منبع: چهار چهار دو
مترجم: سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir

فریبِ ترکیب پرستاره‌ای که در اختیار دارد را نخورید؛ این تیم درخشان، با آن تیمی که پپ گواردیولا با آن جهان را به زانو درآورد، بسیار متفاوت است و همه این تفاوت، تنها مربوط به یک نفر است: سرمربی فعلی این تیم، لوییز انریکه. اکثر مردم معتقدند که سرمربیگری در بارسلونا، مانند یک رویاست. داشتن لیونل مسی در ترکیب، و همینطور حضور بازیکنانی مانند نیمار، سوارز، اینیستا و بوسکتس، زندگی برای هر کسی که غول‌های اسپانیایی را هدایت می‌کند، بسیار آسان است. اما به هیچ وجه اینطور نیست؛ می‌توانید از لوییز انریکه بپرسید.

این مرد آستوریایی در دوران حضورش در بارسلونا، با انتقادهایی از سوی مطبوعات پُر توقع بارسلونا روبرو بوده، اما طرفدارانی هم داشته است. او که سرد، غیرصمیمی و کمی بدخلق به نظر می‌رسد، بسیاری از مخالفانش را با نمایش‌های تیمش درون زمین و جام‌های بسیاری که کسب کرده، از سر راه برداشته است. مربی 46 ساله از زمان پیوستن به بارسلونا، از 9 جام ممکن، 7 جام را بدست آورده است، و با این وجود، همچنان آنطور که باید از او حمایت نمی‌شود.

یک تیم مفید!

به وجود آوردن تیمی که شرایط را برای درخشش MSN فراهم کند، اصلاً کار ساده‌ای نیست. در حالی که بیشتر منتقدین تصور می‌کنند تنها دستور انریکه به بازیکنانش «بروید و بازی کنید!» است، او سیستمی را به وجود آورده که نه تنها به وجود آمدن بهترین مثلث خط حمله تاریخ فوتبال را در پی داشته، بلکه توانسته با آن سیستم در بخش‌های دیگر زمین هم به موفقیت‌هایی دست یابد.

کشتی بارسلونا پس از خروج بازیکنان کلیدی‌ای چون ژاوی و پویول، همچنان صلابت خود را از دست نداده و انریکه موفق شده است که ارزش‌های سنتی بارسلونا را با روشی جدید، حفظ کند. آبی و اناری‌ها همچنان می‌توانند پیروزی‌های 4-0 و 5-0 بدست بیاورند، اما این قابلیت را هم دارند که در دیدارهای خارج از خانه دشوار مقابل تیم‌های نه چندان بزرگ، با پیروزی‌های خفیف 3 امتیاز کامل را کسب کنند.

بارسا دیگر آن تیم لطیف گذشته نیست، و این روزها شخصیتی مانند شخصیت سرمربی خود پیدا کرده است - که مردی ثابت قدم و با صلابت در روزهای بازیگری‌اش بود. از زمان حضور انریکه در بارسا، این تیم ظاهری خشن بدست آورده که به آن‌ها در راه کسب افتخار، کمک بسیاری کرده است.

انریکه، مرد آهنین!

خب، نکات کلیدی در دوران سرمربیگری او چه بوده اند؟ انریکه بر تجربیات خود به عنوان بازیکن تکیه بسیاری دارد و این مسئله بخش بزرگی از استایل سرمربیگری او را رقم زده است. او از این مزیت هنگام ارتباط با بازیکنانش استفاده می‌کند؛ چرا که او می‌داند آن‌ها حدوداً چه احساسی دارند و می‌تواند توصیه‌ها و راهنمایی‌های خوبی در هر موقعیتی برایشان داشته باشد.

و روش دقیق و وسواسی او در مورد بدنسازی، بسیار حائز اهمیت است. او کسی است که مسابقات مردان آهنین (سه گانه‌ای شامل شنا، دوچرخه سواری و دوی ماراتن) در فرانکفورت را تجربه کرده است و در ماراتن نیویورک هم حضور داشته است. او این انرژی و اهمیت به "روی فرم بودن" را به فوتبالش تعمیم داده است. بازیکنان بارسلونا بیشتر از هر زمان دیگری روی فرم هستند و این مسئله به آن‌ها اجازه می‌دهد تا بازی را حتی در مقابل بهترین تیم‌های دنیا هم کنترل کنند. اینکه بتوانید در چند میدان برای کسب جام بجنگید، کار آسانی نیست، اما نگاه خاص لوچو به بُعد فیزیکی فوتبال، اثر قابل توجهی بر بارسا گذاشته است.

او در بُعد تاتیک هم، استاد است - یک بخش دیگر از فراست مربیگری او که نادیده گرفته می‌شود. وقتی او به سلتاویگو رفت، داربست‌هایی که نسبت دید به زمین تمرین را تعیین می‌کردند، تغییر داد تا بتواند از نقطه خاص تری به تمرینات تیمش نگاه کند. او در بارسا هم دست به چنین تغییراتی زد، و در حالی که ابتدا هواداران و مردم نگاه چندان خوبی به او نداشتند، حالا متوجه می‌شوند که با دنبال کردن او، می‌توان به موفقیت دست یافت.

لوییز انریکه ضعف تیمش در ضربات آزاد و انتقال‌های دفاعی را تشخیص داد و آن‌ها را به نقاط قوت تبدیل کرد. در ضربات آزاد، آن کاملاً موفق بودند و تیمی که در این زمینه در سال‌های اخیر، یکی از بدترین‌ها بود، تبدیل به بهترین تیم لالیگا شد.

در دو فصل اخیر، بارسا اتلتیکو را که یکی از بهترین تیم‌ها در زمینه ضربات شروع مجدد است، کنار زده و در زمینه گل کردن توپ‌های مُرده، از آن‌ها پیشی گرفته است. این روزها آن‌ها روی هوا تیم بسیار خوبی محسوب می‌شوند و توانسته‌اند داغِ "تنها یک تیم مالکیت محور" بودن را از پیشانی خود پاک کنند.

سلطه، از نوع دیگر

این بدون شک بهترین هدیه لوییز انریکه به بارساست؛ به وجود آوردن بُعدی دیگر و تبدیل کردن آن‌ها به تیمی غیر قابل پیشبینی. آن‌ها توانسته‌اند درخشش دوران پپ را بدست بیاورند، و این بار به شکلی کاملاً متفاوت.

کسب جام‌ها و پیروزی در هر بازی، مهمترین بخش کار لوییز انریکه هستند. او هیچگاه خود را یک دوراندیش مانند گواردیولا نمی‌بیند و مانند او به دنبال گذاشتن اثری عمیق و فراتر از پیروزی در بازی‌ها روی باشگاه، نیست. اگرچه اگر دوست داشته باشید یا نه، او در حال وارد شدن به آن مرحله است. بردن سه گانه در فصل نخست و دو گانه در فصل دوم - بردن مجموعاً هفت جام که با تعداد جام‌های گواردیولا در دو فصل نخستش در بارسا برابری می‌کند - نشان می‌دهند که لوییز انریکه در حال یافتن جایگاه خود در تاریخ باشگاه بارسلوناست.

اگر یک چیز قابل پیشبینی در مورد لوییز انریکه و تیمش وجود داشته باشد، آن چیز "بردن" است - و به احتمال فراوان این مسئله پابرجا خواهد ماند. او در این دو فصل بیش از 77% بازی‌هایش را برده است، و این همان متری است که بعدها او را با آن خواهند سنجید.

سران باشگاه از او نمی‌خواهند که بارسایی برای دهه بعدی بسازد، جوانگرایی کند و یا تبدیل به یوهان کرایف جدیدی برای باشگاه شود. آن‌ها در حال حاضر تنها پیروزی می‌خواهند و برای این کار، فرد درستی را در اختیار دارند.