Greatest Ever نوشته:

دوندگی پایین بازیکن های بارسا دقیقا موضوعی هست که تا حدودی بارسای والورده رو تبرئه میکنه.
اصلا «توتال فوتبال» بدون دوندگی وجود خارجی نمیتونست پیدا کنه.
اجرای شیوه بارسا احتیاج به دوندگی زیاد داره به خاطر تغییر پست های مداوم و پی در پی و بازیابی سریع توپ و پرسینگ شدید.
برای همین والورده رو میشه تا حدودی تبرئه کرد چون بارسایی که بهش رسید کمترین میزان دوندگی رو داشت. فصل اولش مصادف بود با آخرین فصل اینیستای پا به سن گذاشته و ... تقریبا شاکله اصلی بارسا مسن بودن و کُند.

اما مشکل فیزیکی بارسا ندویدن مسی نیست. بلکه ندویدن بقیه بازیکن هاست. مسی استثناست و مجازه به کم دویدن. در چنین شرایطی بقیه بازیکن ها باید با میزان بالای دوندگی سعی کنن منطقه خالی مسی هنگام از دست دادن توپ رو پُر کنن. اما مشکل کجاست؟ مشکل اینجاست هم تیمی های مسی هم کم میدوئن و نفس ندارن.
توان فیزیکی و دوندگی بقیه بازیکن های بارسا هم در زمان والورده پایین بود و این یه فکته!

بارسا بین تمام ۳۲ تیم اروپا پایین ترین میزان دوندگی رو طی فصل اول و دوم والورده داشت! و این صرفا به خاطر ۷.۵ کیلومتر دویدن مسی نیست.

و در آخر سرعت بازیکن های تیم در پایین ترین میزان ممکن بود وقتی والورده سرمربی بارسا شد.

اینا رو نگفتم بگم والورده تقصیری نداشت! بلکه از این بابت گفتم که به این موضوع اشاره کنم ما همونقدر که در روی نیمکت ضعف داشتیم در نفرات تیم هم ضعف داشتیم.

کومان متوجه این ضعف شده و فهمیده سرعت و دوندگی بارسا کمه و برای همین اولین درخواستش خروج سوارز بود! ولی والورده چنین شخصیتی نداشت که بخواد چهره به چهره اسطوره های تیم بشه. کاریزماش صفر بود.