تالار گفتمان

پاسخ به: عترت
نویسنده: کاف. میم یکشنبه، ۲۳ مرداد ۱۳۹۰ (۱۴:۵۵)
حسن مجتبی اولین مژده از كوثری است كه خداوند بر حبیبش وعده داده بود. حسن اولین گل از بوستان علی و فاطمه، اولین وارث بزرگی والدین بزرگوارش و نخستین كسی است كه یا بن رسول ا... لقب یافت و دهان دشنام گویانی كه پیامبر را ابتر می خواندند، بست. زندگی امام حسن سكوتی تحمیلی است در میان دو فریاد، فریاد امام علی بر " قاسطین و مارقین و ناكثین" و فریاد امام حسین بر ظلم و انحطاط حكومت یزید و هر دو چه خونین به پایان رسیدند. علی را در محراب عبادت فرق سر شكافتند و حسین را در صحرای عطشناك كربلا با 72 تن از بهترین یارانی كه هر رهبری آرزوی آنان را دارد، در بستر خون نشاندند. خون و رنگ سرخ آن جاودانه ترین رنگ ها در حافظه تاریخ است. فرق خونین علی و پیكر خونرنگ حسین در تمام تاریخ نه تنها شیعه كه تمام فرق اسلامی در خاطره ها باقی ماند و حركت ساز شد. ولی زندگی سیاسی امام حسن در دوران محیلانه و سیاستمدارانه معاویه سپری شد. معاویه یك به یك یاران امام حسن را از گرد ایشان پراكند و صلح ناخواسته را به ایشان تحمیل كرد. امام حسن تنهاترین سردار تاریخ اسلام است. به یاد آوریم سخن ایشان به یكی از یارانشان را كه فرمودند اگر به اندازه این گله گوسفند همراه داشتم لحظه ایی در قیام تردید نمی كردم و وقتی آن یار امام ، گوسفندان گله را شمارش كرد تعداد آنها را كمتر از انگشتان دست یافت) نقل به مضمون) و امام حسین در برابر برادر چه خوشبخت بود كه در روز عاشورا و واقعه كربلا 72 تن یار جانی داشت كه حاضر بودند 70 بار بمیرند و زنده شوند و باز هم در ركاب امام به شهادت رسند. حال در مقایسه این دو برادر، كدامیك مظلومترند؟ حسن در تنهایی اش و شهادت خاموش با زهر ، و یا حسین در میان 72 تن یاران جانی اش و شهادت خونگرش؟ این دو برادر نیمه های یك ... این دو برادر نیمه های یك حقیقت اند، هر دو برابر! همانندی این دو چنان بود كه هر دو به یك نام خوانده شدند (حسین صورت مصغر حسن است: حسن كوچك)سكوت حسن و خانه نشینی وی را باید از جنس سكوت 25 ساله علی دانست. آنچه علی را در مقابل غاصبان جایگاه به حق اش به سكوت واداشت چه بود؟ علی را بیم آن بود كه دست بردن به شمشیر در برابر غاصبان ولایت و تبدیل كنندگان آن به خلافت، ریشه اسلام را كه بسیار نو پا و جوان بود، بخشكاند. به راستی از ولایت تا سلطنت راه بسیار است و تبدیل این دو لامحال ؛ كه ضدین و نقیضین هم هستند ولی خلافت را با سلطنت راه چندانی نیست. خلافت عثمان راه اندكی پیمود تا به سلطنت موروثی سلسله بنی امیه منجر شد. و حسن وارث همان زخم هایی بود كه بی وفایی های مردم كوفه بر جان علی نشاندند، حسن وارث همان سكوت علی شد برای حفظ اسلام! برای حفظ مرارت های 23 ساله رسول اكرم. امام حسن خود می فرمایند: "... من دیدم كه به مردم كوفه نمی شود اعتماد كرد، هر كس بخواهد به كمك آنان پیروز شود شكست خواهد خورد... پدرم از ناحیه آنان سختی ها كشید و زجرهای زیادی را تحمل كرد".(1(و همچنین امام حسن (ع) درباره صیانت از دین اسلام فرمودند: « ترسیدم ریشه مسلمانان از زمین كنده شود و كسی از آنان باقی نماند از این رو خواستم با مصالحه ایی كه صورت گرفت، حافظ و نگهداری برای دین باقی بماند».(2(امام حسن بلافاصله پس از بیعت مردم كوفه با ایشان به كار ساماندهی سپاه پرداختند و « ... معاویه می دانست كه حسن بن علی از محبوبیت بسیار زیادی در میان مسلمانان برخوردار است و در اندك زمانی جای خالی پدر را پر خواهد نمود...»(3) لذا معاویه كوشید امام را در زاویه قرار دهد، وی فرماندهان سپاه امام حسن را با پرداخت رشوه خریداری نمود و شایعه صلح را پیش از تحقق آن پراكند و تمام این عوامل به اضافه سست نهادی و ضعف ایمان سپاهیان امام سبب شد كه امام حسن به دلایل فوق الذكر پیمان صلح را بپذیرند. « امام حسن در جمع مردم كوفه در مسجد چنین فرمودند... ای معاویه چنانچه من انصار و اعوانی داشتم هرگز كار به مصالحه نمی انجامید و با تو بیعت نمی كردم.»(4( پیامبر گرامی اسلام در حدیثی این عمل امام حسن را سالها پیش از آن تائید كرده بودند. پیامبر اكرم با اشاره به امام حسن فرمودند: « ... ان ابنی هذا سید و ان ا... سیصلح به بین فئتین من المسلمین عظمتین. همانا این فرزند من آقا و سرور است و خداوند سبحان به واسطه او در میان دو گروه بزرگ از مسلمانان صلح برقرار خواهد كرد».(5( امام حسن شبیه ترین خلق به پیامبر بود: « اشبهت خلقی و خُلقی تو از لحاظ خلق و خوی و آفرینش مانند من هستی » (6( و چه به جا بود كه این شبیه ترین خلق به رسول خدا كوشاترین فرد در پاسداری از دین رسول خدا بود و زمینه ها را برای قیام برادرش و همتایش، حسین آماده ساخت پی نوشتها: 1. زمانی احمد – حقایق پنهان پژوهشی از زندگانی سیاسی امام حسن مجتبی ص 213 2. همان ص 215 3. همان ص 176 4. همان ص 186 5. همان ص 41و40 6. حیات الحسن باقر شریف القریشی ج 1 ص29 حکایاتی شیرین از دوران حیات سبط اکبر(علیه السلام) شیعه حقیقی مردی به امام حسن علیه السلام گفت : من از شیعیان شما هستم . امام علیه السلام فرمود: ای بنده خدا اگر مطیع امر و نهی ما هستی راست می گوئی و اگر این گونه نیستی با ادعای مقام بلند تشیع که از آن بهره مند نیستی برگناهان خود نیفزا و به نگو من از شیعیان شما هستم . بلکه بگو من از دوستداران شما و دشمن دشمنان شما هستم و تو در نیکی و بسوی نیکی هستی پاسخ به سوال یهودی امام حسن(علیه السلام) در عین اینکه پارسا و عابد بود و بیست بار پیاده از مدینه به مکه برای انجام مناسک حج رفت ، و سه بار همه اموال خود را صدقه داد، خوشپوش و با وقار و آراسته بود. روزی با لباس خوب و تمیز سوار بر قاطر زیبا از منزل بیرون آمد، و با شکوه و نورانیت خاصی در کوچه های مدینه می گذشت و به بیرون شهر می رفت . یک نفر یهودی نزدیک آمد و عرض کرد: سوالی دارم ، امام فرمود: بپرس . او گفت : جدت رسول خدا (صلی الله علیه وآله) فرمود: الدنیا سجن المومن و جنه الکافر: دنیا برای مؤ من ، زندان است و برای کافر بهشت . ولی اینک می بینم تو از مواهب دنیا بهره مندی ولی من در سختی هستم ! امام حسن (علیه السلام) فرمود: این تصور تو غلط است که مؤ من باید از همه چیز محروم باشد، و اگر تو مقام ارجمند مؤ من را در بهشت با جایگاه پست جهنم برای کافر را مقایسه کنی ، و با دنیای مؤ من و کافر بسنجی بخوبی درمیابی که سخن رسول خدا (صلی الله علیه وآله) درست است ،که دنیا برای مؤ من زندان است و برای کافر بهشت می باشد. کتابشناسی ترجمه بحارالانوار( زندگى امام حسن علیه السلام( مؤلف: علامه مجلسى، مولا محمد باقر بن محمد تقى اصفهانى (1037ـ 1110ق( مترجم: محمد جواد نجفى ناشر: كتابفروشى اسلامیه حضرت امام حسن مجتبى علیه السلام 26- مؤلف: سید كاظم ارفع ناشر: تهران، مؤسسه انتشاراتى فیض كاشانى واژه هاى نور ( چهل شهاب از منظومه نور افشان امام حسن مجتبى علیه السلام( مؤلف: عبدالحسین طالعى ناشر: تهران، انتشارات كتابچى فضائل الامام الحسن علیه السلام مؤلف: على اكبر تلافى داریانى ناشر: تهران، شركت نشر و تبلیغ نیك معارف داستان زندگى امام حسن علیه السلام مؤلف: امیر مهدى مراد حاصل ناشر: تهران، انتشارات پیام نور(ویژه نوجوانان نگاهى بر زندگى امام حسن علیه السلام مؤلف: محمد محمدى اشتهاردى یک قدم تا خدا یقین، پناهگاه سلامت است. نخستین گام خردمندی، معاشرت نیکو با مردمان است. . خویش کسی است که دوستی اش او را نزدیک کرده اگر چه نژادش دور باشد و بیگانه کسی است که دوستی اش او را دور کرده اگر چه نژادش نزدیک باشد. هیچ عضوی از دست به بدن نزدیکتر نیست، اما همین دست اگر معیوب شود، آن را ببرند و از بدن جدایش کنند. فرصت به شتاب از دست می رود و دیر به دست می آید. ای مردم! لذایذ دنیوی پایدار نیستند و بدانید که نشستن در زیر سایه ای که ناپایدار است، حماقت و سبکسری است منبع: - سایت تبیان - سایت کریم اهل بیت