منبع: سایت توتال بارسا
مترجم: سمیرا محمدی / FCBarcelona.ir

اگر اتفاقات اخیر کاتالونیا را دنبال کرده باشید با جو سیاسی آن ناحیه کمی آشنایی خواهید داشت و اگر هم اطلاع ندارید، به شرح جزئی آن می‌پردازیم: در روز 11 سپتامبر، جمعیت 1.5 میلیون نفری با در دست داشتن پرچم کاتالونیا در خیابانها خواستار استقلال سیاسی بودند که چند روز بعد با ملاقات رئیس پارلمان کاتالونیا - آرتور مس - با صدراعظم اسپانیا، در 25 نوامبر کاتالانها قادر خواهند بود تا صدای خود را با انتخاب رئیس جمهور و نماینده‌های آن به گوش همگان برسانند. در این رفراندوم مردم می‌توانند برای استقلال خود رای دهند.

قطعا فرصت یش آمده نقطه عطفی در تاریخ کاتالونیا خواهد بود. سالها پس از تحت فرمان پادشاهی اسپانیا، حال زمانی فراهم شده است تا آنها بتوانند نهادها، فرهنگ و شخصیت خود را پویا‌تر از هر زمانی ببینند. دلیل جدایی کاتالانها از اسپانیا تنها مسائل سیاسی نیست، بلکه آنها برای احیای فرهنگ خود خواستار این استقلال هستند. آنها کشوری مستقل هستند و این اتفاق به دست تاریخ رقم خورده است و آنها هیچ نقشی در ایجاد آن ندارند.


در این مقاله، هدف دفاع از اقدام این مردم نبوده است، بلکه ما می‌خواهیم شرابط بارسا را با توجه به موقعیت جدید بسنجیم و اینکه آیا در آینده باز هم ال کلاسیکویی خواهد بود و از اهمیت بارسا برای کاتالونیا و نهادهای ملی بگوییم.

تاثیری که بارسا بر کاتالونیا داشته است، در توان کمتر نهادی در جهان می‌باشد. اکنون عده زیادی با شناخت بارسا، کاتالونیا را نیز می‌شناسند و این اتفاق در بین افراد بیگانه مرسوم‌تر است. بارسلونا به صورت جداناپذیری متعلق به کاتالونیاست چون با توجه به آنچه که بارسا در ترویج فرهنگ و عقاید این خطه داشته، باعث گسترش شناخت هرچه بیشتر آن شده است.

در سالهای ابتدائی شروع کار باشگاه، آنها نقش تعیین کننده‌ای در زنده ماندن جامعه کاتالان با وجود سرکوبهای فرانسیسکو فرانکو داشتند. در طول این 40 سال، مردم کاتالونیا از اینکه به زبان خود سخن بگویند و یا آنچه در فرهنگ‌شان وجود دارد به نمایش گذارند، منع شده بودند و تاریخشان نیز در دست تغییر قرار داشت. به همین دلیل اکنون تعداد کمی در این سرزمین قادرند زبان خودشان را به خوبی صحبت کنند، اما نمی‌توانند آن را به خوبی بنویسند چون در نهادهای آموزشی، تدریس این زبان ممنوع شده بود. در این میان، ورزشگاه بارسلونا، چه در گذشته - لس کورتس - و اکنون نیوکمپ جایی است که حتی برای 90 دقیقه آن هم هر دو هفته، می‌توانند بدون ترس هویت خود و فرهنگشان را ابراز کنند. این روزها، آنها در این مکان حتی خواستار استقلال هم هستند و با در دست داشتن پرچم‌هایی نظیر پرچم کاتالان در دو بازی اخیر، خواسته‌شان را مطرح کردند.

کاتالانها در این ورزشگاه در حد توان خود احساساتشان را به نمایش می‌گذارند، مانند آنچه در 1925 و در زمان دیکتاتور پریمو د ریورا رخ داد؛ از خواندن سرود ملی اسپانیا ممانعت کردند و همین 6 ماه محرومیت از حضور در ورزشگاه و مشکلات بسیار دیگری را برایشان رقم زد. در اکثر اوقات، حمایت از بارسا به معنای حمایت از کاتالونیا محسوب می‌شود. سالها بعد با حضور فرانکو در مادرید، فجایع زیادی از جمله: بمبگذاری در کاتالونیا، ترور رئیس جمهور سانیول و تهدید بازیکنان بارسا به باخت مفتضحانه در برابر مادرید در سال 1943 اتفاق افتاد.

بارسا و کاتالونیا با داشتن یک ایدئولوژی مشترک، افراد را از سراسر جهان جمع کردند و با حفظ هویت خود، فرهنگ کاتالان را به آنها نشان دادند. وجه اشتراک دیگر آنها، نماد پرچمشان است که البته در زمان فرانکو دستخوش تغییر قرار گرفت، اما با مرگ او دوباره به حالت اولیه بازگشت. مورد بعدی این است که بارسا در تمامی مناسبتها، کاتالانها را همراهی می‌کند، از جمله: روز ملی کاتالونیا (11 سپتامبر)، ولنتاین کاتالونیا (23 آوریل) و دیگر وقایع. در راستای همین هدف، در بازی یک شنبه، تمام نیوکمپ به صورت تصویر بزرگی به رنگ پرچم کاتالونیا درخواهند آمد.

در پی اتفاقات رخ داده، نگرانی اهالی فوتبال از این است که آیا باز هم بارسا را در لالیگا خواهیم دید؟ آیا بازهم ال کلاسیکویی خواهیم داشت؟ و اینکه سرنوشت باشگاه چه خواهد شد؟ با توجه به نقش بازیکنان بارسا در تیم ملی اسپانیا و آنچه که از درآمد باشگاه در سیستم تاثیر می‌گذارد و حتی تاثیراتی همچون پخش تلویزیونی، حذف باشگاه عملا ممکن نیست. روندی هم که بارسا در تربیت بازیکنان جوان به کار گرفته است، باعث شده تا همین گروه به همراه بازیکنان پخته‌تر، بسیار قوی‌تر از تیم‌های اروپایی باشند. در نتیجه با کسب استقلال این سرزمین، دیگر چیزی جلودار بارسا نخواهد بود.