منبع: سایت توتال بارسا
مترجم: شکیبا رهنما / FCBarcelona.ir

اخیرا در روزنامه کاتالانی ال پریدیکو مقاله‌ای به انتشار رسیده است که نویسنده آن، فرن کسکویلا درباره زندگی مربی جدید بارسلونا، تیتو ویلانووا صحبت کرده است. آنچه در ادامه می‌خوانید، ترجمه این مقاله است. برای خواندن این مطلب به زبان اصلی به اینجا مراجعه کنید.

مرد اهل بیکایری د امپرودا برای سرمربیگری بهترین تیم جهان برگزیده شد؛ از این رو اشتیاق رسانه برای این شهر کوچک با تنها 660 ساکن قابل پیش بینی بود. روزنامه‌ها، تلویزیون و رادیو همه به این شهر کوچک هجوم آوردند؛ شهری که در 6 کیلومتری اسکالا واقع شده است. قرعه فوتبال به نام بیکایری افتاده است؛ چرا که سال 1969 فرانسسک ویلانووا در بیکایری چشم به جهان گشود و امروز او، تیتو، برای رهبری تیم بارسلونا بعد از گواردیولای شگفت انگیز برگزیده شده است.


پدر او، خواکیم ویلانووا، گفته است که از این موضوع اطلاعی نداشته تا زمانی که ساندرو روسل در نشست مطبوعاتی مقابل رسانه‌ها از عدم تمدید قرارداد گواردیولا و جانشینی او توسط تیتو خبر داد. او این لحظه را اینگونه به یاد می‌آورد: «من و همسرم برای ناهار نشسته بودیم و یادمان آمد که آن روز، کنفرانس پپ تشکیل می‌شد. آن را از تلویزیون تماشا کردیم و وقتی ساندرو تیتو را مربی جدید بارسلونا اعلام کرد، هر دو فریاد زدیم و دهانمان از تعجب باز مانده بود».

پدر تیتو در اسکالا به خاطر قد بلندش معروف است و با پسرش قول و قراری دارد: «هیچ وقت چیزی را به هم نگویند که از تکرارش شرمسار باشند» که نصیحت خوبی برای خیلی هاست. پس از شنیدن این خبر خوب، خواکیم ویلانووا و همسرش که هر دو بازنشسته‌اند، مانند هر روز دیگر سرکار یعنی فروشگاه‌های واقع در اسکالا و استریت که مدیریتشان را بر عهده دارند، رفتند. مثالی از تواضع و جدیت این خانواده در کار.

با اینکه بیش از یک هفته با پدر ویلانووا مصاحبه‌های بسیار زیادی انجام شد، او باز هم با خلق خوش و طبع شوخی پاسخگو بود. حتی یکبار دو روزنامه نگار از کوادرن دل دیومنخه را برای گفت و گو به حیاط خانه خود دعوت کرد؛ حیاطی که سالها پیش تیتو با شوتهایش به در و دیوار، همسایه‌ها را شکنجه می‌کرد، به گفته پدرش: «او ساعت‌ها توپ را به دیوار شوت می‌کرد و همسایه‌های بیچاره هیچ وقت اعتراض نمی‌کردند. گاهی بعد از شام می‌گفت که برای مدت کوتاهی بازی به حیاط می‌رود اما برای چندین ساعت سرگرم بازی با توپ میشد. او به فوتبال عشق می‌ورزید و پسر خوب و پر جنب و جوشی بود». هم چنین او سرمایی که در زمین‌های فوتبال از جان سالم به در بردند را به خاطر دارد.

مانند هر پدر دیگر، خواکیم نمی‌تواند غرور خود را به خاطر موفقیت پسرش پنهان کند. تیتو ویلانوا در سن 13 سالگی وارد لاماسیا شد و سال 1989 اولین بازی خود را برای تیم بزرگسالان انجام داد؛ بازی دوستانه‌ای در بانیولیس. تیتو در آن بازی به جای گواردیولا به زمین رفت و نهایتا به نتیجه 2-6 ختم شد. حضور بازیکنانی چون میا، آمور و پپ در پست هافبک میانی، راه یافتن به ترکیب اولیه تیم را برای تیتو سخت‌تر کرده بود. به عقیده برخی، او برای رسیدن به تیم اول بارسلونا کمی عجولانه برخورد کرد و می‌بایست زمان بیشتری برای تیم جوانان بازی می‌کرد.

خواکیم احساس خود را اینگونه توصیف می‌کند: «بسیار هیجان زده‌ام و کمی مضطرب؛ وظیفه بزرگی بر دوش اوست. اما برای ما مهم‌تر آن است که او این وظیفه را به دلیل بهبودی بیماری‌اش [تومور غده بناگوشی تیتو که سال پیش جراحی شد] پذیرفته است».

پدر مربی آینده بارسلونا مورد توجه رسانه بودن را نمی‌پسندد. او کار و بصیرت را به شهرت و محبوبیت ترجیح می‌دهد و حجب و حیای او در پسرش هم محسوس است. تابستان سال پیش، تیتو پیشنهاد شهردار بیکاری، داوید فونت، برای برگزاری مراسمی در تجلیل از او را رد کرد.
داوید فونت درباره او می‌گوید: «تیتو به من گفت که کاری مهمی انجام نداده؛ از نظر او مردمانی مانند کشاورزان یا کسانی که تمام زندگی خود را صرف کار و تلاش می‌کنند، سزاوار ستایش بیشتری هستند. او بسیار فروتن و متواضع است و حتی می‌توان او را نماد تواضع نامید». اما این به آن معنی نیست که تیتو زادگاه خود را از یاد برده است؛ او هر سال، چندین روز از تعطیلات تابستانی خود را پیش خانواده‌اش در زادگاهش گذرانده است.

یکی از اهالی بیکایری که کمی مسن‌تر از اوست، درباره او می‌گوید: «او جلسات تمرینی و قرار ملاقات برای کودکان در نظر می‌گیرد. حتی یکبار چند نفر از بچه‌ها را به همراه والدینشان به تمرینات بارسا دعوت کرد. برای بچه‌ها، دیدن یک جلسه تمرینی تیم مورد علاقه‌شان از نزدیک، از دیدن یک بازی هیجان انگیز‌تر است».

خانواده مربی جدید بارسا، کاملا بارسایی ست. خواکیم ویلانیووا پنیا بارسلونیتا اسکالا را 35 سال پیش تاسیس کرد. خواکیم علاوه بر شهرداری بیکایری برای 12 سال (1991-2003)، یک فصل بر تیم فوتبال شهر ریاست کرد و تیم فصل خوبی را گذراند. او به کمک خائومه هوگاس فرهنگ ورزش را گسترش داد و بسیاری از پسرها را به ورزش کردن مشغول کرد.

تیتو ویلانووا هم یکی از آن پسرها بود. برای یکی از بازیها، مربی از تیتو خواست که یکی از بازیکنان حریف را مهار کند و به فکر گل زدن نباشد اما ویلانووای کوچک باز هم در فکر ترتیب دادن حملات و گلزنی بود. وقتی مربی‌اش از او توضیح خواست، جواب صادقانه تیتو خشم مربی را فروکش کرد: «مادرش به او قول داده بود که اگر او گل بزند، برایش پیراهن بارسا می‌خرد».

شهردار از اینکه انتصاب تیتو ویلانووا باعث شد پرچم شهر کوچک بیکایری افراشته شود، خرسند است. بیکایری برای ترمیم قلعه‌هایی از قرن 13 مفتخر است و این افتخار را هر سال با نمایشنامه «پرچم کاتالونیا» جشن می‌گیرند؛ که ماهیت تاریخ این شهر کوچک واقع در کوهپایه ماسیف مونتگری طی قرون وسطاست. از نظر شهردار «انتصاب تیتو و گواردیولا به عنوان مربی بارسلونا نشان می‌دهد که ما نیاز به جای دیگری نداریم. هم چنین، اهمیت ارزش کار و حرفه در کاتالونیا را متبلور می‌سازد. آنها نشان دادند که ورزش بدون کاتالونیا، چیزی کم دارد».

در یکی از مدارس بیکایری، حدودا بیست بچه در سنین 6 و 7 سال در حیاط بازی می‌کردند؛ همان حیاطی که ویلانووا در خردسالی‌اش پیش از آنکه وارد لاماسیا شود، بازی می‌کرد. همه بچه‌ها همشهری مشهورشان را می‌شناختند؛ می‌دانستند که مربی چه تیمی ست و چرا از فصل آینده سرمربی خواهد شد. به گفته یکی از آنها: «او مربی بعدی بارسلوناست چون گواردیولا باز نشسته شده است». سن کم او باعث شده مربی فعلی بارسلونا بسیار پیر به نظرش بیاید.

آنها خردسالند اما گفته مورینیو را به یاد بیاورید. شهردار داوید فونت در این باره می‌گوید: «شخصی مثل تیتو، دوست ندارد به خاطر درگیر شدن با کسی [مورینیو] مشهور شود. او اصلا اینطور نیست. و برای ما، واکنش تیتو می‌تواند عبرت امیز باشد؛ استوار باش، حتی اگر کسی انگشتش را در چشمت فرو کند». یوردی پیکه از ویلانووا به عنوان یک پسر خوب با نمرات خوب یاد می‌کند، گرچه به عنوان یک دانش آموز کمی خجالتی بود. فروتنی یکی از ویژگی‌های تیتو بوده و هست: «وقتی او را در خیابان می‌بینم با من به گرمی برخورد می‌کند و هنوز با کمی کمرویی حرف می‌زند». فروتنی خصوصیتی ست که برای مربی بعدی بارسا که در آینده با یک مربی پرتغالی مشخص روبرو خواهد شد، اهمیت بسیاری دارد.