| پاسخ به: لیونل مسی | |||
|---|---|---|---|
نویسنده: The KinG جمعه، ۲۲ دی ۱۳۹۱ (۴:۲۱) | |||
| ما، فوتبال و مافیای تخریب فلسفه تخریب سنت دیرینه ای دارد که بر مبنای آن باید همیشه قویتر ها را نشانه گرفت و بزرگترها را به پرتگاه کوچکی کشاند. در پیشگاه یک درخت بلند قامت و پر بار اولین دستهایی که به سمت سنگها دراز میشوند دست کوتاه قامتان است. دستهایی که به بهانه بلندبالا بودن شاخه ها به گدایی سنگها میروند. سالهاست درخت بارسا در مسیر قد کشیدن قدم بر داشته و هر روز سرسبزتر، تنومندتر و پربارتر از پیش میشود. اما افسوس که: هر جای این دنیا درختی قد کشیده دستی کنارش یک تبر هم آفریده افسوس که هر شاخه ی تازه ای بر شاخسار بارسا متولد شد در کنارش اندیشه ای کوتاه قامت پا گرفت که یا نیّتِ سنگ داشت یا قصد تبر. کوتوله های فوتبال نشناسی که سنگ وار فکر میکنند و تبر گونه هجوم می آورند. هر روز به بهانه ای دریچه ای به سمت توهماتشان باز میکنند و در خیالشان که خام مانده ی تقدیرشان است، دست مافیای فوتبال را رو میکنند. آنها که ادعا می کنند فوتبال دوستند اما ادبیاتی غیر فوتبالی دارند و قضاوتهایی غیر ورزشی. ادعا میکنند دلبسته ی توپ گردند و سینه سوخته ی سرزمین سبز اما ارّه وار به جان شاخه ای افتاده اند که روی آن نشسته اند. یا قهرمانیهای بارسا را پیشکش پلاتینی میدانند یا توپهای طلای مسی را محصول دستهای بخشنده فیفا. دیروز پلاتینی دستهای آلوده اش را پشت پرده میشست، امروز بلاتر امپراطور آن سوی پرده هاست. دیروز بارسا نور چشمی یونیسفِ یتیم نواز بود، امروز مسی دردانه ی عمو بلاتر و معجزه هورمونها. وای که گیر چه ذهنهای پوسیده ای افتاده ایم که از بد حادثه همه را هم به کیش خود میپندارند. هر صبح، دنیای خیالیِ فوتبال را با خشتهای خامِ توهمشان میسازند و هر شب پُتکهای تخیلشان را بالا میبرند و با عصبانیت دنیای خود ساخته را تخریب میکنند. یک مازوخیسم مزمنِ فوتبالی، که در چرخه تکرار و تکرار به خود زنی خو کرده است. قلم به دستهای بیماری که برای یک بار هم جرات نشستن در مقابل خود و روشن کردن تکلیفشان با تاریخ فوتبال را ندارند. پرسشگرانِ پرچانه ای که از ایستادن در مقابل کوچکترین سوالی هراسانند. ای کاش میگفتند یوفا از چه سالی فاسد شد و باند باز. ای کاش مشخص میکردند فیفا کی زوجه ی پدرخوانده شد و «مافیفا» به دنیا آمد. آنها که قهرمانیهای گواردیولا در لیگ قهرمانان را کادوی یوفا و چشم روشنی پلاتینی میدانند ای کاش یک بار هم نظرشان را در مورد قهرمانیهای مورینیو میگفتند. آنها که جیره خوار توهمات خویشند ای کاش روشن میکردند فیفا از چه سالی رای های مورد نظر خود را تبدیل به اسکناس میکند و توپهای طلایش را میفروشد. ایمان دارم اگر پای حرفشان بنشینیم به مقطعی و گاه به گاه بودن فساد در دستگاه یوفا میرسیم و چهار ساله بودن فرزند نامشروعی به نام «مافیفا». آنها واقعا به این باور رسیده اند که یوفا فقط در سالهایی بر کرسیِ فساد مینشیند که بارسا قهرمان میشود و فیفا تنها چهار سال است که درب اتاق رای های خود را به روی نامحرمان و فوتبال نشناسان باز کرده است. آنقدر حرفهای خود را در گوش خود زمزمه کرده اند که باورشان شده است پلاتینی تنها زمانی به نجاستِ فساد، آلوده نیست که بارسا قهرمان نشود و بلاتر فقط زمانی دستهایش آغشته به جنایت نیست که مسی توپ طلا را نبرد. بهتر است بیهوده تلاش نکنید و به ذهنهای حیرت زده خود فشار نیاورید زیرا محال است چنین منطقی را درک کنید. این منطق کوتوله هاست و فلسفه تخریب و البته سنتشان این است که درختها را از دریچه تبر ببینند و شاخه ها را از روزنه سنگ. فقط چنین آدمهایی با چنین عینکهایی میتوانند 91 گل زده، انبوهی پاس گل، دنیایی از ظرافت ناب و خوش رقصی یک جفت ساق هنرمند را نبینند و به جایش کسی را لایق توپ طلا بدانند که دو ماه آخر سال فوتبال و ساقهایش را فراموش کرد و پیشاپیش به تعطیلات زمستانی رفت. آنقدر درخشش مسی خیره کننده بود که بعضیها دیگر جرات ندارند به شکل مستقیم توپ طلایش را زیر سوال ببرند. حالا ترکیب تیم سال فیفا را بهانه کرده اند و فیفا را دستگاهی مافیازده تعریف میکنند تا در استتار این مسئله از دور هم که شده سنگی به توپ طلای مسی بزنند. کم حافظه های فوتبال نویس و مغرضانِ قلم به دست، تیمهای لالیگا را به سخره میگیرند بی آنکه به یاد بیاورند اتلتیکو بیلبائوی بیلسا، طراوت را به اروپا هدیه کرد و مالاگای فقیر با حیثیت لیگ قهرمانان بازی کرد. انگار فراموش کرده اند اتلتیکو مادرید و فالکائو چه بلایی بر سر دردانه ی انگلیسیشان آوردند. ما هم ممکن است ده ها ایراد به ترکیب نهایی تیمِ سال فیفا داشته باشیم اما تفاوتمان این است که این رای ها را نتیجه ی طبیعی درخشش تیمهای لالیگا در اروپا میدانیم و بازتاب و تاثیر آن بر ذهن اهالی فوتبال در دنیا. ما رای های مخالف سلیقه ی خود را صرفا یک نظر مخالف و بیرون آمده از ذهنی آشنا به فوتبال میدانیم نه مزدورانی خود فروخته و ساکنانِ بی تمدنِ کشورهای فقیر. ما بازیکن محبوبمان را در دنیای حقیقی از زیر چشمهای مشتاقمان عبور میدهیم و به روی سِن هدایت میکنیم و همراه با دستهای او که توپ طلا را بالا میبرد دستهایمان را بالا میبریم. نه اینکه گوشه نشین تاریکی خود شویم و مراسم خیالی و شخصی توپ طلای خود را برپا کنیم و در نهایت توپ طلا را در رویای خود به بازیکن محبوبمان هدیه کنیم. ما فوتبال را لابلای داد و فریاد تماشاگرانش شناخته ایم و تلخ و شیرین روزهایشان. ما حقیقت فوتبال را در تلاش بی وقفه ی بازیکنانش یافته ایم و اشکها و لبخندهایشان در انتهای بازی. نه از نگاه یک فوتبال نویس قوز کرده بر میز تحریر و غرق شده در میان حسادتها و نفرتهایش. ما از میان زشتیهای فوتبال یاد گرفته ایم زیباییها را جستجو کنیم و ببینیم. در میان انبوهی از حسادتها، نفرتها و تهمتهایی که لایه لایه روی مراسم توپ طلا کشیدید ما هنوز هم مسحور و شیفته ی لبخند باشکوه اینیستا و نگاه سرشار از مهرش به مسی و توپ طلایش هستیم و فراموش نمیکنیم که بازیکنان ما، بودن در کنار همدیگر را بزرگترین افتخار خود میدانند نه درست کردن باند، پشت سر هم جبهه گرفتن، همدیگر را به رخ هم کشیدن و در وسط لالیگا جنگ پرتغال و اسپانیا راه انداختن. ما آنقدر ایستادیم تا دنیا را وادار کردیم ایستاده تشویقمان کند. ما مدتهاست به سخاوت این درخت باشکوه و ریشه های عمیق شده در تاریخش عادت کرده ایم و یاد گرفته ایم از طبیعت صادقانه اش لذت ببریم. اما در این میان از این حقیقت تلخ هم آگاهیم که این درخت سرسبز در دنیای سنگها متولد شده است و دستهای کوتاه. | |||
تالار گفتمان
آخرین عناوین
آخرین ارسال‌ها
قوانین و مقررات
عاشقان آبی و اناری
مباحث آزاد
لیگ فانتزی
مسابقات سایت
آبی و اناری
گردانندگان سایت
حمایت مالی از سایت
تاریخچه باشگاه
افتخارات باشگاه
زندگینامه بازیکنان
مربیان باشگاه
اسطوره‌های باشگاه
مقالات سایت
پیوستن به جمع نویسندگان آبی و اناری
مقالات اختصاصی
مقالات آماری تحلیلی
مقالات آنالیز فنی
گالری عکس
پیوستن به جمع همکاران گالری
عکس‌های قهرمانی
عکس‌های بازی‌های بارسا
عکس‌های بازیکنان
عکس‌های فصل 2016/17
نقشه سایت
سوال یا ابهام خود را مطرح نمایید!
راهنمای عضویت در سایت
مشکل در ورود به سایت
سوالات متداول