| پاسخ به: اخبار روز لیگ قهرمانان اروپا | |||
|---|---|---|---|
نویسنده: Tekie.Taka.Barca دوشنبه، ۹ خرداد ۱۳۹۰ (۱۴:۴۱) | |||
| درباره فينال ليگ قهرمانان؛ پيروزي مكتب بارسا با شروع نیمه دوم تصور می‌شد فرگوسن طبق قولی که قبل از بازی داده بود اشتباهات دو سال قبل را تکرار نکند و با تغییر تاکتیک،روند بازی را در دست بگیرد،اما این پپ بود که تغيير تاكتيك داد یک فصل جنگ و مبارزه و هیاهو به پایان رسید و سرانجام کاتالان‌ها و شیاطین سرخ به فینال ویترین قوی‌ترین لیگ قهرمانان دنیا راه پیدا کردند. بارسلونا که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان بخت اول کسب جام بود با آرایش 3-3-4 پا به میدان گذاشته بود. اين تيم کمربند خط میانی خود را با کاملترین هافبک‌های حال حاضر دنیا (ژاوی، اینیستا، بوسکتس) بسته بود و در خط حمله نیز سوپراستارهایی نظیر مسی، پدرو و ویا را در اختیار داشت. در مقابل منچستر با چهار هافبک در مقابل بارسا صف‌آرایی کرده بود تا برتری عددی در میانه زمین را داشته باشد، اما در خط میانی رایان گیگزی را در اختیار داشت که اخیرا به دلیل رسوایی اخلاقی حال و روز خوشی نداشت و سایر هافبک‌ها (پارک، کریك، والنسیا) نیز توان مقابله با خط میانی بارسا را نداشتند. منچستری‌ها در خط حمله نيز امید زیادی به هرناندز و وین رونی داشتند اما سبک بازی بارسا اجازه هر گونه خودنمایی را از آنها گرفته بود. با شروع بازی این بارسلونا بود که نشان داد چه از لحاظ روحی و روانی و چه از لحاظ تاکتیکی آمادگی فتح این جام را دارد. بارسلونایی‌ها با پاسهای کوتاه و تمام‌نشدنی خود سعی در حفظ توپ داشتند تا به تدریج عمق دفاع منچستر را با استفاده از حرکت‌های پدرو و ویا در کناره‌ها باز کنند و با استفاده از تکنیک‌های ناب مسی و کارهای ترکیبی در اطراف هجده‌قدم به دروازه منچستر حمله کنند. هر از چند گاهی که مسی در حلقه مدافعین پرتعداد منچستر گیر می‌افتاد برای توپ‌گیری به خط هافبک‌ها اضافه می‌شد تا هم تمرکز دفاع میانی تیم مقابل را به هم بزند و هم برای خود ایجاد فضا کند. با استفاده از همین تاکتیک بود که بارسایی‌ها در دقیقه27 با استفاده از سوپر پاسی که ژاوی برای پدرو فرستاد به گل رسیدند. منچستری‌ها که تا قبل از دریافت گل یک بازی محتاطانه را در پیش گرفته بودند و تنها منتظر اشتباهات فردی بازیکنان بارسا بودند بعد از دریافت گل تا حدودی جسورانه‌تر به کار خود ادامه دادند و حملات خود را بر پایه بازی مستقیم در عمق دفاع بارسلونا، جایی که ناهماهنگی بین پیکه و ماسکرانو وجود داشت تدارک دیدند. سرانجام در دقیقه34 بر اثر تعلل خط میانی و دفاعی بارسا در عدم رعایت اصول دفاع تیمی، وین رونی یک‌تنه به قلب دفاعی بارسلونا زد و با کار ترکیبی با گیگزی که تا حدودی مشکوک به آفساید بود توانست گل تساوی را به ثمر برساند. بعد از این گل بارسایی‌ها ابتکار عمل را به دست گرفته و با پاسهای کوتاه و تعداد بالا سعی در به دست آوردن برتری فضا و زمان را داشتند تا در موقعیت مناسب با استفاده از سرعت و تکنیک مسی عمق دفاع منچستر را نشانه بگیرند. البته آنها علیرغم حملات زیادی که روی دروازه حریف تدارک دیدند موفق به گلزنی نشدند و این منچستری‌ها بودند که با خوش‌شانسی توانستند با نتیجه مساوی نیمه اول را به پایان برده و بیشتر از آنچه که کاشته بودند با خود به رختکن ببرند. با شروع نیمه دوم تصور می‌شد فرگوسن قبل از بازی بر طبق قولی که داده بود اشتباهات دو سال قبل را تکرار نکند و با تغییر تاکتیک، روند بازی را در دست بگیرد،اما این پپ بزرگ بود که با تغییر تاکتیکی که داد یعنی حرکت مسی و پدرو و ویا در عرض هجده قدم و پاسهای رو به عقب برای هافبک‌های شوتزن خود توانست به دو گل دیگر در این نیمه دست پیدا کند. ابتدا در دقیقه54 مسی با حرکت در عرض و شوت ناگهانی خود دروازه فان‌درسار را که تصور نمی‌کرد مسی شوتزنی کند باز کرد. چرا که مسی بر طبق روال گذشته از آن نقطه حرکت‌های ترکیبی و ویرانگر خود را آغاز می‌کرد و با یک بغل پای فنی گلزنی می‌کرد که این بار توانست ون‌درسار را غافلگیر کند. بعد از این گل بارسلونا به روند هجومی خود ادامه داد و چندین موقعیت خطرناک دیگر بر روی دروازه منچستر ایجاد کرد تا این‌که در دقیقه80 این بار نیز مسی با عبور از چندین مدافع و حرکت در عرض و یک پاس رو به عقب برای ویا او را در موقعیت شوت قرار داد و او نیز با یک بغل پای استثنایی دروازه ون‌درسار را برای بار سوم باز کرد تا او با خاطره‌ای بد از دنیای فوتبال خداحافظی کند. یکی از نکات مهمی که در این بازی حائز اهمیت بود فاصله زیاد بین خطوط دفاع، هافبک و فوروارد تیم منچستر بود که فضای لازم را برای بازیکنان تاکتیکی بارسا فراهم کرده بود. فضایی که خوزه مورینیو با کم کردن فاصله خطوط و ایجاد تراکم بازیکنان توانسته بود در بازی فینال جام حذفی اسپانیا بر تاکتیک بارسلونا غلبه کند. اگرچه منچستر در این بازی بر طبق گفته فرگی خیلی ضعیف ظاهر شد و هیچ وقت تا این اندازه این تیم بی‌خطر نبود اما عمده دلیل آن به قدرت ماورایی بارسایی‌ها بازمی‌گشت که اجازه خودنمایی را از بازیکنان منچستر گرفته بود. به دست آوردن این پیروزی و کسب جام قهرمانی اروپا حداقل پاداشی بود برای تیمی که 17موقعیت گل بر روی دروازه حریفی ایجاد کرد که تنها توانسته بود 6موقعیت گل برای خود ایجاد کند. آخرین نکته اما نه کمترین نکته این بازی برمی‌گشت به اهدای جام و بالا بردن جام توسط ابیدال که اخیرا از بیماری مهلک سرطان جان سالم به در برده بود. و این نشان از روح بزرگ تیمی که در بین بازیکنان بارسا جاری بود داشت. جایی که پویول از بلند کردن جام خودداری کرد به نفع همبازی خود که توانسته بود جام و امید زندگی را بار دیگر در دستان خود بگیرد. و اینجاست که مکتب بارسلونا توصیف می‌کند: با هم حمله کنیم، با هم دفاع کنیم، با هم شادی کنیم و با هم زندگی کنیم. سایت گل | |||
تالار گفتمان
آخرین عناوین
آخرین ارسال‌ها
قوانین و مقررات
عاشقان آبی و اناری
مباحث آزاد
لیگ فانتزی
مسابقات سایت
آبی و اناری
گردانندگان سایت
حمایت مالی از سایت
تاریخچه باشگاه
افتخارات باشگاه
زندگینامه بازیکنان
مربیان باشگاه
اسطوره‌های باشگاه
مقالات سایت
پیوستن به جمع نویسندگان آبی و اناری
مقالات اختصاصی
مقالات آماری تحلیلی
مقالات آنالیز فنی
گالری عکس
پیوستن به جمع همکاران گالری
عکس‌های قهرمانی
عکس‌های بازی‌های بارسا
عکس‌های بازیکنان
عکس‌های فصل 2016/17
نقشه سایت
سوال یا ابهام خود را مطرح نمایید!
راهنمای عضویت در سایت
مشکل در ورود به سایت
سوالات متداول