منبع: فورفورتو
مترجم: سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir

دوران لوییز انریکه دورانی پرافتخار و سرشار از جام بود، اما قهرمانی هفته گذشته بارسا در جام حذفی با پیروزی مقابل آلاوز، تنها جامی بود که آن‌ها در فصل 2016/17 فرصت لمسش را یافتند. رئال مادرید بار دیگر در صدر اسپانیا قرار گرفته و بازگرداندن بارسا به آن سلطه‌ای که در دهه اخیر در لالیگا داشته‌اند، حداقل انتظاری است که از والورده می‌رود؛ کسی که تجربیات مربیگری‌اش در بیلبائو، ویارئال، والنسیا، اسپانیول و المپیاکوس را، تحت دشوارترین آزمون ممکن می‌بیند.

او که دور از فوتبال یک عکاس بسیار خوش‌ذوق است، باید با تمرکز بالا کار کند و از نکات منفی دور باشد تا بتواند شانس مناسبی در این آزمون بزرگ داشته باشد.

مدیریت بازیکنان بزرگ

والورده احتمالاً باید از نیمار برای به دست آوردن این شغل تشکر کند، اگرچه این اتفاق طی یک فرآیند مؤدبانه و با پیشنهاد بازیکن برزیلی رخ نداد. پس از یک جر و بحث در زمین تمرینی بین نیمار و دستیار اول لوییز انریکه (که اخیراً به عنوان سرمربی سلتاویگو انتخاب شده است)، بر اساس گزارشات ستاره خط حمله بارسا به سران این باشگاه اعلام کرد که دیگر زیر نظر خوان کارلوس اونزوئه بازی نخواهد کرد. این مسئله نمونه‌ای از رفتاری‌ست که رختکن پر از ستاره بارسلونا می‌تواند از خود بروز دهد؛ ستاره‌هایی والورده تجربه بسیار اندکی از سرمربیگری بر آن‌ها را دارد.



مدافعین کناری و به طور کلی دفاع

اگر غرور را در نظر نگیریم، هر سرمربی‌ای آرزو دارد تا مثلث خط حمله‌ای مانند مثلث خط حمله بارسلونا داشته باشد. اما والورده درخواهد یافت که در طرف دیگر زمین، داستانی کاملاً متفاوت در جریان است. اگرچه بارسلونا در این فصل آمار دفاعی بهتری نسبت به رئال مادرید در لالیگا به جا گذاشته‌اند، اما آن‌ها در سه دیدار خارج از خانه اروپایی خود مقابل منچستر سیتی، پاریس-سنت ژرمن و یوونتوس، نمایش دفاعی بسیار ضعیفی داشتند.

شکست در پر کردن جای خالی دنی آلوز در سمت راست خط دفاعی، نکته‌ای منفی در سیاست نقل و انتقالات بی‌دقت بارسا در این فصل بود، و باید به آن جوردی آلبایی که دیگر جایگاهش به عنوان دفاع چپ اصلی تیم تضمین نیست نیز، اشاره کرد. قطعاً ترکیب 3-4-3ای که لوییز انریکه پس از شکست سنگین مقابل پاریس از آن استفاده کرد، بخشی به این دلیل بود که نیاز به مدافعین کناری را به طور کل در تیم از بین ببرد. والورده در اولین فصلش در بیلبائو، سیستمی دفاعی به کار گرفت که نسبت به فصل گذشته و بیلبائوی مارچلو بیلسا، 26 گل کمتر دریافت کرده بود. او در بارسا به تمام این بینش نیاز خواهد داشت.

سبک، و فلسفه بارسا

والورده در یک دوره کوتاه و نه چندان قابل توجه در بارسلونا، زیر نظر یوهان کرایف بازی کرد و چهار فصل حضور در بیلبائوی پس از بیلسا به این معناست که او با چیزهایی که بیشتر از همه بر فلسفه بارسای مدرن تأثیرگذار بود، آشناست. فلسفه‌ای که زیر نظر گواردیولا به اوج خود رسید.

لوییز انریکه روشی مستقیم‌تر را برای استفاده از استعداد بی‌نظیر لئو مسی، لوییز سوارز و نیمار به کار بست و در نخستین فصل حضورش، سه‌گانه را برای کاتالان‌ها به ارمغان آورد. اخیراً، البته، این روش مانند قبل موفق نبود و تیم را تا حدی از سبک معروف و جذاب پاسکاری‌های سریعش دور ساخت. دانش والورده از کتاب فلسفه‌ی بارسلونا به این معناست که او می‌داند در نیوکمپ از او چه انتظاری می‌رود.

رسیدن نسل طلایی بارسا به پایان خود

این‌که لوییز انریکه از بازیکنان خواست تا پاس‌های مستقیم‌تری بدهند، تنها دلیلی نیست که بارسلونا مانند پنج سال پیش جذاب و خیره‌کننده بازی نمی‌کند. زمان برای هیچ‌کسی منتظر نمی‌ماند. زمان‌های حضور از اینیستا در زمین باید مدیریت شود و رفیق گرمابه و گلستان او، ژاوی، چند سالی است که از عرصه خارج شده است.



آماده ساختن نیمکت

تکیه بارسلونا به مثلث خط حمله خود و افول خط هافبک درخشان این تیم، پس از این‌که جایگزینان نتوانستند آنچه از آن‌ها انتظار می‌رفت را انجام دهند، به شکل بی‌رحمانه‌ای واضح شده است. آردا توران، آندره گومز، دنیس سوارز و پاکو آلکاسر، بخشی از بازیکنانی هستند که نتوانستند نمایش‌هایی را داشته باشند که بارسا در درجه اول به خاطر آن، این بازیکنان را به خدمت گرفت.

او که در تواضع معروفی که اتلتیک بیلبائو در جذب بازیکنان دارد بسیار خوب کار کرد، توانایی لازم برای استفاده حداکثری از منابع موجود فعلی را از خود نشان داده است. او باید کاری کند که یک بارسای نامتوازن بتواند بین بازیکنان اصلی و ذخیره‌ها چرخش داشته باشد، به شکلی که زین‌الدین زیدان در این فصل به نحو بی‌نقصی در رئال مادرید انجامش داده بود. صیقل دادن الماس‌هایی مانند کارلس آلنیا و پایان دادن به یک دوره بی‌ثمر در خط تولید لاماسیا نیز، می‌تواند اعتماد هواداران واقعی بارسلونا را به سوی والورده جلب کند.