تالار گفتمان

پاسخ به: بحث و تبادل نظر در مورد مسائل روز دین
نویسنده: Ali شنبه، ۱۹ آذر ۱۳۹۰ (۳:۴۸)
نویسنده می نویسد : ""نبرد خونین نهاوند - ری - دماوند - اهواز با لشگر اعراب به گفته طبری در نبرد نهاوند بهفرماندهی فیروزان سپهسالار دلیر ایران به قدری از ایرانیان کشته شد که زمین ازخونها لغزنده شد و اسبان لیز خوردند و لاشه ها در شهر فراوان در سال 21 هجری . درسال 22 هجری به گفته طبری ری به دست نعیم ابن مقرن تاراج شد و ثروتهایی که از ری بهدست مسلمانان افتاد دست کمی از فتح کاخ سفید تیسفون پایتخت امپراتوری ایران دربغداد نداشت . که پس از فتح ری مقرر شد این شهر 500 هزار درهم در سال به کوفه باجدهد . پس از ری نوبت به دماوند رسید و فرماندار شهر که "مهست مغان مردانشاه" بودراهی جز تسلیم نداشت مقرر شد سالانه مبلغ 200 هزار درهم باج به کوفه پرداخت نماید""" """""""""به گفته طبری در نبرد نهاوند بهفرماندهی فیروزان سپهسالار دلیر ایران به قدری از ایرانیان کشته شد که زمین ازخونها لغزنده شد و اسبان لیز خوردند و لاشه ها در شهر فراوان در سال 21 هجری"""""""""" اين پاراگراف بیش از پبش شیاد بودن نویسنده را معلوم میکند. اين دروغ بی فروغ را در هیچ کجای تاریخ طبری پیدا نمی کنید . هرچند نو یسنده برای هیچ یک از گفته هایش منبعی ندار ما برای اینکه دوستان دروغ بودن این گفته را درک کنند ناچاریم عین تاریخ طبری و جملات طبری را درباره جنگ نهاوند بیاوریم : تاریخ طبری جلد 5 ص 130 سخن از جنگ مسلمانان و پارسیان در نهاوند « اغاز کار چنان بود که ابن اسحاق گوید: قصه نهاوند چنان بود که نعمان بن مقرن به عمر نامه نوشت و خبر داد که سعد بن ابی وقاص مرا به گرفتن خراج گماشته اما جهاد را دوست دارم و بدان راغبم. عمر به سعد (ابن ابی وقاص ) نوشت که نعمان به من نوشته که او را به گرفتن خراج گماشته ای و [ او ] این را خوش ندارد و به جهاد رغبت دارد او را به مهمترین جبهه خویش فرست .[ یعنی از نهاوند برگردان و به جبهه ای فرست که در حال جنگی] گوید : و چنان بود که عجمان در نهاوند فراهم امده بودند و سالارشان ذوالحاجب بود که یکی از عجمان بود انگاه عمر به نعمان بن مقرن چنین نوشت : به نام خدای رحمان و رحیم از بنده خدا عمر ، امیر مومنان به نعمان به مقرن درود برتو ، و من ستایش خدایی میکنم که خدایی جز او نیست . و اما بعد خبر یافتم که جمعی بسیار از عجمان در شهر نهاوند بر ضد شما فراهم امده اند. وقتی این نامه من به تو رسید به فرمان خدا و به کمک خدا و به یاری خدا با مسلمانانی که پیش تواند سوی انها برو و انها را به جای سخت مبر که ازار بینند و از حقشان باز مدار که کافر شوند و انها را به بیشه و باتلاق مبر که یک مرد مسلمان به نزد من از صد هزار دینار عزیز تر است. گوید : نعمان روان شد و سران اصحاب پیمبر و از جمله حذیقه بن یمان و عبدالله بن عمر و جریر بن عبدالله و مغیره بن شعبه و عمرو بن معدیکرب و طلیحه بن خویلد و قیس بن مکشوح مرادی باوی بودند . وچون با سپاه خویش به نهاوند رسید ، خارهای اهن در راه وی ریختند و او خبر گیران فرستاد که برفتند و از خارهای اهنی خبر نداشتند. یکیشان اسب خویش را که خاری در دست ان فرو رفته بود براند که نرفت و فرود امد و دست اسب را بدید که خاری در سم ان بود و انرا بیاورد و خبر را با نعمان بگفت . نعمان به کسان گفت : رای شما چیست ؟ گفتند : از این منزل به جای دیگر رو که پندارند از انها میگریزی و به تعقیب تو در ایند نعمان از منزلگاه خویش درامد و عجمان خارها را برختند و به تعقیب وی رفتند و نعمان سوی انها باز امد و اردو زد انگاه گروههای سپاه خویش را بیاراست و با مردم سخن کرد و گفت : اگر من کشته شوم سالار شما حذیقه بن یمان است و اگر او کشته شود ................ وچون دو سپاه صف بستند نعمان به کسان گفت : « من سه بار تکبیر می گویم اول بگفتم هرکسی بند پاپوش خود ببندد و خویشتن را مرتب کند و چون تکبیر دوم بگفتم جامه خویش را محکم کند و برای حمله امده شود و چون تکبیر سوم بگفتم به انها حمله کنید که من حمله کرده ام عجمان بیامدند که همدیگر را به زنجیرها بسته بودند تا فرار نکنند و مسلمانان به انها حمله بردند و جنگ اغاز کردند ، تیری به نعمان رسید و کشته شد و برادرش او را در جامعه اش پیچید و تا وقتی که خدا مسلمانان را ظفر داد قتل وی را نهان داشت. پرچم را به حذیقه بن یمان داد و خدا ذوالحاجب را بکشت و نهاوند گشوده شد و از ان پس دیگر عجمان تجمعی نبود » تاریخ طبری ص 1930 الی 1932 همینطور که دوستان ملاحظه میکنند ایرانیان در این جنگ هم به مانند اکثر جنگها به زور به میدان جنگ اورده شده بودند و مردم ایران را با زنجیر بسته بودند تا فرار نکنند و یا به مسلمانان نپیوندند چنانکه در قادسیه 4000 هزار سرباز دیلمی از بهترین سواران شاهنشاه ایران و از گارد سلطنتی به سپاه اعراب مسلمان پیوستند و برای نابودی دستگاه فاسد ساسانی در کنار مسلمانان شمشیر زدند. درباره این جنگ طبری دو روایت دیگر نیز اورده که تقریبا شبیه اینست ولی روایت اخر که طبری نقل میکند بسیار پرشاخه و برگ است و اخر کار نقل شده که مثلا 30 هزار نفر در میدان جنگ کشته شدند 80 هزار نفر در هنگام فرار به دره افتادند و کشته شدند . که مسلما این قسمت روایت اخری با دو روایت دیگری که خود طبری نقل میکند صد در صد متناقض است . و بسیار غلو امیز است چنانکه خود طبری میگوید این جنگ بیش از چند روز طول نکشید و در روزهای نخستین بسیاری از اعراب کشته شدند. طبری درباره جنگ جلولا نقل میکند که 100 هزار نفر از ایرانیان کشته شدند و سپاه اعراب تنها 12 هزار نفر بود که مطمئنا چنین امری با هیچ عقل و منطقی جور در نمی اید. انهم ان جنگی که چندین خندق در اطراف ان کشیده شده بودند و همه جنگجویان از باز ماندگان قادسیه بودند . یعنی یک عرب بیابانی که با فنون جنگی اشنا نیست می باید 8 نفر را بکشد و این در صورتی است که ایرانیان یک نفر ایرانی را هم نکشند ایرانیانی که در جنگیدن و فنون رزمی شهره عام و خاص بودند و لشکر روم را زمین گیر میکردند و شکست میدادند . با کدام عقل جور در می اید که اعراب وحشی بدون ابزار جنگی پا برهنه تنها با 12 هزار نفر 100 هزار نفر از لشکر ایران را بکشند!!! مورخین معاصر نیز چنین اماری را همراه با غلو بیش از حد می دانند چنانکه دکتر زنجانی که یکی از افراد طرفدار ایران باستان است و نیز دکنر زرینکوب در کتاب ایران بعد از اسلام چنین گفته اند بهر حال دروغهایی مثل اين گفته در هیچ کجای تاریخ طبری نمی توان یافت اکثر نوشته های نویسنده چنین دروغهایی را در بر دارد . """"به گفته طبری در نبرد نهاوند بهفرماندهی فیروزان سپهسالار دلیر ایران به قدری از ایرانیان کشته شد که زمین ازخونها لغزنده شد و اسبان لیز خوردند و لاشه ها در شهر فراوان در سال 21 هجری"""""""""" خلاصه اینکه اینکه اعراب در فتح ایران مرتکب جنایاتی شده اند و مسلما این غیر قابل انکار است و این در هر جنگی اجتناب ناپذیر است و اینکه جنگ دوطرفه است يعني كشته ها و جنايات در قبال هر دو طرف اتفاق می افتد یعنی ممکن است یک سپاه شکست بخورد یک سپاه پیروز شود یعنی اگر ایرانیان پیروز میشدند جنایتهایی رو در قبال اعراب میکردند و اعراب رو غارت ميكردند و به اسارت میگرفتندچنانکه در روزهای نخست قادسیه با فیل اعراب رو تارومار کردند و اعراب در زیر پای فیلها له شدند هرچند فیلها در اخر بلای جان سربازان ایرانی شد . چنانکه وقتی شاهپور بزرگ بر اعراب پیروز شد کتفهای اعراب رو دراورد و دران حلقه اهنین کرد و انها را زجرکش نمود البته شاهپور دیگر شورشیان از قبیل هیاطله و مردم گرگان و اقوام شمال شرق ایران هم سرکوب نمود .. البته هیچکس جنایتهای اعراب رو تایید یا انکار نکرده اما متاسفانه برخی از این موضوع سو استفاده میکنند و و با بزرگ نمایی و حتی دروغهایی را نیز به ان می افزایند. در واقع ظلم و جنایت و برتری نژاد بعد از خلفای راشدین شروع شد و خیلی شدید شد . یعنی زمان بنی امیه که جنایات انها هم غیر قابل انکار است...یعنی این حکومت خلافا بیشتر از 25 سال طول نکشید و حتی مورخان نوشته اند اگر همانگونه که خلفای راشدین حکومت میکردند بعد از ان هم چنین بود نهضت شعوبیه شکل نمی گرفت ... و ایرانیان هم نه بزور و نه با ترس مسلمان شدند. در روز نبرد قادسیه چهار هزار از سپاه ایران و از گارد سلطنتی به یکباره مسلمان شدند همینین ایرانیان بودند که در روزگار بنی امیه به سرداری ابومسلم خراسانی قیام کردند و سپاه عرب رو شکست دادند و این حکومت رو منقرض کردند. در روزگار مامون به یاری او امدند و سپاه عرب که از بغداد بطرفداری امین خلیفه عباسی بسیج شده بود رو شکست داده و خلیفه امین رو کشتند و طاهر ایرانی سمت فرماندهی کل سپاه مامون داشت.. ایرانیان مسلمان شدند همانطور که قبل از اون مسیحی شدند مانویی شدند مزدکی شدند و همگی هم توسط مغان و اشراف و شاهان قتل عام گشتند. اگر ایرانیان از روس ترس مسلمون شدند چه دلیلی داشت که مفسران بزرگ قران در دوقرن اولیه اسلامی چون طبری زمخشری بیضاوی و فخر رازی و نیشابوری ووو همگی از ایران باشند؟ چرا محدثان بزرگ و گرداورندگان جوامع حدیث نبوی مثل بخاری ابن ماجه قزوینی و ابوداود سجستانی و ترمذی همگی ایرانی بودند وحتی ایرانیان به ادبیات عرب خدمات زیادی کردند چون سیبویه پارسی ، ابوعلی فارسی، عبدالقادر جرجانی و فیروز ابادی ووو اگر اعراب بزور اسلام رو تحمیل کردند چنین دستاوردی را به بار می اورد. و اینکه زرتشتیان در ردیف اهل کتاب بودند و میتونستند دین خودشون رو حفظ کنند ولی جزیه بدهند مثلا یکی از منتقدان اسلام در کتابش از قول «اصطخری» جغرافی دان مسلمان در کتاب "المسالک والممالک" اورده که « اکثریت مردم فارس در حال حاضر (قرن چهارم هجری) زرتشتیان تشکیل میدهند و هیچ شهر و دهکده ای نیست که در ان اتشکده ای نباشد» و از قول مسعودی در کتاب «مروج الذهب» می نویسد « در خراسان و نواحی دریای خزر و طبرستان و دیلم و نیز کرمان عده زرتشتیان بسیار زیاد است» و از قول ابن حوقل جغرافی دان مسلمان در کتاب "صوره الارض" نقل میکند که« در فارس، شهر و روستایی و ناحیاتی نیست مگر انکه اتشکده ای داشته باشد و در جبل (اذربایجان) هنوز زرتشتیان در اکثریت هستند» حالا اگر فاتحان عرب پس از گذشت چهار قرن از تصرف ایران مردم ایران رو به پذیرش اسلام وادار نکرده اند و حتی اتشکده ها رو ویران ننموده اند و همچنان در بسیار از شهر ها اتشکده ها روشن و مردم بسیاری زرتشتی هستند چگونه از روی ترس مسلمان شده اند؟؟ چنانکه قران از نابود کردن معابد اهل کتاب منع کرده (حج40) پس این خود ایرانیان بودند که به تدریج ایین اسلام رو پذیرفته اند بدو ن هیچ اجبار و ترسی و البته اگر مایل نبودند همانند زرتشتیان پیشین بر ایین پدرانشان استوار می ماندند. چنانکه پرفسور ادوارد برواون در کتاب تاریخ ادبیات ایران می نویسد « چه بسا تصور کنند که جنگجویان اسلام ، اقوام و ممالک مفتحوحه را در انتخاب یکی از این دو راه مخیر می ساختند یا قران یا شمشیر ! ولی این پندار صحیح نیست زیرا گبر و ترسا و یهود اجازه داشتند ایین خود را نگه دارند و فقط مجبور به دادن جزیه (مالیات سرانه) بودند و این ترتیب کاملا عادلانه بود زیرا اتباع غیر مسلم خلفا ، از شرکت در غروات و دادن خمس و زکات که بر امت پیامبر فرض بود معافیت داستند» نیز مینویسد « مسلم است که قسمت اعظم کسانی که تغییر مذهب دادند به طیب خاطر و به اختیار و اراده خودشان بود...» ج 1 ص 297 نیز گوستاولوبون مینویسد : «پیشرفت سریع قران موجب شده که مورخین دشمن اسلام ، این پیشرفت را معلول دوچیز دانسته اند . یکی ازادیهایی که در این دین موجود است و دیگری زور شمشیر!! ولی باید دانست که این نسبتهای ناروا روی پایه و اساس صحیحی نیست.. رسم عرب این بود که هرکجا را فتح میکردند مردم انجا را در دین خود ازاد میگذاردند و این که مردم مسیحی از دین خود دست برمیداشتند و به دین اسلام میگرویدند و زبان عرب را بر زبان مادری خود ترجیح میدادند بدان جهت بود که عدل و دادی را که از ان عربهای فاتح میدیدند ، مانندش را از زمامداران پیشین خود ندیده بودند تاریخ این مطلب را ثابت کرده که ادیان به زور شمشیر پیشرفت نکرده اند» تمدن اسلام و عرب ص 144 و 145 و برای همین است که حتی در ایران باستان رعایای ستمدیده عیدی داشتند بنام عید مغ کشان. کریتسن سن هم در کتاب ایران در زمان ساسانسان می نویسد : «علت این که قوم عرب در ظرف مدت قلیلی توانست که دولتی صاحب تاسیسات نظامی مانند دولت ساسانیان را از میان بردارد، اغتشاش و فسادی بود که بعد از خسروپرویز در همۀ امور ایران رخ داد . ص523» حکومتی که پادشاهش به هنگام درگیری با بیگانه ، به همراه هزاران تن طباخ و رامشگر از مرکز کشور میگریزد، معلوم است که به تودۀ مردمش که با مالیاتهای سنگین خود چنین دربار فاسدی را میگردانند، چه میگذرد! کریستین سن می نویسد: « یزدگرد با دربار و حرمسرای خود از پایتخت گریخت در حالی که هزار نفر طباخ و هزار تن رامشگر، و هزار تن یوزبان و جماعتی کثیر از سایر خدمه همراه او بودند و شاهنشاه ، این گروه را هنوز کم میدانست. ص528 » اگر توده مردم در رفاه اقتصادی و شکوه فرهنگی باشند البته از پادشاه یا حکومتی که در آن شرایط برای ایشان فراهم اورده از دل و جان و با تمام توان دفاع میکنند انهم در برابر هجوم بیگانه به کشور و ایین خود ! اما یزدگرد به امید کمک مردم از این شهر بدان شهر میگریخت و سرانجام یزدگرد توسط اسیابانی کشته میشود.! فردوسی این نفرت رعایا را چنین بیان میدارد : یکی دشنه زد بر تهیگاه شاه * رها شد به زخم اند از شاه آه به خاک اندر آمد سر و افسرش * همان نان کشکین به پیش اندرش . شاهنامه چاپ بمبئی ج4 ص122 مرحوم شريعتي در کتاب فاطمه فاطمه است مینویسد :« میبینیم که شبه محققان و شبه ایران دوستان احیری که میگویند ایرانیان به زور شمشیر و فشار مالیات جزیه مسلمان شدند، تا چه حد خودشان « دانشمندان مالیاتی» اند که می خواهند به «غقل فاقد» خوشان، ملت و مردم ایران از پذیرش اسلام، که «دین بیگانه» است، تبرئه کنند و آن وقت ، او را ملتی معرفی کنند که به قدری ترسو و بزدل است ، که با برق شمشیر وحشیان ، و به قدری پست که برای فرار از مالیات، از ملیت و هویت و مذهبش و همه مقدساتش دست می شوید و همه ی افرادش « دین ماموان مالیات» را قبول میکنند... خلاصه ی تحقیقات علمی این اقایان ، که ادای مستشرقان بازاری یا مغرض را در می اورند و ان هم ناشیانه و مضحک ، این است که ملت و مردم ایران ، عدالت و ازادی و برابری و حقیقت و فضائل انسانی و ارزشهای متعالی اسلام و برتری محمد و علی را بر یزدگرد و بزرگمهر و فضیلت حسین و زینب را بر زریز و شیرن، نمی فهمیدند ؛ شمشیر را می فهمدیند و پول را و نژاد را و بس » پاروقی ص6 البته باید بین اسلام و عرب و اسلام و بنی امیه و رفتار برخی فرمانرویان دوره اموی با مردم تفکیک کرد. همین بنی امیه که چندین بار شیعیان رو قتل عام کردند و ایرانیان شیعه هم چندین بار توسط ایشان قتل عام شدند . رفتار انان به اسلام و تربیت شدگان قران ربطی نداشت انها با خاندان پیامبر هم درافتادند و از ستمگری هیچ کم نگذاشتند پس به بهانه عمل امثال معاویه و یزید و عبدالملک و مروان و حجاج بن یوسف و وو.. نمیشه همه مسلمانان رو متهم کرد و اینها رو بپای اسلام نوشت.