بدمـائكــم ننـتـصــــر نوشته:

لاست با اختلاف خیلی کمی در صدر فهرست منه و گیم در رتبه ی دوم.
جذابترین پلی که بین گذشته و حال زده شده در لاست اتفاق افتاد. فیلمها و سریالهای مشابه حتی نزدیک لاست هم نیستن. لاست الگوهای قدیمی داستان گویی رو(مثل جزیره ی اسرار آمیز ژول ورن)با فرمی تازه روایت کرد، همون روایت موازی از شخصیت ها در گذشته و حال.
فرمی که مبتنی بر فلاش بک های متعدده و برخلاف اونچه که تا اون موقع در آثار سینمایی یا تلویزیونی شاهد بودیم ریتم اثر رو از نفس نمیندازه.
علت جذابیت فرم منحصر به فرد لاست رابطه ی دراماتیک و حتی تماتیک(زمینه محور) فلاش بک ها با جریان فعلی زندگی شخصیت ها در جزیره است. فلاش بک ها در عین ارائه ی اطلاعات، گاهی وظیفه ی گره گشایی از سکانس های زمان حال رو هم بر عهده دارن. و نکته ای که این فرم رو خاص تر می کنه اینه که در فصل های پایانی این فرم به شکل بسیار هوشمندانه ای تغییر می کنه و سکانس های جزیره حکم نوعی فلاش بک رو پیدا می کنه.
تنوع شخصیتی و غنای دراماتیک هم تا قبل از گیم متعلق به لاست بود. اما گیم در طیف متنوع شخصیتی با ویژگی های متضاد روحی و جسمی از لاست پیشی گرفت.
نکته ی بعدی در مورد لاست تعدد کشمکش های داستانیه، از درگیری شخصیت ها با هم دیگه تا کشمکش با نیروهای فراطبیعی(دود سیاه یا مختصات عجیب جزیره) و حتی کشمکشهای درونی (مثل درگیری کیت با خودش و گذشته اش).
تنوع لحن و داستانک های جذابِ موازی با داستان اصلی، معماها و ارجاعات اسطوره ای و مذهبی یکی دیگه از شاخصه های لاست در تهییج مخاطبه.
در واقع لاست ترکیبیه از ساختار رومانس و ملودرام با معما و تعلیق.
حیف که سریالی با این عظمت و ساختار منحصر به فرد و معماهایی که برای ذهن های باهوش و ورزیده طراحی کرده بود، در فصل پایانی آن چنان که بایدجوابهای قانع کننده ای برای اون معماها تدارک ندید!
با این همه لاست همچنان یه پدیده و اتفاق خاص به حساب میاد.
در مورد گیم هنوز برای قضاوت کلی زوده، باید منتظر بود و دید که از پس این شرارت قدرت ، جادو، رزم آوری، سیاست مداری، توطئه چینی، قدرت مدیریت، شجاعت، قدرت بدنی، هوش، مالکیت بر اژدها، ثروت، تغییر چهره، دسیسه گری و در مورد شخصیت دقیق پرداخت شده ی "تیریون لنیستر"، زیرکی، منطق و قدرت سخن وری؛ چه دنیایی به وجود خواهد آمد ....

سوگوار مولا نوشته:

مسئله اینه که سریال دیدن عمق های مختلفی دارن. بعضیا سریالها رو می بینن و میرن. این عده اغلب کسایی هستن که ترجیح میدم کل یه سریال رو پشت هم تو یه هفته ببینن.

اما سریال بین های واقعی کسایی هستن که با یه سریال زندگی می کنن. برای من، این فقط با سریالها شروع نشد. من از زمانی که راهنمایی می رفتم، هر روز توی سرویسم داشتم کتاب می خوندم. اغلب رمانهای علمی تخیلی آرتور سی کلارک یا ایزاک آسیموف. از همون زمان لذت می بردم از زندگی کردن توی دنیای این داستانها، طوری که گاهی واقعا تو دنیای واقعی حضور نداشتم!

برای منی با اون عمق پیوند خوردن به یه داستان فوق العاده، سریالی مثل لاست، تمام اون چیزی بود که می تونستم انتظارشو بکشم. سالهای طولانی هم با لاست زندگی کردم. فصل به فصل در انتظار اومدنش، هفته به هفته در انتظار قسمت جدید و در طول هفته توی این سایتها و فروم ها مدام در موردش بحث می کردم و نظریه می دادم و ... انگار که سالها توی اون جزیره زندگی کرده باشم، جایی که برای منی که از این دنیای مسخره بیزاره، شبیه بهشت بود!

البته من با GoT هم زندگی کردم. اون هم یه شاهکار فوق العاده است بی شک. اما مسئله اینه که تهش می تونم بگم لاست یه چیز دیگه بود. یه جنس نابی از فانتزی بود که چیز دیگه ای نبود.

و شاید یه دلیل دیگه ش این باشه که GoT رو همه می فهمن، حتی ماگل ها! برای همینم نمره ش 9.5 ه. اما لاست رو عده خیلی کمی می فهمن. و شاید این بیشتر خاصش می کنه!

سوگوار مولا نوشته:

اتفاقا خیلی خوب بود. رفتم تو اون دوران شگفت انگیز انتظار هفته به هفته برای این اعجاز...

** افسوس که خیلی از سوالامون رو هیچ وقت جواب ندادن نامردا.

بدمـائكــم ننـتـصــــر نوشته:

بچه توضیح خواسته بود خب !
بیا و وقت بذار واسه تاپیک !