| پاسخ به: هرچه می خواهد دل تنگت بگو... | |||
|---|---|---|---|
نویسنده: سجاد سه‌شنبه، ۸ دی ۱۳۹۴ (۱۹:۳۷) | |||
| موضوع اساسی این است که رشته داوری بریده شود. ولی چون بریدن رشته داوری دشوار است، چون بسیار مشکل است که شخص بتواند هم تحسین و هم اغماض دیگران را نسبت به طبیعت خویش جلب کند، همه می خواهند ثروتمند شوند. چرا ؟! دلیلش را از خودتان پرسیده اید ؟ برای اعمال قدرت، البته! اما، مخصوصا برای اینکه ثروت، انسان را از محاکمه فوری در امان می دارد، شما را از انبوه جمعیت مترو به در می برد تا در اتاقک نیکل اندود اتومبیل محبوس کند، شما را در میان باغهای وسیع که محافظت می شوند و واگنهایی که تختخواب دارند و اتاق های مجلل کشتی از دیگران مجزا می کند. دوست عزیز، ثروت هنوز حکم برائت نیست، اما تعلیق محکومیت است و تحصیل آن، همیشه به کار می آید. از همه مهمتر آنکه حرف رفقایتان را، وقتی از شما می خواهند که با آن ها صادق و صریح باشید، باور نکنید. آن ها فقط امیدوارند که شما در تصور خوبی که از خویش دارند، نگهشان دارید و در عین حال، این اطمینان اضافی را هم که از قولِ صراحت شما بیرون کشیده اند، توشه راهشان کنید. چگونه ممکن است که صراحت، شرطِ دوستی قرار گیرد ؟ شوق طلب کردن حقیقت، به هر قیمت که باشد، سودایی است که هیچ چیز را معاف نمی دارد و در برابرش هیچ چیز تاب نمی آورد. یک جور شهوت است. گاهی نوعی راحتی و یا خودخواهی است. بنابراین، اگر شما خود را در چنین وضعی دیدید، تردید نکنید: قول راستگویی بدهید و به بهترین وجه ممکن دروغ بگویید. شما به آرزوی پنهان آن ها جواب می دهید و محبت خود را به دو گونه ثابت می کنید. این موضوع به حدی حقیقت دارد که ما به ندرت برای کسانی که از ما بهترند راز دل می گوییم. حتی از محضرشان می گریزیم. در مقابل، بیشتر اوقات، اسرار خود را نزد کسانی اعتراف می کنیم که به ما شباهت دارند و در ضعف ها و حقارت هایمان شریکند. بنابراین، ما نمی خواهیم خودمان را اصلاح کنیم، یا بهتر شویم: زیرا در این صورت ابتدا باید به حکم عجز و قصور خویش گردن نهیم. ما فقط می خواهیم که بر حالمان رقت آورند و در راهی که می رویم تشویقمان کنند. خلاصه می خواهیم دیگر مقصر نباشیم و در عین حال برای تزکیه نفسمان هم قدمی بر نداریم. نه از وقاحت نصیب کافی برده ایم و نه از فضیلت. نه نیروی ارتکاب گناه داریم و نه نیروی اجرای ثواب. شما با آثار دانته آشنایید ؟ حقیقتاً ؟ عجب! بنابراین شما می دانید که دانته در نزاع میان پروردگار و اهریمن، قائل به وجود فرشتگان بی طرف است و آنان را در برزخ که به منزله دالان دوزخ است جای می دهد. دوست عزیز، ما در این دالانیم. سقوط - آلبر کامو | |||
تالار گفتمان
آخرین عناوین
آخرین ارسال‌ها
قوانین و مقررات
عاشقان آبی و اناری
مباحث آزاد
لیگ فانتزی
مسابقات سایت
آبی و اناری
گردانندگان سایت
حمایت مالی از سایت
تاریخچه باشگاه
افتخارات باشگاه
زندگینامه بازیکنان
مربیان باشگاه
اسطوره‌های باشگاه
مقالات سایت
پیوستن به جمع نویسندگان آبی و اناری
مقالات اختصاصی
مقالات آماری تحلیلی
مقالات آنالیز فنی
گالری عکس
پیوستن به جمع همکاران گالری
عکس‌های قهرمانی
عکس‌های بازی‌های بارسا
عکس‌های بازیکنان
عکس‌های فصل 2016/17
نقشه سایت
سوال یا ابهام خود را مطرح نمایید!
راهنمای عضویت در سایت
مشکل در ورود به سایت
سوالات متداول