پاسخ به: هرچه می خواهد دل تنگت بگو... | |||
---|---|---|---|
نویسنده: کاف. میم شنبه، ۱۲ تیر ۱۳۹۵ (۱۴:۵۳) | |||
امروز صبح که کابینت را باز کردم تا مثل همیشه ظرف شکرپاش را بردارم و چایی ام را شیرین کنم، متوجه شدم شکرپاش ها وقتی خالی می شوند نمی توانند خودشان پُر شوند! بیشتر که دقت کردم دیدم قوری هم نمی تواند خودش چای دم کند و کتری هم نمیتواند به تنهایی آب را بجوشاند... نان های توی سفره ی صبحانه پا ندارند که از نانوایی تا خانه ی ما را بدوند هرچقدر هم که نانوایی ِمحل نزدیک خانه مان باشد. 25 سال از خدا عمر گرفته ام و اگر چهار، پنج سال اولش را فاکتور بگیریم، قریب 20 سال است که هر روز بیدار می شوم این تصویر را می بینم اما امروز صبح اولین باری بود که واقعا آن را دیدم و در واقع متوجهش شدم. متوجه شدم کسانی در زندگیم هستند که بلد نیستند مثل سریال های آبکی تلوزیون بگویند: عزیزم دوستت دارم! بلد نیستند خیلی وقت ها قربان صدقه ام بروند(هرچند که می روند) اما خوب بلدند که چگونه عشق شان را ... مهرشان را جمع کنند در شیشه ی شکرپاش و در قوری چای.... قبل از اینکه من چشمانم طلوع خورشید را ببیند آن ها هستند و انگار یه رسالت در زندگی بیشتر ندارند آن هم مهرورزی به هرصورت که می توانند.... این آدم های زندگی را از دست ندهید...حتی اگر دیگر درکنارتان نیستند ... از دست دادن یعنی ندیدن شان، نفهمیدن شان، و دعا نکردن شان... #کاف_میم پی نوشت: متن واسه قبل ماه رمضونه:) پی نوشت دوم: سلام رفقا پی نوشت بعدی: طاعات و عبادات تون قبول باشه:) دلتنگیم برای همه تون:) | |
تالار گفتمان
آخرین عناوین
آخرین ارسالها
قوانین و مقررات
عاشقان آبی و اناری
مباحث آزاد
لیگ فانتزی
مسابقات سایت
آبی و اناری
گردانندگان سایت
حمایت مالی از سایت
تاریخچه باشگاه
افتخارات باشگاه
زندگینامه بازیکنان
مربیان باشگاه
اسطورههای باشگاه
مقالات سایت
پیوستن به جمع نویسندگان آبی و اناری
مقالات اختصاصی
مقالات آماری تحلیلی
مقالات آنالیز فنی
گالری عکس
پیوستن به جمع همکاران گالری
عکسهای قهرمانی
عکسهای بازیهای بارسا
عکسهای بازیکنان
عکسهای فصل 2016/17
نقشه سایت
سوال یا ابهام خود را مطرح نمایید!
راهنمای عضویت در سایت
مشکل در ورود به سایت
سوالات متداول