کیمیا نوشته:

دوستان اینو تو یه مجله خوندم و خیلی خوشم اومد.فکر کردم حیفه این جا نذارمش:
مشاعره بر سر "آن ترک شیرازی" بین حافظ و صائب و شهریار:
حافظ:
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل مارا
به خال هندویش بخشم سمر قند و بخارا را
و صائب پاسخ می دهد:
هر آن کس چیز می بخشد ز بهر خویش می بخشد
نه چون حافظ که می بخشد سمر قند و بخارا را
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل مارا
به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پارا
و شهریار می گوید:
هر آن کس چیز میبخشد بسان مرد میبخشد
نه چون صائب که میبخشد سر و دست و تن و پا را
سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند
نه بر آن ترک شیرازی که برده جمله دل هارا
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل مارا
به خال هندویش بخشم تمام روح و اجزا را
....
ودر آخر رندی هم سرود:
هر آن کس چیز میبخشد به زعم خویش میبخشد
یکی شهر و یکی جسم و یکی هم روح و اجزا را
کسی چون من ندارد هیچ در دنیا و در عقبا
نگوید حرف مفتی چون ندارد تاب اجرا را