| پاسخ به: استقلال! | |||
|---|---|---|---|
نویسنده: رضا یکشنبه، ۲۷ بهمن ۱۳۸۷ (۱:۲۵) | |||
| - ذهن توده هميشه آماده ترسيم يك «خيانت» است. آنهايي كه در جريان وقوع زلزله بم نيز قادر به تشخيص دست انگليسي‌ها هستند، مي‌دانند چطور سناريوي نوشته نشده داربي 66 را هم كشف كنند و ابعاد مخوف پشت پرده فوتبال ما را رمزگشايي نمايند! 2 - شعار تماشاگران استقلالي عليه مديران ورزش كشور مطابق معمول فتح بابي خواهد بود براي زمزمه‌هايي كه در كوچه و بازار پا مي‌گيرد: «بازي دستوري بود!» صحبت كردن از چنين معماهايي، سرگرمي عوام است. كسي كه بخواهد دست «غير» را در يك مسابقه فوتبال رصد كند، آنقدر قوه تخيل ايده‌آلي دارد كه هر اتفاقي را به نحوي توجيه كند؛ «به عليزاده گفته بودند برو پنالتي كن»... و البته مهاجم نگون‌بخت استقلال هم لابد عزت و اعتبارش را از سر راه گدايي كرده است كه چنين فرماني را مي‌پذيرد! دايي‌جان ناپلئون‌ها مي‌توانند هر قطعه زمختي را به هر زحمتي كه شده در پازل اوهام خود جا بدهند. حتي اگر توپ گل مساوي پرسپوليس دور كره مريخ مي‌گشت و دروازه ميزبان را مي‌گشود، آقايان مدافع تئوري «خيانت‌هاي هميشگي» ادعا مي‌كردند موضوع با ماهواره اميد هماهنگ شده است! 3 - مسابقه درايت روي نيمكت دو تيم را نلو وينگادا برد و عوض شدن نتيجه داربي را مطلقا بايد در همين حوزه جست‌وجو كرد. مربي پرتغالي با ابزار محدودش روي نيمكت تعويض‌هاي جسورانه و مثمر ثمري انجام داد كه حتي 10 دقيقه قبل از سوت پايان، زماني كه نوروزي روي ريباند ضربه سر نيكبخت با گل خالي مواجه شد مي‌توانست جواب بدهد، اما به هر حال نتيجه‌اش به لحظات پاياني مسابقه موكول شد. در نقطه مقابل جابه‌جايي‌هاي قلعه‌نويي در تركيب تيمش، هر لحظه عرصه را بر استقلال تنگ‌تر كرد و اوج شاهكار امير جايي بود كه عليزاده را به زمين فرستاد. البته او برخلاف آدم‌هاي توهم زده، براي خودش تئوري داشت: «فكر كردم در اين لحظات يك نفر را براي زدن ضربات سر اول بفرستم» و البته اين بدترين انتخاب قلعه‌نويي بود. 4 - نه آقايان! تباني آن اتفاقي است كه در ذهن شما رخ داده. شما به خودتان دستور داده‌ايد كه همه‌چيز را مشكوك ببينيد. در غير اين صورت چگونه مي‌توان از دو تلاش آشكار اكبرپور براي دو برابر كردن فاصله در دقايق پاياني صرف‌نظر كرد و يا خشم امير بعد از هدر رفتن موقعيت اول او را نديد؟ مگر نه اين است كه براي يك مساوي تشريفاتي، صفر بر صفر نتيجه بهتري است نسبت به يك بر يك و دو تيم در نيمه دوم هم مي‌توانستند مثل وقت اول به دروازه هم «پخ» نكنند تا كار به پايان برسد؟ با اين اوصاف ديگر چه حاجتي بود به صبوري تا دقيقه 92 و به جان خريدن ريسك اوت شدن پنالتي پرسپوليس؟ 5 - البته شايد كمي هم بايد حق را به توده داد. وقتي مدت‌هاست قبل از هر مسابقه يك تيم سرشناس تهراني، اتفاقات عجيبي براي شاه‌مهره‌هاي حريف مي‌افتد، نمي‌توان عوام را از بدگماني به همه رخدادهاي اين فوتبال بر حذر داشت؛ حتي پشت پرده‌هايي كه وجود ندارد و فكر كردن به آنها اندكي كودكانه است! منبع | |||
تالار گفتمان
آخرین عناوین
آخرین ارسال‌ها
قوانین و مقررات
عاشقان آبی و اناری
مباحث آزاد
لیگ فانتزی
مسابقات سایت
آبی و اناری
گردانندگان سایت
حمایت مالی از سایت
تاریخچه باشگاه
افتخارات باشگاه
زندگینامه بازیکنان
مربیان باشگاه
اسطوره‌های باشگاه
مقالات سایت
پیوستن به جمع نویسندگان آبی و اناری
مقالات اختصاصی
مقالات آماری تحلیلی
مقالات آنالیز فنی
گالری عکس
پیوستن به جمع همکاران گالری
عکس‌های قهرمانی
عکس‌های بازی‌های بارسا
عکس‌های بازیکنان
عکس‌های فصل 2016/17
نقشه سایت
سوال یا ابهام خود را مطرح نمایید!
راهنمای عضویت در سایت
مشکل در ورود به سایت
سوالات متداول