منبع: سایت رسمی باشگاه
مترجم: معزالدین جامی / FCBarcelona.ir

این بازیكن فرانسوی، درباره بارسلونا احساس عالی دارد.

خوش بین، صادق، احساساتی و با ایمان؛ مدافع بارسلونا در برنامه‌ای در TV3 بنام «ماراتن بزرگ آبیدال» در مورد یک سال و 9 ماه جنگ با بیماری‌اش صحبت کرد: «من از موانع بسیاری عبور کرده‌ام، اما هنوز هم موانعی برای گذر از آن‌ها مانده است. تاکنون من تمام آن‌ها را پشت سر گذاشته‌ام، اما اگر باز هم مانده باشد، تا جایی که بتوانم آن‌ها را نیز می‌گذرانم. احساس خیلی خوبی دارم. 8 ماه از عمل جراحی من گذشته است و هر روز تلاشم را ادامه می‌دهم. سخت است اما من در حالت خوبی هستم و مشتاقم که به بازی کردن برگردم».


آبیدال به مدت 9 روز است که با تیم تمرین می‌کند و اکنون می‌گوید: «من دوباره به آرامی تمرین می‌کنم و هدفم این است که مجدداً بازی کنم و این به من کمک کرد. هیچگاه به تسلیم شدن فکر نکردم چراکه فوتبال و خانواده‌ام زندگی من هستند». درباره آینده‌اش نیز گفت: «این عالی است که اینقدر احساس عشق و محبت بکنید. در این جا کسانی هستند که محبتشان را به من نشان می‌دهند و من می‌دانم که باید برای همیشه در این جا بمانم».

قدردانی بی‌پایان

این مدافع هیچگاه بازگشتش به فوتبال را در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا 2010/11 از یاد نمی‌برد. نیوكمپ با تشویق ایستاده تماشاگران از او استقبال کرد: «آن استقبال به من قدرتی فوق‌العاده داد. می‌خواهم برای همه چیز از مردم تشکر کنم و همیشه این جا می‌مانم تا هر کاری می‌توانم برای باشگاه انجام دهم». او با اشاره به گواردیولا و حمایت‌هایش و اجازه دادن به او برای بازی در ومبلی و هم چنین با اشاره به حرکت پویول در اجازه دادن به او در بالا بردن جام، از آنها قدردانی کرد: «من به سختی برای بازگشتم تلاش کرده بودم و آن روز برای من بسیار مهم بود». پویول به من گفت: «زمانی که تو جام را بالا ببری، این حس را داری که جهان متوقف شده است كه البته حق با او بود».

او از تیتو ویلانوا نیز بدلیل آنچه که در هنگام مراسم معارفه‌اش بعنوان سرمربی بیان کرد، قدردانی کرد: «من فهمیدم که سرمربی در مورد من صحبت کرد. این نشان می‌دهد که باشگاه و بازیکنان عاشقم هستند و امیدوارند که من دوباره بتوانم بازی کنم. آن روز من بسیار خوشحال بودم چرا که پس از مدت‌ها، این برای اولین بار بود که لباس بارسا را می‌پوشیدم».

نه یک الگو

این بازیکن در پایان صحبت‌هایش گفت که دراز کشیدن روی تخت بیمارستان و شنیدن تشویق و فریاد زدن اسم او در هر بازی و در دقیقه 22 که شماره پیراهن او بود، حس فوق‌العاده‌ای به او می‌داد. بسیاری از مردم بر این عقیده‌اند که او نمادی برای مبارزه با سرطان است اما آبیدال می‌گوید: «من نمی‌خواهم بعنوان یک الگو به حساب بیایم. من کاری را که باید، انجام می‌دهم و این طرز فکر من است. بابت این که فوتبالیست هستم و نماینده بسیاری از مردم تلقی می‌شوم، بسیار خوش شانس هستم. پیام ما زمانی که با کودکان در بیمارستان ملاقات می‌کنیم، باعث انگیزه دادن به آنها می‌شود و مشوق آنهاست».