ گواردیولا - امیر قلعه نویی گروه:
- کاربران عضو
|
نقل قول نباید فراموش کنیم که مولا حسین، کشته حماقت مردمه، نه شمشیرشون!نقل قول متاسفانه تو مملکت ما، محرم برای خیلی ها دکون بخشش گناهانه، که یکسال گناه بکنی، هر سال محرم مغازه باز میشه، یه چند تا قطره اشک بریزی و یه کم مغفرت بخری، بعد بری تا سال بعد!بچه ها، چه جوری میشه این شورها رو به شعور تبدیل کرد؟ من از اون دسته آدمایی هستم که با دیدن یه سری کج فکری ها وکج رفتاری ها و افراط و تفریط ها، دچار یه جور دین زدگی یا شاید بهتر بگم مسلمون زدگی شدم، دوست ندارم شعار بشنوم، دوست ندارم با آدمایی که همش دم از دینداری میزنن( که یا زندگی تک بعدی ای دارن یا از دین اونجوری که خودشون دوست دارن، استفاده ی ابزاری میکنن)، نشست و برخاست کنم... ولی با همه ی این حرفا میشه گفت آدم به شدت جو گیری هستم، هر سال محرم که میشه، وقتی کوچه هامون ، خیابون هامون ، محلمون ، شهرمون، دلامون بوی حسین میگیره، هر چقدرهم که بخوام بی تفاوت باشم ، بازم غم بزرگی رو دلم سنگینی میکنه... دلم میلرزه، از خودم خجالت میکشم... هر سال عاشورا که میشه، عظمتش میگیرتم، دیگه میخوام به خودم بیام ، متحول شم، درست شم، مثل آدم زندگی کنم ، دوست دارم شیعه باشم و منتظر، یک منتظر واقعی ... اما... اما وقتی پرچم های یا حسین و یا ابوالفضل جمع میشه، وقتی شهردیگه سیاه پوش نیست و دوباره مثل قبل، سرد و بی روح میشه، وقتی آدما دوباره میشن همون آدمای قبلی، همون آدمایی که در طول سال، منبرو مجلس وهیئت و روضه و گریه زاری و ...شون ترک نمیشه ولی هر کاری که دلشون بخواد انجام میدن،وقتی ... بد جوری اسیر روزمرگی میشم ، بد جوری قول و قرارامو فراموش میکنم، بد جوری عهد شکن میشم ... وقتی به خودم میام که میبینم اااااااااه به همین زودی یه سال دیگه گذشت، دوباره همه جا سیاه پوش شد ، دوباره محرم شد، دوباره عاشورا،دوباره کربلا، دوباره حسین، دوباره ابوالفضل، دوباره اکبر، دوباره اصغر ... دوباره ایثار، دوباره شهادت... و من همچنان اندر خم یک کوچه ویلون و سیلونم... |
||
|
۲۵ آذر ۱۳۸۹
|
|||
|
|
|
برای ارسال پیام باید ابتدا ثبت نام کنید!
|
| شما می‌توانید مطالب را بخوانید. |
| شما نمی‌توانید عنوان جدید باز کنید. |
| شما نمی‌توانید به عنوان‌ها پاسخ دهید. |
| شما نمی‌توانید پیام‌های خودتان را ویرایش کنید. |
| شما نمی‌توانید پیام‌های خودتان را حذف کنید. |
| شما نمی‌توانید نظرسنجی اضافه کنید. |
| شما نمی‌توانید در نظرسنجی‌ها شرکت کنید. |
| شما نمی‌توانید فایل‌ها را به پیام خود پیوست کنید. |
| شما نمی‌توانید پیام بدون نیاز به تایید بزنید. |