آقا تو پیج هواداران ایرانی لیونل مسی یه متن نوشته بود که خیلی طولانی بود ولی واقعا خارق العاده!! حتما بخونید: [بارسلونا و چالش های دوران طلایی اش: ورود پپ گواردیولا در سال 2008 پس از ریکارد که اگرچه فصل ناموفقی رو در بارسا پشت سر گذاشته بود اما به هرحال در دوره حضورش افتخارات بسیاری کسب کرده و از همه مهمتر تیم زیبا بازی می کرد. کنار گذاشتن او، ورود گواردیولا بدون تجربه و تصمیمات او مبنی بر کنار گذاشتن بازیکنان بزرگی مثل رونالدینهو، دکو و ... اگرچه نگرانی را در طرفدارها به اوج رساند اما شاید تنها 3 بازی لازم بود تا همگان زبان به تحسین این تیم و مربی اش بگشایند. این تیم با این همه تغییر زیبا و لذت بخش بازی میکرد. من خودم قبل نوشتن این متن بازی 6-2 و 5-0 مقابل رئال و فینال چمپیونزلیگ 2009 مقابل منچستر رو یک بار دیگه دیدم. پاس ها خیلی سریع بود و بازیکنای رئال و منچستر مرتب دور خودشون می چرخیدن. طوری که بنزما بعد از بازی گفت مشکل ما این بود که توپ رو نمی دیدیم. تو این بازی ها همیشه بعد از 8 – 9 پاس مخصوصاً پاس های سریع و کوتاه تیم حریف عصبی می شه و شروع میکنه واسه گرفتن توپ هجوم بیاره و این دقیقاً چیزی بود که بارسا میخواست. وقتی هافبک ها و هافبک های دفاعی تیم حریف هجوم می آوردن با چند تا پاس سریع اونا رو جا میذاشتن و حالا فقط دفاع های تیم حریف قرار داشتن که همگی عصبی و پس از حذف هافبک های مقابلشان بی نظم و بی سروسامان بودن و تمرکزشون رو از دست داده بودند بارسا از پاس دادن لذت میبرد طرفدارها لذت می بردن و بازیکنای تیم حریف یکی پس از دیگری شلخته و عصبی دنبال توپ می دویدن و با دوتا پاس سریع از جریان بازی حذف می شدن. این لذتی بود که از پاس ها میبردیم پاس هایی که حریف رو می دواند و حذف میکرد لذت بخش بود. جا ماندن مدافعین زیبا بود. تیکی تاکای بارسا بعد از سال ها جلوه ی جدیدی در فوتبال بود. مالکیت توپ بالای 70% در بسیاری از بازی ها گلهای بسیار، در هم کوبیدن حریفان پر آوازه و پر مدعا، در تمام لیگ های اروپایی سراسر شور و شعف برای طرفداران بود. همگی ریکارد، رونالدینهو، دکو و ... را فراموش کردن. تا جایی که منتقدترین طرفداران هنگام رفتن اتوو و یایا توره به پپ و تصمیماتش اعتماد کردند. اما شاید اولین تلنگر را گاس هیدینگ به بارسا وارد کرد. تلنگری که بعدها در سایه کسب تمام جام های ممکن در یک فصل توسط بارسا فراموش شد. شاید در آن روز تنها خود پپ بود که میدانست دستش رو شده. با تبریکی که پیش از اتمام بازی به هیدینگ گفت و دست در گردن او انداخت. اما گاس هیدینگ چه کرد؟ به نظر من گاس هیدینگ لذت پاس دادن را از بارسا گرفت همین! هیدینگ از بازیکنانش خواست تا عصبی و احساسی نشوند به آنها فهماند که پاس های متمادی اگر شما را پشت سر نگذارند هیچ لذتی برای تیم حریف و هیچ حقارتی برای شما نخواهند داشت. در نتیجه بارسا مرتب پاس میداد اما کسی برای گرفتن توپ علاقه ای نشان نمیداد. اگرچه در نهایت پیروزی شیرینی بود اما همه میدونیم که برد را مدیون داوریم نه تاکتیک های درستمان. در فینال چمپیونزلیگ بارسا مقابل منچستر سر الکس فرگوسن قرار گرفت. فرگوسن سعی کرد شانس داشتن توپ را از بارسا بگیرد. فرگوسن از مهاجمانش خواست تا از جلو روی بازیکنان ضعیف تر بارسا در حمل توپ مثل مدافعین و دروازه بان فشار بیارن و با این کار قصد داشت تا با مجبور کردن این بازیکنان به ضربات بلند و زدن ضربه سر اول در میانه ی میدان در مقابل بازیکنان کوتاه قامت بارسا توپ را مال خود کند. اما این کار فاصله ی خطوط را بیشتر کرد و بارسا هم با توجه به مهارت مدافعین و دروازه بانش در بازی با پا کمتر در تله ی فرگوسن قرار گرفت و بازی را با پیروزی به پایان رساند. تلگنر بعد با مورینو و اینتر به بارسا وارد شد. اگرچه حتی خیلی از طرفداران اینتر به آن پیروزی افتخار نمیکنند اما به هرحال بارسا شکست خورد. ولی من معتقدم باز هم به دلایل شکستش فکر نکرد و آن را یک اتفاق قلمداد کرد و به راحتی پشت سر گذاشت. هنگامی که تیم های بزرگ دنیا سعی داشتند تا روش های مقابله با تیکی تاکا را پیدا کنند بارسا در لالیگا درگیر بازی با تیم هایی بود که از پیش باخته در مقابلش قرار میگرفتند و وقتی شما این همه برد به دست می آورید فراموش میکنید که حتی به چلسی گاس هیدینگ فکر کنید. به نظر من امروز دست بارسا رو شده است. بارسا پاس میدهد پاس میدهد و شما را دنبال توپ میدواند و لذت میبرد و شما را خسته میکند. اما اگر شما دنبال توپ ندوید، بارسا و طرفدارانش از پاس هایی که مرتب در عرض و با هدف عصبی کردن تیم حریف داده میشود ولی بی نتیجه می ماند خسته میشود. این همان زمانی بود که گورادیولا فهمید که باید برود. خودش میگفت چیزی برای یاد دادن به بازیکنانش باقی نمانده. گواردیولا می خواست با رفتنش از بارسا تفکرات جدیدی وارد شود و این تفکرات علاوه بر اینکه تلنگری ایجاد میکردند رشته تحقیقات تیم های بزرگ دنیا را برای مطالعه بر روی حل مشکل مقابله با تیکی تاکا پاره میکرد. آنها مجبور میشدند تا بر روی تفکرات جدید تزریق شده در بارسا تمرکز کنند. اما با اصرار باشگاه، بازیکنان و طرفداران، پپ یک فصل دیگر ماند. اما فصل بعد هیچ یک از این عوامل نتوانست پپ را در بارسا نگه دارد. اصرار باشگاه بر باقی ماندن بر سبک و فلسفه ی بارسا به آمدن تیتو ویلانوا منجر شد. در تیم ویلانوا در ابتدای فصل تغییرات به نظر می رسید. هافبک ها از پشت محوطه جریمه اقدام به شوت زنی میکردند و کلاً سعی میکردند حمله اشان را زودتر به ضربه ای به سمت دروازه تبدیل کنند. اگرچه بارسا خوب نتیجه میگرفت اما هرگز به اندازه ی بازی های 3 سال پیش از بازی ها لذت نمی بردیم. اون موقع فکر میکردیم شاید پاس دادن ها برامون عادی شده. تاکتیک مقابله با بارسا تنها یک چیز بود نذارید از پاس دادن لذت ببرن! برای این کار با دو لایه دفاع که 6-3 و یا 5-4 بودند در پشت محوطه ی جریمه ی خودتون جمع میشین. هی پاس میدن، هی شما بدون اینکه برای گرفتن توپ اقدام کنی، جابه جا میشی. هی پاس میدن، هی شما منتظر میمونی. حالا بارسا و طرفداراش عصبی میشن. شروع میکنن به غر زدن. (پس چرا هیچ کاری نمیکنن؟) اینجاست که مدافعین وسط بارسا هم یواش یواش به زمین تیم حریف میآن تا حلقه محاصره رو تنگتر کنن کاری که تو ضد حمله های تیم حریف به خاطر سرعت پایین مدافعین واسه بارسا کشنده میشه همونطور که تو بازی های اخیر دیدیم. شاید اگر مسی در بارسا نبود این حسی که امسال داریم رو 2 سال پیش داشتیم. اگه مسی نبود بارسا همه اش توپ رو به طور عرضی از راست به چپ و از چپ به راست می برد. مسی یه بازیکن کلیدیه راحت 2 3 تا بازیکن رو دریبل میزنه پاس میده به کناره ها در مواقع لزوم از پشت محوطه شوت میزنه، پاس گل میده و وقتی استارت میزنه مدافعین حریف رو دنبال خودش میکشه. و کلاً میتونه تیم حریف رو به هم بزنه. اما اعصاب و تمرکز مسی رو چه طور به هم بزنیم؟ مسی بیشتر از هرچیزی به گل زنی علاقه داره. اگه مسی گل نزنه عصبی میشه. رقابتش برای آقای گلی رو از دست میده. رسانه ها بهش فشار می آرن و ... . ولی برای اینکه نذاریم مسی گل بزنه باید چی کار کرد؟ باید 2 بازیکن به طور کامل اون رو بیرون از محوطه نگه دارن حتی در مواقع ضروری باید دفاع سوم روش فشار بیاره اما اگر دریبلشون زد چی؟ اگه این 3 تا بازیکن هافبک دفاعی ها باشن اونوقت مسی تازه با خط دفاعی روبه رو میشه. بقیه بازیکنا رو چیکار کنیم؟ واقعاً اگه مسی گل نزنه کی می خواد بزنه؟ بارسا مهاجمی نداره. ویا به ندرت فرصت بازی پیدا میکنه. و هر وقت هم بازی میکنه بیرون محوطه و سمت چپ با فاصله از دروازه است. تنها کاری که میتونه بکنه اینه که به داخل دریبل کنه و موقعیت شوت زنی فراهم کنه که خوب یعنی داره می آد به سمت منطقه ای که ما بازیکنامون رو روی مسی متمرکز کردیم و عملاً محو میشه. پدرو هم خیلی کم میتونه به داخل محوطه وارد بشه. سانچز چی؟ - سانچز که گل نمیزنه میزنه؟ تو بازی های اخیر بارسا خلا یه مهاجم نوک اون وسط بین دوتا خط دفاعی تیم حریف بسیار بسیار مشهود بود. مسی اگرچه قراره تو همون نقطه قرار بگیره اما بعد از اینکه توپ رد نمیشه و بهش نمیرسه مجبوره بره بیرون حالا توپ سریعتر میچرخه ولی وقتی آلبا و آلوز به نزدیکی خط کرنر می رسن و در شرایط پاس دادن به داخل قرار میگیرن مسی که از محوطه دور شده بوده فرصت برگشت به داخل محوطه پیدا نمیکنه و دوباره مجبور میشن توپ رو به عقب بر گردونن. توپی که در نتیجه چند حرکت ترکیبی و استارت آلبا و آلوز در شرایط خوبی برای ایجاد یک موقعیت گل قرار گرفته بود. مطمئنم همه ی کسانی که بازی های سخت بارسا رو دیدن تو هر بازی این موضوع رو بارها دیدن. راهکار: شخصاً معتقدم هر ایراد گرفتنی اگر با ارائه راهکار نباشه غر زدنه و غر زدن هیچوقت هنر نبوده و نیست. به همین دلیل راهکاری رو که از بازی با چلسی گاس هیدینگ تا حالا به نظرم درست می امده اینجا مینویسم (شاهدم هم اونیکی ادمینه). این تنها نظر شخصی منه و میدونم بیشتر دوستان تو این پیج از من بیشتر فوتبال میفهمن و امیدوارم تو کامنت ها نظراتشون رو ببینم. به نظر من تو این جور بازی ها باید مسی بیاد سمت راست مثل زمان رایکارد. ویا نوک حمله و آماده واسه پرت کردن خودش به داخل محوطه باشه. مسی و آلوز سمت راست و اینیستا و آلبا سمت چپ مرتب با اوور لَپ زدن آلوز و آلبا این دوتا توپ رو زمینی و حتی بلند واسه ویا بفرستن. از طرف دیگه مسی می تونه رو به داخل دریبل کنه. مسی رو به داخل یعنی به سمت چپ خودش خیلییییییی خوب دریبل میکنه خیلی. از اونطرف هم اینیستا میتونه این کار رو بکنه و هر دو میتونن موقعیت شوت زنی واسه خودشون درست کنن. بوسکتس، ژاوی/ تیاگو و فابرگاس هم هافبک ها هستن. اما بهترین قسمت این پیشنهاد و هر پیشنهاد دیگه میتونه این باشه که تیم حریف با تاکتیک جدیدی رو به رو میشه و این خودش باعث ایجاد استرس واسشون میشه. نکته آخر: جدا از هر نتیجه ای که تو بازی شنبه و یا بازی برگشت مقابل میلان و ... رخ بده چه پیروزی و چه شکست برای ما داشته باشه الان دیگه همه میدونیم که تیم ها برای مقابله با بارسا چه طور دفاع میکنن. حالا نوبت ماست که روش مقابله با این نوع دفاع رو پیدا کنیم.

جناب a-sed-meti مقاله سطحی تر و چرت تر از این تو عمرم نخونده بودم . نگارنده ی مقاله گروه سنیش رو قشنگ فریاد زد!

ژاوی: «90 دقیقه مقابل میلان فرصت داریم».