منبع: Grup14
مترجم: سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir

فصل بارسا با کسب دو گانه داخلی به پایان رسید، اما توازن تاکتیکی بین مسی و نیمار، همچنان به وضعیت ایده آل خود نرسیده است. در این مقاله به بررسی وضعیت قرار گرفتن دو ستاره آرژانتینی و برزیلی در ترکیب بارسا خواهیم پرداخت.

مسی، سوارز و نیمار، بار دیگر کلیدی‌ترین مهره‌های بارسا در تکرار عنوان قهرمانی در لالیگا و جام حذفی بودند. مسی، که در این فصل با توجه به سیستم متفاوت نسبت به فصل قبل، کمتر نقش اصلی را بر عهده داشت، کسی بود که در لحظات حیاتی و مهم، از سقوط تیم جلوگیری می‌کرد. سوارز، که از لحاظ آماری با ثبات‌ترین بازیکن تیم بود؛ و نیمار، که در غیاب بازیکن شماره 10 به دلیل مصدومیت، رهبری تیم را بر عهده داشت. آن دو ماه بدون لیونل مسی، که تیم باید در هشت بازی بدون بهترین بازیکن خود بازی می‌کرد، این امکان را برای ما فراهم کرد تا بهترین ورژن مهاجم برزیلی تا آن روز را مشاهده کنیم و غیبت غیر قابل اغماض ستاره آرژانتینی، فراموشمان شود. او اصلی‌ترین بازیکن تیم محسوب می‌شد، اکثر حرکات هجومی تیم را رهبری می‌کرد و به طور کامل از حمایت بوسکتس، اینیستا و سوارز برخوردار بود. ما او را به همان حدی تعیین کننده یافتیم که خوشبین‌ترین هواداران بارسا در زمان پیوستن او به بارسا می‌توانستند تصور کنند؛ دقت تکنیکی در کنار سرعت خارق العاده و بازی خلاقانه و نوآورانه. او نیماری بود که در آن روزها، هیچ حریفی رسماً نمی‌توانست جلوی او را بگیرد.

آن دو ماه، بهترین روزهای مرد برزیلی در بارسا بودند، در لیگ و در اروپا؛ روزهایی که ابعاد مختلف بازیکن و توانایی‌اش به عنوان رهبر تیم را نشان داد، و همینطور قربانی شدن او در تیم و سیستمی که او به او تعلق ندارد. زیرا قربانی شدن نیمار در بارسای مسی، در مورد توجه رسانه‌ها و مردم نیست، بلکه در مورد تاکتیک بازی است. در مورد این نیست که آیا او چهره اول پوسترها و روزنامه هاست یا خیر، بلکه در مورد پیدا نشدن فرمولی برای "نیمار" بودنِ او در زمان حضور لئو مسی در زمین است. این یک مسئله تاکتیکی است، چرا که هیچگاه عدم تطابقی در سبک بازی آن‌ها دیده نشده است. آن‌ها به یک زبان در زمین سخن می‌گویند و در واقع هماهنگی میان آن‌ها وقتی به هم پاس می‌دهند، کاملاً مشهود است. مشکل اینجاست که آن‌ها وقتی به هم نزدیک می‌شوند، سیستم هنوز نتوانسته راهی به جز کوتاه آمدنِ نیمار از یک نکته بسیار با ارزش، پیدا کند: که مجموعه تکنیک خارق العاده او تنها به دریبل زنی در گوشه‌ها و فرار به فضاهای خالی کاهش یابد؛ دو زمینه‌ای که بارسا از آن به بهترین نحو ممکن استفاده می‌کند، اما این دو، بسیار بسیار کمتر از آن چیزی است که استعداد جوانِ برزیلی پتانسیلش را دارد.

لوییز انریکه فصل گذشته از این چالش فرار نکرد. از همان ابتدا، همه چیز با حرکت مسی به مرکز آغاز می‌شد، و اینگونه تنها رابطه بین دو وینگر، روی پاس‌های بلند به دو طرف نبود و با نزدیک شدن این دو بازیکن به هم، پاس‌های کوتاه بین آن‌ها هم افزایش پیدا کرد. تلاشی برای پیدا کردن فرمولِ استفاده از هر دو "شماره 10" تیم. این تلاش‌ها زمانی هم که مسی از مصدومیت بازگشت و بهترین ورژن نیمار، همچنان پا برجا بود، ادامه یافت: سرمربی سعی کرد که از هافبک‌ها و مدافعان کناری به نحوی استفاده کند که بهترین عرصه برای حضور مثبت نیمار و مسی در کنار هم به وجود بیاید. اما، با وجود اینکه در چند نقطه این تلاش‌ها برای حضور موفق دو ستاره در کنار هم بسیار خوب جواب داد (رم، گرانادا و سلتا می‌توانند تصدیق کنند)، اما هیچکدام آن ثبات قبل را به تیم نداد؛ از این رو نیمار روز به روز بیشتر خود را پشت پرده‌ها پنهان می‌کرد - فاکتوری که احتمالاً به کمبود اعتماد به نفس، انگیزه و کارایی مربوط بود و در بخش‌های پایانی فصل خود را نشان داد.

درست مانند تغییری که برای جادوی فوتبالی ماقبل آخرِ اینیستا انجام شد، این هم مسئله‌ای حل نشده است که در پایان تعطیلات باید به آن پرداخته شود. خود آندرس در دوران تیتو ویلانووا نشان داد که حتی اگر پست مهاجم نفوذی در سمت چپ خط حمله با کمک پای چپ لئو مسی بسیار کارآمد باشد، این تنها راهی نیست که آن پُست می‌تواند به کمک مرد آرژانتینی بیاید. با قرار گرفتن اینیستا در پُستی که زمانی هانری و ویا در آن حضور داشتند، لئو مسی بهترین آمار گلزنی خود را به ثبت رساند. و همه این‌ها به این خاطر است که لئو بی‌نهایت است: با، یا بدون یک مهاجم، با ژاوی یا راکیتیچ، در ضد حمله یا در برابر یک دفاع اتوبوسیِ متراکم؛ و مطمئناً او وقتی نیمار در بهترین پُستی که می‌تواند، قرار بگیرد، همچنان بی‌نهایت خواهد بود. چیزی بیشتر شبیه به آنچه او در اکتبر و نوامبر به ما نشان داد. ما تنها باید راه را پیدا کنیم و این برای هر دوی آن‌ها، و متعاقباً برای همه تیم، اثربخش خواهد بود. کار آسانی نیست. به نظر می‌رسد که حتی آن‌ها فصل گذشته تلاش کردند و نتوانستند به راه حل مناسب دست پیدا کنند. تا یک ماهِ آینده، فصل جدید آغاز خواهد شد و فصل جدید، شانس‌های جدیدتری به وجود خواهد آورد.