| پاسخ به: بال سرخ عاشورا ... | |||
|---|---|---|---|
نویسنده: سَیّد شایان شنبه، ۱ شهریور ۱۳۹۹ (۱:۴۲) | |||
| 1 محرم سال 61 هجری قمری 12 مهر سال 59 هجری شمسی 4 اکتبر سال 680 میلادی در این روز امام به قصر بنی مقاتل رسیدند.این منزل منسوب به مقاتل بن حسان بن ثعلبه و در نزدیکى کئفه و جنوب اخیضر قرار دارد و عیسى بن على عباسى عموى منصور عباسى آن را ویران و دوباره بازسازى نمود. این محل امروزه جزو شهرستان عین تمر از توابع استان کربلا مىباشد و فاصله آن تا کربلا ۷۰ کیلومتر است و در قرن سوم میلادى از شهرهاى بارو دار بوده که توسط شاپور پسر اردشیر ساسانى ساخته شده بود. عمرو بن مشرقى گفت: با پسر عمویم بر امام حسین علیهالسلام وارد شدم و آن حضرت در (قصر بنى مقاتل) بود و بر او سلام کردیم، امام پرسید: آیا به یارى من مى آیى؟! من گفتم: مردى هستم که عائله زیادى دارم و مال بسیارى از مردم نزد من است و نمى دانم کار به کجا مى انجامد و خوش ندارم امانت مردم از بین برود؛ و پسر عمویم نیز همانند من پاسخ داد.امام علیه السلام فرمود: پس از اینجا بروید که هرکس فریاد ما را بشنود و یا ما را ببیند و لبیک نگوید و به فریاد برنخیزد، بر خداوند است که او را ببینى در آتش اندازد. عقبه بن عثمان مىگوید: در اواخر شب، امام حسین (ع) دستور داد از (قصر بنى مقاتل) آب برداشته و کوچ کنیم، چون حرکت کردیم و ساعتى رکاب زدیم امام علیه السلام همانگونه که سوار بود مختصرى به خواب رفت، سپس بیدار شد در حالىکه مى فرمود: (انا لله و انا الیه راجعون و الحمدالله رب العالمین) و دو یا سه مرتبه به این جمله را تکرار کرد. على بن الحسین علیهالسلام روى به پدر نمود و گفت: اى پدر! جانم به فداى تو باد و خدا را حمد کردى و آیه استرجاع خواندى، علت چیست؟ امام (ع) فرمود: پسرم! در اثناى راه مختصرى بخواب رفتم شخصى را دیدم که سوار بر اسب بود و گفت: این قوم سیر مىکنند و اجل هم بسوى آنان در حرکت است، دانستم که خبر مرگ ماست که به ما داده شده است. امام علیه السلام فرمود: سوگند بآن کسى که بازگشت بندگان بسوى اوست ما برحقیم. على بن الحسین علیه السلام گفت: پس ما را باکى از مرگ نیست که بمیریم و بر حق باشیم. امام علیه السلام فرمود: خداوند تو را جزاى خیر دهد آنگونه که پدرى را به فرزندش جزاى خیر دهد. چون سپیده صبح دمید، امام پیاده شد و نماز صبح گزارد و با شتاب سوار شد و با یاران خود حرکت کردند؛ حر مى خواست آن حضرت را به سمت کوفه حرکت دهد ولى امام به شدت امتناع مى کرد تا چاشتگاه که به نینوا رسیدند، ناگاه سوارى از دور پدیدار شد که مسلح بود و از کوفه مى آمد، همه ایستادند و او را تماشا مى کردند. همین که رسید به حر و همراهانش سلام کرد بى آنکه به امام حسین (ع) و اصحابش سلام کند، و بعد مکتوبى را به دست حر داد که از عبیدالله بن زیاد بود و به این مضمون: چون نامه من به تو رسید و فرستاده من نزد تو آید، حسین (ع) را نگاه دار و کار را بر او تنگ گیر، و او را فرود میاور مگر در بیابان بى سنگر و بدون آب! ومن به قاصد گفته ام از تو جدا نگردد تا خبر انجام دادن فرمان مرا بیاورد، والسلام. حر خدمت امام آمد و نامه را براى آن حضرت قرائت کرد، امام به او فرمود: بگذار در (نینوا) و یا (غاضریات) و یا (شفیه) فرود آییم. حر گفت: ممکن نیست زیرا عبیدالله این آورنده نامه را بر من جاسوس گمارده است! زهیر گفت: بخدا سوگند چنان مىبینم که پس از این کار سختتر گردد، اى پسر رسول خدا! قتال با این گروه در این ساعت براى ما آسانتر است از جنگ با آنها که بعد از این مى آیند، بجان خودم قسم که بعد از ایشان کسانى آیند که ما طاقت مبارزه، با آنها را نداریم. امام علیه السلام فرمود: من جنگ با این جماعت را آغاز نمى کنم. پس از آن حضرت به حر التفات کرد و فرمود: کمى جلوتر برویم! پس مقدارى از مسافت را امام علیه السلام با حر و همراهانش پیمودند تا به زمین (کربلا) رسیدند.  | |||
تالار گفتمان
آخرین عناوین
آخرین ارسال‌ها
قوانین و مقررات
عاشقان آبی و اناری
مباحث آزاد
لیگ فانتزی
مسابقات سایت
آبی و اناری
گردانندگان سایت
حمایت مالی از سایت
تاریخچه باشگاه
افتخارات باشگاه
زندگینامه بازیکنان
مربیان باشگاه
اسطوره‌های باشگاه
مقالات سایت
پیوستن به جمع نویسندگان آبی و اناری
مقالات اختصاصی
مقالات آماری تحلیلی
مقالات آنالیز فنی
گالری عکس
پیوستن به جمع همکاران گالری
عکس‌های قهرمانی
عکس‌های بازی‌های بارسا
عکس‌های بازیکنان
عکس‌های فصل 2016/17
نقشه سایت
سوال یا ابهام خود را مطرح نمایید!
راهنمای عضویت در سایت
مشکل در ورود به سایت
سوالات متداول