منبع: سایت رسمی باشگاه
مترجم: اقلیما معنوی / FCBarcelona.ir

منشی فنی بارسا، تیکی بگیریستین، در مصاحبه‌ای با REVISTA BARÇA، نظرش را در مورد پیروزی و قهرمانی سه گانه بارسا بیان می‌کند. این اظهارات پس از چیزی که تیکی از آن به عنوان «یک فصل کاملا شگفت انگیز» یاد می‌کند، بیان شده‌اند.



اکنون که جشن این قهرمانی سه گانه به اتمام رسیده است، این فصل را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

گفتن هر چیزی به جز خارق العاده، سخت است؛ یک فصل واقعا شگفت انگیز بود.


چنین تیم موفقی را چه کسی کسب کرده است؟

هر کسی کار خودش را به خوبی انجام داده است؛ هر کدام از ما در بخش خودمان.

بسیار خوب؛ اجزای مختلف را مقایسه نمی‌کنیم؛ اما برایمان از پپ بگویید؛ در مورد گواردیولا، به عنوان یک مربی.

پپ نظم و سازمان دهی است. کاری که او انجام داده است، شورانگیز است.

همه خوبی او را می‌گویند؛ راز او چیست؟

سخت کوشی. او بسیار سخت کوش است و خوب کار می‌کند. او با شیوه حرف زدن و متد کار می‌کند؛ باید ببینید که او چگونه هر جلسه تمرین را آماده می‌کند و چه طور تاکتیک‌هایش را مطالعه می‌کند. این طور نیست که او پپ مربی باشد و بعد از تمرین، کس دیگری باشد. فوتبال زندگی او است.

بنابرین می‌توان گفت او در سرش یک تخته سیاه برای محاسبات دارد؟

و توپ ... او عاشق کارش است، زیرا او عاشق فوتبال است. وقتی او با شما در مورد رقیبی صحبت می‌کند، شما می‌توانید با صرات بگویید که او حداقل سه بار بازی آن‌ها را دیده است و نظراتش همیشه مطمئن هستند؛ هیچ ریسکی در کار نیست. او شما را به هیجان می‌آورد و باعث می‌شود، شما هم بخواهید بیرون بروید و کار کنید.

آیا او شما را شگفت زده کرده است؟

در کل، خیر. ما او را انتخاب کردیم، زیرا می‌دانستیم که او چگونه بود و، در مورد شخص من، من در همان تیمی بودم که او به عنوان بازیکن، بازی می‌کرد؛ اما با وجود این که دیده بودم چه طور در بارسا B مربی گری می‌کند، این حالت که تیم نسبت به او پیدا کرده است، مرا شگفت زده کرد؛ به دلیل سرعت و شدتی که او تیم را از آن خود کرده است؛ و من در در مورد نحوه‌ای صحبت می‌کنم که او به طور شخصی پذیرفته است و همچنین در مورد نحوه‌ای که او هدفش را مشخص می‌کند و آن را ارائه می‌دهد.

این پذیرش تغییر، نکته کلیدی برای موفقیتی بوده است که امسال از به دست آوردنش لذت بردیم؟

قطعا. اما این به طور اتفاقی پیش نیامد. ما لازم داشتیم که تیم او را باور داشته باشند و آن‌ها باور دارند.


شما چه زمانی تشخیص دادید که همه چیز با هم هماهنگ خواهد شد؟


از همان ابتدا. بازیکنان ما افراد فوتبالی هستند و هر فرد فوتبالی در مورد پپ می‌داند؛ اما بازیکنان هم حرفه‌ای هستند و هم یک انسان هستند. اگر تیم خود را با تغییراتی که پپ می‌خواست، وقف داده است، این در جواب کمیت و کیفیت کاری بود که او قرار بود در آن قرار بگیرد. او آینه‌ای بود که ما در برابر پروژه جدید برای تیم گرفته بودیم و او سخت کار کرد و خوب کار کرد. وسواس به خرج دادن او در کوچکترین جزئیات نیز، یک فاکتور کلیدی بود.

البته این روش کار کردن هیچ وقت به خودی خود تمام نمی‌شود؛ بلکه باید راهی برای کسب یک پایان مشخص باشد.

البته! ما کار می‌کنیم که اط بردن مطمئن شویم؛ اما اگر شما با یک نظر کار کنید و آن نظر همه چیز را در کنار یکدیگر بیاورد؛ این راحت‌تر است که فکر کنیم زمان مناسب کی فرا می‌رسد، در این صورت شما خواهید برد. وقتی پپ با بارسا B بود، تک تک بازی‌های تیم‌های دیگر را مرور می‌کرد و به هیچ کس دیگری اجازه نمی‌داد که اخبار تیم دیگر را بدهد، بلکه باید خودش این کار را انجام می‌داد. این پز دادن نیست؛ بلکه او واقعا به کاری که می‌کند، اعتقاد دارد. ما دیدم که او بر روی نیکت مینی استادی نشست و می‌توانست ورای هر حالتی را ببینید و این که او بازی‌ها را زندگی می‌کند؛ این یک مربی بود که آن جا بود و همان طوری که در کاتالونیا می‌گویند: «un señor entrenador»، یک مربی واقعی.

یک سال پیش، صحبتی در مورد اهمیت تجربه بود. او هیچ تجربه‌ای در آن زمان نداشت.

خب مشکلش کجا بود؟ یک مشکل هم نبود. کسی تصمیم گرفت درهای مینی (استادی) را به روی او باز کند؛ کسی تصمیم گرفت در نیوکمپ را به روی او باز کند. آن عده از ما که این کار را انجام دادیم، این اطمینان را یافته بودیم که کار درستی انجام می‌دهیم.

چرا؟

چون تجربه یک ارزش نسبی است. این یک بحث غیر قابل حمایت است. ملسما تجربه یک امر اکتسابی است، شما نمی‌توانید بخریدش و یا در عرض یک شب به دستش بیاورید. اما ارزش‌های دیگری نیز هستد. در غیر این صورت، شما چگونه می‌توانید مدیری که در سال 2003 به سر کار آمده است و 2 لیگ قهرمانان را در 6 سال کسب کرده است، درک کنید؟ لاپورتا زمانی که آمد، هیچ تجربه‌ای نداشت و شما می‌توانستید این بحث را با من و فرانک داشته باشید. فرانک، زمانی که به این جا آمد، سطح گسترده‌ای از تجربه نداشت و تنها دو عنوان لیگ را کسب کرده بود. من نیز هرگز قبلا این کار را انجام نداده‌ام. شاید ما به معنای محض کلمه، تجربه نداشتیم، اما ما مسئولیتی را پذیرفته بودیم و به یک برنامه خیلی خاص فوتبال اعتقاد داشتیم که برای برخاستن و دفاع کردن از آن، آماده بودیم.

همه‌اش همین است؟ من فکر کردم شما در مورد فاکتورهای دیگر نیز صحبت خواهید کرد.

بله؛ در واقع یک دانش کامل و درک مستقیم از دنیای فوتبال بود؛ اما مهم‌ترین چیز روش نگاه کردن ما به دنیا بود. اکنون پس از سال‌ها، ما این جا بوده‌ایم و موفقیتی که به دست آورده‌ایم، تجربه کسب کرده‌ایم؛ اما گذاشتن موفقیت تنها به حساب یک فاکتور اشتباه خواهد بود.

صحبت‌های زیادی در مورد رفتن بازیکنان و آمدنشان بود. به نظر می‌رسید رفتن دکو، پایان محدوده رفتن رونالدینیو باشد؛ تیم رهبرانش را تغییر داد.

بله؛ لازم بود. مربی باید تیمی را با گروه کافی داشته باشد. ادامه دادن با همان بازیکنان، ریسک بزرگی بود و ما نمی‌خواستیم به سمت پایین مسیر برویم. به علاوه، با مهاجرت بازیکنانی که تا آن زمان برای تیم مهم بودند، ما فضا را باز کردیم و نقش‌هایی که دیگران بر عهده داشتند را بهتر تعریف کردیم. اگر لئو مسی امروز شماره 1 است، این حداقل بخشی است از این واقعیت که کسی ترک کرده است و او جایشان را گرفته است.


آیا فوتبال تماما به اسم‌های بزرگ بستگی دارد؟

چه اشتباهی! در مورد اسم‌های ستاره‌های بزرگ، وسواسی نشوید. چیزی که مهم است، فلسفه باشگاه است.


بسیاری از هواداران دریافت این موضوع را سخت می‌یابند.

خب من همیشه به آن برخورد نیز احترام گذاشته‌ام؛ اما بارسا همان گونه است که هست؛ زیرا خود را با شیوه فوتبالی که خالص است و خاص این باشگاه است تعریف می‌کند. راه همین است، هیچ راه دیگری نیست. وقتی که کسی برای کار به بارسا می‌آید، باید خودش را وفق بدهد و بر اساس فلسفه باشگاه بازی و زندگی کند. این چیزی است که بسیاری از باشگاه‌ها سعی می‌کنند به دست بیاورند و به دست آوردن موفقیت تا زمانی که از این آزمون، عبور نکرده‌اند، دشوار است، آزمون شخصیت.

با این وجود می‌گویند تیمی که بهترین بازیکنان را دارد، تیمی است که می‌برد.

تنها به این دلیل که مردم همیشه این را گفته‌اند، به این معنی نیست که درست است. البته شما برای بردن به یک تیم خوب احتیاج دارید، بله؛ بهترین بازیکنان ممکن. اما این تضمینی برای هیچ چیز نیست. برای بردن، و برای حفظ روند بردن، شما به یک مدل احتیاج دارید، اندیشه شما از فوتبال. من فکر می‌کنم یکی از پر افتخارترین چیزها برای این باشگاه، این است که ما روش خودمان از بازی را تحکیم کرده‌ایم و ما به طور مشخص با دید خاص خودمان از بازی همراه هستیم. هیچ کس نمی‌تواند در مورد مدل ما بحث کند. چیزی که ما را خاص می‌کند پرس کردن و پیش بردن توپ و سر باز زدن از عقب نشینی و دفاع است. این علامت ما است و ما این را با دو مدیر مختلف و در زمان نسبتا کوتاهی به دست اورده‌ایم.

بنابرین هیچ بازگشتی به این بحث که ما چطور باید بازی کنیم وجود نخواهد داشت؟ این دیگر یک موضوع مد روز برای بحث نخواهد بود؟

بیایید در این مورد سطحی نگر نباشیم. این بحث مد روز بودن نیست، بحث نتیجه است. با دو مدیر مختلف، ما بردهای بسیاری را به دست آورده‌ایم. در تضاد با این، به نظر می‌رسد که ما اکنون بیشتر به سمت نتیجه متوجه شده‌ایم؛ اما ما راهی را پیش گرفته‌ایم که بسیار متفاوت است و اگر امروز ما با نگاه کردن به نتایج خرسند هستیم، به این دلیل است که می‌دانیم ما با گشودن روش خودمان از بازی، به جایی که هستیم رسیده‌ایم. هر تیمی می‌خواهد که ببرد، اما ما اکنون بر روی صحنه هستیم، چون ما از پس روش خودمان بر آمدیم. این سومین قهرمانی لیگ قهرمانان، برای دومین بار در این قرن، باید به این بحث که ما چطور باید بازی کنیم، پایان دهد. ما این طور بازی می‌کنیم، چون ما بارسا هستیم و این گونه بازی کردن، بهترین روش شده است.

آیا می‌توانید بردن را تضمین کنید؟

بردن سخت است. هیچ کس نباید این را فراموش کند؛ اما من مطمئن هستم که ما همان قدر شانس خوبی برای بردن داریم که همه دارند. بارسا می‌داند که به دست آوردن موفقیت تثبیت شده چگونه است و من فکر می‌کنم ما باید آن را برای 20 آینده یا بیشتر جشن بگیریم. ما بحث‌هایی در مورد این که چگونه باید بازی کنیم را دفن کرده‌ایم و ما فلسفه خودمان را تعریف کرده‌ایم. ما بارسا هستیم و باید همانند بارسا بازی کنیم. ما زمان زیادی را برای این مباحث در گذشته صرف کرده‌ایم؛ اما اکنون آن‌ها تمام شده‌اند و کار ما با آن‌ها به اتمام رسیده است و ما می‌توانیم از آن زمان بهتر استفاده کنیم.

بنابرین ما به لذت بردن ادامه خواهیم داد؟

نمی دانم. اما این تیم به نحوی مدیریت شده است که یک نقطه مرجع در تاریخ باشگاه و فراتر از آن تبدیل شود. ما قهرمان هستیم و این تضمین خوبی است.

بار قبل که ما عنوانی را جشن گرفتیم؛ به نظر می‌رسید که ما فکر می‌کنیم بردن ساده و از آن ما بود و دیگر آن را از دست نخواهیم داد. از آن زمان، چه چیزی یاد گرفته شده است؟

خب، این همیشه یک اشتباه است که فکر کنید اگر موفق بوده‌اید، می‌توانید بدون تغییر به آن ادامه دهید و به دنبال یک محرک جدید باشید. تنها راه برای حفظ موفقیت، تغییر است، نه انقلاب. ما باید رقابت را برای موقعیت‌های کلیدی در تیم بالا ببریم و با فشار پیش برویم.

شخصیت تیکی بگیریستین را با چه ویژگی‌هایی همراه می‌دانید؟

یکی ویژگی است که در بخش زیادی کار مرا توضیح می‌دهد؛ من سرد و تاثیر ناپذیر دیده شده‌ام. من در مورد کاری که باید انجام دهیم، روشن هستم. با وجود اشتباهات و لغزش‌های اجتناب ناپذیر، شما باید به مردمی که در اطراف شما کار می‌کنند، اعتماد داشته باشید. این چیزی است که من باور دارم که باید انجام دهم و بنابرین باید تلاش کنم و تاثیر از خارج را از میان بردارم. من نمی‌توانم معیارهای بازی یکشنبه را عوض کنم. من باید تاثیر ناپذیر باشم و اجازه ندهم فشار این زمان و یا ترس باخت روی من تاثیری بگذارم.

شما با ریکارد و گوردیولا کار کرده‌اید و با هر دو به خوبی کنار آمده‌اید. چه چیزی پشت این است؟

هیچ رازی در این مورد وجود ندارد. من هرگز سعی نکردم هیچ نوع ستاره‌ای باشم. فوتبالیست‌ها کار خودشان را دارند، همان طور که مربی‌ها و مدیر دارند. در شغل من، اگر شما می‌خواهید یک ستاره باشید، بسیار خوب پیش بروید اما یک قطع کننده خواهید شد.