منبع: Grup14
مترجم: رضا خانجانی / FCBarcelona.ir

لیگ قهرمانان بهترین تورنمنت جهان برای مشاهده همچین بازی‌هایی است. بهترین بارسلونای سال‌های اخیر همیشه در استادیوم امارات به مشکل خورده است، حتی زمانی که فوتبالی زیبا ارائه داده است. آرسنال کنونی با وجود این که در لیگ جزیره گاهی ضعف نشان داده اما می‌تواند هر رقیبی را تهدید کند. خصوصا در نیمه اول که توپچی‌ها رقابتی پایاپای با حریف کاتالانی داشتند.

ونگر برای رویارویی با قهرمان فعلی اروپا تیمش را با تفکر دفاع متراکم - ضد حمله سریع راهی میدان کرد. از ابتدای بازی، شاگردان او با قرارگیری در سیستم 1-3-2-4 فشار زیادی را به بارسا وارد می‌کردند و اکسلاد چمبرلین باید اینیستا را مهار می‌کرد. مانند همیشه، اوزیل پایه گذار حملات آرسنال بود. آن‌ها به دنبال این بودند که پشت سر بوسکتس صاحب توپ شوند و با انتقال توپ به جناح چپ زمین، جایی که الکسیس سانچز با انگیزه زیادی بازی می‌کرد، به سمت دروازه حمله کنند. بازیکنان آرسنال دوندگی زیادی داشتند که این مسئله به شدت بارسلونا را آزار می‌داد و آرامش را از این تیم گرفته بود.

مردان لوئیز انریکه به تدریج وارد زمین حریف شدند. آن‌ها بازی را آرام کردند و با حفظ مالکیت توپ، حمله و دفاع می‌کردند. مدافعان کناری فضاسازی می‌کردند و مثلث خط حمله توانست چند موقعیت روی دروازه حریف ایجاد کند. بوسکتس علاوه بر شرکت در بازی‌سازی، در جناح چپ زمین یعنی جایی که اوزیل حضور داشت نیز دیده می‌شد. بارسلونا به دنبال گردش توپ در نزدیکی محوطه آرسنال بود اما بازیکنان تیم فاقد فضا و ایده کافی برای ارسال آخرین پاس و فرو ریختن دیوار توپچی‌ها بودند. آرسنال در نیمه خودش دفاع می‌کرد؛ به گونه‌ای که سرسخت‌ترین نسخه آن‌ها را در چند سال اخیر شاهد بودیم. اوزیل فعالیت زیادی در زمین داشت و ژیرو و الکسیس نیز به سرعت به حملات اضافه می‌شدند. تیم ونگر چند شانس گلزنی خلق کرد اما خطرناک‌ترین موقعیت نیمه اول متعلق به سوارز بود که درست پیش از به صدا در آمدن سوت نیمه اول از دست رفت. بازی در نیمه اول کیفیت بالایی داشت.

در دقیقه 49، والکات به دلیل مشکلی که برای چمبرلین پیش آمد، وارد زمین شد. دفاع هر دو تیم بازتر شده بود. نیمار روی یک حرکت تیمی توپ را به سوارز پاس داد و او پس از کنترل توپ در زمان مناسب دوباره آن را به نیمار سپرد. ستاره برزیلی می‌توانست خودش کار را تمام کند اما توپ را به مسی داد که در این شرایط فضای آزادتری در اختیار داشت. ستاره آرژانتینی تظاهر کرد که می‌خواهد شوت بزند اما با کنترل و حرکت زیبا در محوطه، موفق شد برای اولین بار پیتر چک را مغلوب کند. ضد حمله‌ای تمام عیار! در یک بازی پایاپای بار دیگر این مثلث خط حمله بارسا بود که در زمان مناسب دست به کار شد و حریف را تسلیم کرد.

بارسلونا با گردش توپ در نقاط مختلف زمین، تیم میزبان را مجاب می‌کرد که از لاک دفاعی بیرون بیاید و با توجه به نتیجه‌ای که رقم خورده بود، حمله کند و در عین حال خودشان نیز با احتیاط بیشتری بازی را ادامه می‌دادند اما این کار مشکل چندانی نداشت؛ چرا که مسی ظهور کرد. اینجا قلمرو اوست! مسی با دریافت توپ، کمک به حفظ مالکیت آن و طراحی ضد حمله‌های به موقع عملکرد فوق‌العاده‌ای داشت و با پیش بینی دقیق روی یک دفع ناقص از سوی مدافعان آرسنال توانست یک پنالتی نیز به دست آورد - فلامینی پس از ورود به زمین، خارج از جریان بازی بود و یک پنالتی به بارسا تقدیم کرد - خود مسی ضربه پنالتی را وارد دروازه کرد.

شایسته است از آرسنال به خاطر نمایش خوبشان مقابل تیمی که شکست ناپذیر به نظر می‌رسد، قدر دانی کنیم. آنها روی دو صحنه تراشتگن را وادار کردند تا دو سیو استثنایی از خود نشان دهد؛ از آن نوع سیوهایی که می‌تواند شما را به دور بعدی ببرد. توپچی‌ها در مقایسه با قبل، بازی بهتری را مقابل قدرت اول اروپا به نمایش گذاشتند اما همچنان با تبدیل شدن به یکی از کاندیداهای قهرمانی لیگ قهرمانان فاصله دارند و نشان دادند که با تلاش دستیابی به عنوان قهرمانی لیگ جزیره برایشان ممکن خواهد بود.

لئو مسی و مثلث خط حمله هم چنان در حال درخشش هستند و شب گذشته بار دیگر در شرایطی سخت و پیچیده از نو ظهور کردند. 66 درصد مالکیت توپ، 89 درصد دقت پاس از 723 پاس، 15 شوت و آرامش غیر قابل تصور بازیکنان زیر فشار حملات همه جانبه توپچی‌ها در استادیوم امارات، گوشه‌ای از عملکرد خوب بارسا در بازی شب گذشته است. بازیکنان لوئیز انریکه نسبت به احتمال خستگی و تحلیل فیزیکی آگاهی کامل داشتند و آرام کردن جریان بازی آرسنال به آن‌ها این فرصت را می‌داد تا برای مدت زمان طولانی تری مالکیت توپ را در اختیار داشته باشند اما با این وجود در صورت وجود فضای مناسب از هر فرصتی برای رسیدن به گل استفاده می‌کردند. ماسکرانو با پوشش مناسب در دفاع، راکیتیچ با حرکت‌های بدون توپش و اینیستا و بوسکتس با کنترل جریان بازی، نقش موثری داشتند. بوسکتس به دلیل احساس ناراحتی درخواست تعویض کرد اما تصمیم گرفت تا پایان نیمه اول صبر کند اما نهایتا 90 دقیقه کامل بازی کرد تا نمایش تاکتیکی و تکنیکی و توانایی بازی سازی‌اش را در اختیار تیم قرار دهد. علاوه بر این، به خوبی می‌دانست که چه زمانی باید فشار بیاورد یا چه زمانی با باقی ماندن در پستش، حرکات حریف را متوقف کند. در زمین بزرگان فوتبال، بوسکتس بار دیگر اثبات کرد که هیچ کس نمی‌تواند در پست خودش او را به چالش بکشد.

مسی و بازیکنان بارسلونا، شایستگی فراتر از فوق‌العاده و شگفت انگیز بودن را دارند. چه در حملات و چه در ضد حملات، شرایط برای مسی و هم‌تیمی‌هایش یکسان است. آن‌ها به خوبی می‌دانند که باید برای کسب موقعیت صبر کنند؛ موقعیتی که معمولا به هوش و اراده ستاره آرژانتینی بستگی دارد. وقتی او با خود فکر می‌کند"باید برویم"، همه چیز تمام می‌شود. مسی دو گل زد تا بارسا خودش را در مرحله بالاتر ببیند. با وجود این که بارسا 2-0 پیش بود، بازیکنان در دقایق آخر هم چنان فشار می‌آوردند. راز موفقیت آن‌ها این است: با این که آن‌ها فوق‌العاده‌اند، اما هنوز تمایل دارند که همین گونه مسیرشان را ادامه دهند.