hamed66 نوشته:

ذهنيت و زندگي شخصي بازيكن معرف آينده بازيكن هست ...
يكي مثل لنگلت زماني كه به بارسا اومد به هيچ وجه اندازه دمبله سر و صدا نكرد اما به شدت نظم و انضباط تيمي و رعايت كرد و انگيزه بالاش و پتانسيل خودش به جايي رسوندش كه الان اومتيتي و نيمكت نشين كرده و فكر ميكنم اكثر هوادارا الان ازش رضايت دارن و جالبه كه بدونيد زودتر از بقيه خودش و به جلسات تمريني ميرسونه و تو كمپ حاضر ميشه نه بر عكس بعضي ها بگيره بخوابه و سر تمرين هم نره و يك هفته در ميان مصدوم شه

fcbali1988 نوشته:
بزرگوار من سعی میکنم یه توضیح ریز بدم شما مختاری هر طور میخوای ازش برداشت کنی.
وقتی ترکیب اومد و خط هافبک رو دیدم.فهمیدم قراره چی بشه. ترکیب ملو بوسکتس راکیتیچ با همکاری موثر ترشتگن میتونست مارو از زیر پرس شدید لیورپول خارج کنه بعد از خروج از پرس پنج نفر جلوشون , وسط زمین میتونستیم به برتری عددی یا نهایتا برابری عددی برسیم. ولی ویدال بازی کرد و تفکر مربی ما همون موقع روشن شد. برای جلوگیری از حملات صلاح و مانه و رابرتسون دو راه پیش رومون بود. یا توی لاک فرو بریم و فضا بشون ندیم که همه میدونیم با این بازیکنهایی که داریم توانایی بستن بازی رو نداریم. یا با فشار به خط دفاعیشون از عامل های هجومیشون مدافع بسازیم و اینطوری دفع خطر کنیم. همه ی بحث و انتقاد من اینه که نگرش سرمربی تیم ما بر پایه ی فلسفه ی باشگاه ما نیست و همیشه گزینه ی اول رو انتخاب میکنه . البته منکر مشکلات بازیکنها نیستم. اول همه عدم شرکت موثر توی دفاع و پرس که مسی تقریبا پنج ساله که این مشکل رو داره . با این حال اگر موقعیت صددرصد بهشون نمیدادیم میگفتم مربی نبوغ تاکتیکی به خرج داده و اتوبوسی دفاع کرده من خوشم نمیاد ولی خودش هنریه در نوع خودش. خب موقعیت هم فراوان بهشون دادیم .فلذا نتیجه میگیرم که با توهین به فلسفه ی باشگاه و از روی اتفاقات فوتبال یه نتیجه ی خوب گرفتیم که لایقش نبودیم. فکر هم نمیکنم کسی اینجا باشه که از بردن تیم خوشحال نباشه ولی از نحوه ی به دست اومدن پیروزی اگر ناراحت نباشیم معنای فراتراز یک باشگاه رو درک نکردیم.