سعيد نوشته:

بازگشت تیاگو آلکانترا با بارسای بی باعث بوجود آمدن مباحث جالب توجهی شد اما این در امر در ادامه فرایند آماده سازی او برای حضور در تیم اول است:به عبارت دقیق تر،خان آخر یا همان فاز 3.چهار ماهی که تیاگو همراه تیم اول بوده پر از موانعی بوده که او موفق به گذر از آنها شده است

چرا تیاگو اینقدر کانون توجه است؟

تیاگو از همان دوران کودکی استعداد ویژه ای داشت.او همواره در یک یا دوره سنی بالاتر از سن اش بازی میکرد و توی چشم بود چرا که استعداد خدادادی و مهارتهای تکنیکی فوق العاده ای داشت.اما درباره تعهد او نسبت به تیم و هم تیمی هایش هنوز شک و تردید هایی وجود دارد.کسی منکر توانایی های استثنایی او نیست،اما کسی هم قاطعانه نمیتواند تضمین دهد تا او از این توانایی ها در جهت کمک به تیم استفاده کند



در تمرینات بارسلونا ناظران بر کار او میگویند دشمن او میتواند خودش باشد و اینکه آیا خواستار استفاده از این تکنیک در راستای اهداف تیمی هست یا نه.ماریو روساس(بارسای بی 2000-1997) خیلی زود چهره شد،بازیکنی که زمانی ژاوی را زیر سایه خود قرار داده بود یا ایوان دلا پنا(بارسا بی96-1993و یا حتی گوتی،بازیکن رئال مادرید.اولین مربی او بر بازی گروهی و تیمی برای این بازیکن بی توجه بود و نتیجه تفکر این بازیکن بر شکوه و افتخار فردی بود.تا سالها،مربیان او روی بهبود این جنبه از خصوصیت او تاکید و کار میکردند،برطرف کردن رفتار و عملکرد ناپسند او بر بازی فردی و بی توجهی به کار تیمی.

عملکرد او تا اینجای کار؟

از 16 سالگی(08/2007)،برای بارسای بی بازی میکند،درست از زمانی که گواردیولا کار مربیگری اش را از دسته سوم آغاز کرد.در آن فصل 121 دقیقه و 5 بازی به صورت بازیکن تعویضی به بازی آمد.بعد از آن،دو فصل کامل زیر نظر لوئیز انریکه کار کرد،نقاط ضعف او کمتر شد اما با این حال نتوانست به آن هافبک بزرگی که میبایست میبود تبدیل شود.در 09/2008 او 1،311 دقیقه بازی کرد(17 مسابقه از ابتدا و 8 بار تعویضی)-فصل بعد به علت حضور دو ماهه کیتا و توره در جام ملت های آفریقا و فرا خوانده شدن به تیم اول،حضور در تیم ملی و مصدومیت حضور او کمرنگ تر شد تنها 838 دقیقه(8 بار از ابتدا و 5 بار تعویضی) بازی کرد.نکته قابل در این دو ماه گلزنی به تیم راسینگ سناتاندر بود که جشن گل او با دوس سانتوس نیمکت نشین به جای بازگشت به پست خود در زمین موجب عصبانیت گواردیولا از او را پدید آورد

چرا 4 ماه آزمایشی؟

تمدید قرارداد او در ژوئن گذشته دارای "بند" مهمی بود:باشگاه میبایست تا قبل از 31 ژانویه وضعیت حضور یا عدم حضور او در تیم اصلی را برای سال 2011 مشخص کند.مازینهو پدر او مدیر برنامه اش آن زمان گفته بودند:"اگر امروز به من بگویند که تیاگو فصل بعد بازهم برای تیم دوم بازی خواهد کرد جواب من منفی خواهد بود.این پسر آمادگی بازی در هر تیمی را دارد".گواردیولا شروع به امتحان تیاگو کرد:یک روز بازی اش میداد،روز بعد نیمکت نشین اش میکرد.در این چهار ماه پر فراز و نشیب تیاگو رفتار فوق العاده ای در تمرینات از خود به نمایش گذاشت و از تک تک لحظات که برای بازی بدست می آورد برای درخشش استفاده کرد اما هنوز هم کوتاهی و کم تجربه گی در او دیده میشد.مثل پاس خطرناکی که داد و در نهایت تبدیل به گل لوانته در نیوکمپ شد یا خارج شدن از پست خود در چندین بازی که بار ها توسط گواردیولا به او تذکر داده شد.

چه چیزی مورد تست قرار گرفت؟

این تست میزان پختگی او در رابطه با چگونگی رفتار و زندگی در کنار بهترین بازیکنان جهان را تائید میکرد و اینکه آیا او در نهایت مغرور خواهد شد یا خیر.چند هفته پیش تیتو ویلانووا به اسپورت گفته بود:"فشار آوردن بر یک بازیکن 18 یا 19 ساله نتیجه خوبی ندارد.لازم هست تا به این دست از بازیکنان زمان داده شود تا به مرز پختگی برسند و این تنها شامل او نبوده و نخواهد بود".تیتو در ادامه اینیستا را مثال زد:"اینیستا تا سن 23 سالگی بازیکن ثابت تیم نبود،و به این خاطر مجبور بود تا با تمامی پستهای مورد نظر خود را وفق دهد.اگر بازیکنی به عظمت او تا 23 سالگی نتوانست بازیکن فیکس تیم شود،هیچکس،دیگر نباید نگران بازی نکردن یک بازیکن 18 ساله باشد".

بنابراین این تست مشخص کرد که تیاگو و دور و اطرافیان او بدون کوچکترین ناراحتی یا مشکلی،فراز و نشیب هایی که در این دوره وجود داشت را تحمل کردند،همچون حضور در یک مسابقه و نیمکت نشینی و بازی نکردن به مدت طولانی در بازی های بعدی.او بدون هیچگونه مضایقه ای این مراحل را گذراند،با علم به اینکه این بخشی از پروسه تکامل شخصیت اوست.اگرچه شاید در چهره او مشخص نباشد اما این واقعیت توسط منابع معتبر تائید شده است.تیاگو هنوز هم بازیکنی فروتن،سخت کوش و مشتاق به یادگیری است.شاید سیمای او نشان دهنده فردی متکبر باشد اما این با واقعیت تطابق ندارد.در پایان این چهار ماه و بعد از انجام 10 بازی،گواردیولا چراغ سبز نشان داد و باشگاه حضور او برای فصل آینده در تیم اصلی را تائید کرد.بازگشت او در روز بعد از اعلام این خبر به تیم دوم در راستای تکمیل فاز 3 آماده سازی او برای حضور در تیم اصلی بود.

فاز 3 چیست؟

با ورود پپ گواردیولا و تیتو ویلانووا در تابستان 2007 به بارسای "بی"، آنها روش مشترکی را جهت پیشرفت و ترقی بازیکنان جوان و آینده دار در این باشگاه ترسیم کردند.این روش دارای 3 فاز یا 3 بخش از زمان پیوستن به تیم دوم است:فاز 1:حضور به مرور در ترکیب،فاز 2:رسیدن به بلوغ و حضور در ترکیب ثابت،فاز3:تبدیل شدن به "بازیکن کلیدی" تیم دوم.فاصله زمانی برای هر مرحله،بین 6 تا 9 ماه در نظر گرفته شده است،که با این حساب کل پروسه تا انتها حدود دو سال و نیم طول خواهد کشید.در پایان این پروسه،ارزیابی های صورت گرفته مشخص خواهد کرد که بازیکن مذکور شرایط ترقی به تیم اصلی را داراست یا میبایستی فروخته شده و یا اینکه به صورت قرضی به تیمی دیگر واگذار شود.تیاگو هم اکنون در میانه فاز 3 قرار دارد،بدین معنی که با پراهمیت ترین لحظه دوران فوتبالش مواجه شده است،بازگشت به تیم دوم به عنوان "بازیکنی کلیدی" در شرایطی که لوئیز انریکه با بحرانی از مصدومیت بازیکنان میانی اش روبرو شده است.


فکر کنم امیر حسین جان د نبال این بودی

اقا سعید فکر کنم این مطلب جواب خیلی از سوالات شما رو در مورد جوون گرایی پپ میده