خداوند عقل را از نور خود آفرید و او اولین مخلوق روحانی است و از سمت راست عرش آفریده شده است. سپس به او فرمان داد دور شو، دور شد پیش بیا پیش آمد خداوند فرمود تو را با عظمت نور خود آفریدم و بر تمام خلق خود گرامیت داشتم سپس جهل را از دریائی شور و ظلمانی آفرید و به او دستور داد دور شو دور نشد، پیش بیا نیامد، فرمود: خودپرستی و خودخواهی کردی نفرین بر تو باد سپس خداوند برای عقل هفتاد و پنج لشکر که همان صفات و فضائل اخلاقی است و در سرشت و فطرت انسانی است قرار داد و چون جهل آنچه را خداوند به عقل کرامت کرده بود، مشاهده کرد، دشمنی او را در دل گرفت و عرض کرد خداوندا عقل هم مخلوقی است چون من که او را آفریدی و کرامت بخشیدی و تقویت نمودی و من نقطه مقابل و ضد او هستم و در برابر او قوت و نیروئی ندارم. خداوند همان اندازه لشکری که به عقل داده بود، به جهل نیز عطا کرد. و فرمود اگر معصیت مرا بنمائی تو را از رحمت خود دور سازم. اینگونه بود که خداوند هفتاد و پنج لشکر به عقل مرحمت فرمود و هفتاد و پنج لشکر به جهل