منبع: Grup14
مترجمین: مبینا پولایی - سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir

ژاوی هرناندز، اسطوره فراموش نشدنی کاتالان‌ها، در یک مصاحبه شگفت انگیز بسط دانش فوتبالی خود را نشان داد.

ژاوی، این هفته یک مصاحبه اختصاصی با روزنامه ال موندو دیپورتیوو داشت. اسطوره بارسا در گفتگوی مفصلی که با این روزنامه کاتالانی داشت، در مورد خریدهای احتمالی، جام‌ها، علاقه‌اش به بارسلونا، قطر و خیلی چیزهای دیگر صحبت کرد.

دلت برای بارسا تنگ شده است؟

«البته، تماشای بازی‌های بهترین تیم دنیا از تلویزیون قطعا همان حسی را القا نمی‌کند که هنگام بازی کردن برای آن، دارید. آن هم بارسا، که بخشی از زندگی من است. اما این تصمیمی بود که بسیار روی آن فکر کرده بودم و به این نتیجه رسیدم که الان، زمان مناسبی برای پایان دادن به دوران بازی‌ام در بارساست».

بارسا سعی کرد آن را تغییر دهد...

«بله، این درست است و از این بابت سپاسگزارم. مدیر عامل باشگاه، بارتومئو، اصرار زیادی کرد که من یک سال دیگر بمانم، لوئیز انریکه هم همینطور... اما من باید آن تصمیم را می‌گرفتم، و گرفتم. من باشگاه را ترک کردم چون غرورم اجازه ادامه کار نمی‌داد، این خیلی سخت است که بخواهید قبول کنید به عنوان یک بازیکن جایگزین بازی کنید و من باید آینده خود را می‌ساختم. این را هم در نظر داشته باشید؛ من بعد از 17 فصل حضور در نیوکمپ با یک سه گانه، پایانی را تجربه کردم که حتی به خواب هم نمی‌دیدم. باید اعتراف کنم که در ژانویه به این فکر می‌کردم که حداقل در پایان فصل یک جام بگیریم تا من بارسا را با یک خاطره خوب ترک کنم، اما در نهایت سه گانه را بدست آوردیم؛ خارق العاده بود».

با دعوت از آندرس اینیستا برای بلند کردن جام قهرمانی کوپا دل ری، عملا او را به عنوان جانشین خود معرفی کردی.

«این بهترین میراثی است که می‌توانستم به جا بگذارم، آندرس، بوسی، مسی، اینها همگی همین جا رشد کرده‌اند. اینیستا بزرگ شده لاماسیا است. او چه در داخل و چه در خارج از زمین آدم درست و نمونه‌ای است. او هم به عنوان یک فوتبالیست و هم به عنوان یک شخص الگوی کاملی است، بعد از او نوبت بوسکتس است. آنها باید تیم را در این راه رهبری کنند. آندرس کاپیتان فوق‌العاده‌ای است».

چرا این را می‌گویی؟

«زیرا آنها طوری به بارسا نگاه می‌کنند که به آنها تعلق دارد، آنها بخش جدایی ناپذیر این باشگاه‌اند؛ آنها نه تنها فوتبالیست بلکه بخش مهم و حیاتی بارسا می‌باشند. ما دیدیم که پویول کاپیتان شد و پس از او، ویکتور والدس و من. من به این حقیقت رسیده‌ام که حضور بازیکنانی که در لاماسیا رشد کرده‌اند، برای باشگاه ضروری است، آنها در رختکن و در زمین همچون یک کاتالیزور عمل می‌کنند».

از دیدگاه فوتبال هم؟

«البته، آنها مثال روشنی از این بارسا هستند. فلسفه‌ای از بازی که هر کسی می‌خواهد آن را کپی کند. به عنوان یک هوادار، ما باید به داشتن چنین بازیکنان و چنین تیمی افتخار کنیم. شما باید آن را ترک کنید تا بازی و نمایش واقعی آنها را ببینید. در خانه - کاتالونیا - ما گاهی نمی‌دانیم که چگونه قدر همه چیزهایی که داریم را بدانیم».

و در مورد بازیکنانی که از خارج آمده اند؟

«در بین آنها لئو یک استثناء است او از آکادمی همینجا آغاز کرد اما به بازیکنانی چون آلوز، ماسکرانو ، کیتا و آبیدال هم نگاه کنید. همه آنها و همچنین تازه واردانی مانند راکیتیچ، براوو، آردا یا تراشتگن، سهم خود را به ارمغان آورده‌اند. شما آنها را درگیر مسائل گروه می‌بینید. آنها خود را "بارسایی" می‌دانند و این خیلی مهم است. و نگذارید که من در مورد سه اژدهای خط حمله صحبت کنم...»

به نظر می‌رسد که محو این بارسا شده‌ای!

«بدون شک درست است، لوییز انریکه خیلی خوب کار می‌کند، من می‌دانستم که انریکه به زمان نیاز دارد و باید به او اعتماد کنیم. من با اطمینان به شما می‌گویم که بارسا در این فصل حداقل دو جام را کسب می‌کند».

بیش از یک سال گذشته، اوضاع کاملا متفاوت بود، نه؟

«به طور واضح، قصد ندارم دروغ بگویم. بخاطر دارم که آن روز‌ها فکر می‌کردم ما خیلی خوش شانس خواهیم بود اگر بتوانیم یک جام کسب کنیم. ما نمی‌توانیم تنش‌هایی که در آن دوران وجود داشت را پنهان کنیم. تنها راه رسیدن به هدف با متحد شدن امکان پذیر بود، همه با هم. تیم واقعا به این تغییر نیاز داشت، لوییز انریکه همان کاری را کرد که پپ گواردیولا چند سال پیش از او انجام داده بود، آنها یک نظم و انظباط نظامی را به ما تحمیل نکردند، آنها درجه خاصی از سفارش و قوانین مشترک را تحمیل کردند که دیدیم تیم به خوبی از بهره مند شد. و خوشبختانه همه چیز کار می‌کرد و نتیجه می‌داد؛ مانند یک ترازو هماهنگ شده بود. چه کسی می‌توانست به من بگوید که من می‌توانم بارسا را با یک سه گانه ترک کنم؟ هم‌تیمی‌ها و دوستان من نمی‌دانند که من تا چه حد از این بابت قدردان هستم».

صحبت از پپ شد، آیا پیش از رفتن به قطر از او مشاوره خواستی؟

«البته، حتی کسی که بیش از بقیه با او صحبت کردم رائول بود. در واقع خانه‌ای که من با خانواده‌ام در آن زندگی میکنم، همان جایی است که او زندگی می‌کرد. او به من گفت جای شک و تردید وجود ندارد. اگر می‌خواهم در رقابت‌های سطح پایین تری بازی کنم، جایی که در آن فوتبال در حال رشد است، جایی که می‌توانم بر آینده‌ام به عنوان مربی، کار کنم، قطر جای ایده آلی است. و حال می‌بینم که او حقیقت را گفته است. فرد دیگری که بسیار به من کمک کرد، فرناندو سولاناس از آدیداس بود، که دوست فرناندو هیرو محسوب می‌شود. خود فرناندو هیرو هم مانند پپ و رونالد دی بوئر، سابقه بازی در قطر را داشت».

پس از همین حالا مراتب مربیگری‌ات را آماده کرده‌ای...

«بله و خیلی هم دوستش دارم. تا جایی که می‌توانم، به یکی از دوستانم به نام فلیکس سانچز که سرمربی تیم ملی زیر 23 ساله‌های قطر است، کمک می‌کنم. ما تقریبا موفق شده‌ایم که به رقابت‌های المپیک صعود کنیم، که این مسئله اهمیت بسیاری برای مردم قطر دارد».

برگردیم به بارسا؛ تغییر خاصی از بین این بارسا و بارسای خودت می‌بینی؟

«به صورت کلی نه، اگرچه نبض بازی تیم در دستان سه بازیکن خط هجومی، که به جرأت بهترین مثلث هجومی تاریخ هستند، قرار دارد. بخواهید یا نه، حضور این سه نفر، کمی سبک بارسا را دچار تغییر می‌کند و آن را بهبود می‌بخشد».

و... همین؟

«فکر می‌کنم حضور بازیکنانی مانند راکیتیچ، ویدال و آردا، تیم را از آنچه هست بهتر می‌کند، و نکته بسیار مهم، رشد و پختگی بوسکتس است».

در مورد او، خیلی هیجان زده به نظر می‌رسی...

«و دلایل خوبی هم برای این دارم. سرجیو هر بازی بهبود می‌یابد. او می‌داند که نقشش، هر روز برای تیم مهم و مهمتر می‌شود و برای بازی تیم حیاتی است. او کارهای بیشتری انجام می‌دهد و هر بار بهتر از قبل. بوسی به خوبی دفاع می‌کند، حمله می‌کند، بهتر حریف را پرس می‌کند، بازی حریف را بهتر از هر کسی متوقف می‌کند، او همیشه همان جایی است که تیم و همبازی‌هایش نیاز دارند باشد... و مهمتر از آن، او جسارت ارسال پاسهایی را پیدا کرده که قبلا ارسال نمی‌کرد. او عمودی بازی می‌کند و این نکته به آن سه "اعجوبه" آن جلو کمک می‌کند. او خیلی سریع یا قدرتمند نیست، با این حال تمام دوئل‌ها را می‌برد... برای من، او بدون شک، بهترین هافبک دنیاست، و دارای انبوهی از نقاط تمایز. این مسئله همین قدر واضح است. تماشای بازی او در هر مسابقه، مثل تماشای یک منظره زیباست».

و سالهاست که در مورد مسی صحبت کرده‌ای...

«بله، من مدتها پیش بهتان گفتم که او بهترین خواهد بود. حالا می‌توانم این را اضافه کنم که او بدون تردید، بهترین بازیکن تاریخ است. و ما هنوز زمان زیادی در اختیار داریم تا از نمایش او در بارسا لذت ببریم».

آیا از عملکرد لوئیز سوارز شگفت زده شدی؟

«به هیچ وجه. من او را از زمانی که در آژاکس بود می‌شناختم. گابری چیزهای خوبی در مورد او برایم گفته بود، درباره کلاسش به عنوان یک بازیکن و یک گلزن. بازیکنان کمی می‌توانستند بازی مسی و نیمار را به خوبی او درک کنند. پیش از آنکه آنها کاری انجام دهند، لوئیز در حال دویدن به فضای خالی یا باز کردن فضا برای آنهاست. او باعث خطاها و اخراجهای زیادی (برای بازیکنان حریف) می‌شود... و علاوه بر اینها، من اطلاع دقیق دارم که او سالها می‌خواسته به بارسا بیاید، و به باشگاه، شبیه هواداران واقعی‌اش فکر می‌کند. او از پوشیدن لباس آبی و اناری بسیار خوشحال به نظر می‌رسد. او یک سخت کوش واقعی است و به اینجا آمده تا نقشش را با فروتنی، در قالب همان ستاره درخشانی که هست، و به عنوان یک قاتل در محوطه جریمه ایفا کند، کاری که از عهده عده کمی بر می‌آید».

و نیمار؟

«او یک بمب واقعی است. امروز هیچ کس در دنیا نیست که پتانسیل او را در مصاف‌های یک به یک با بازیکنان حریف داشته باشد. چه در فضاهای کوچک و چه در استارتهای بلند، او توقف ناپذیر است».

چه چیزی تو را بیش از همه شگفت زده کرد؟

«دوستی‌ای که این سه نفر به وجود آوردند، درون و بیرون زمین. این خارق العاده است که ببینی هر سه با خوشحالی می‌درخشند، ببینی چطور درون و بیرون زمین همراه و مکمل یکدیگرند. بارسا از این مسئله بسیار سود می‌برد. امیدوارم این دوستی ابدی باشد».

فکر می‌کنی بارسا می‌تواند بدون یک مدافع وسط از جنس پویول و یک اصلاح کننده در کنار پیکه ادامه دهد؟

«صادقانه، نه. دیده‌ام که ماسکرانو این نقش را به خوبی ایفا می‌کند. او به دلیل شخصیت، تعهد، آن طوری که با تمام وجود بازی می‌کند و برای خصلت رهبری‌اش، شبیه پویول است. او یاد گرفته است که چطور خودش را به یک دفاع وسط قوی تبدیل کند که از جری [پیکه] - که او هم در سطح فوق‌العاده‌ای است - حمایت کند. آنها یک زوج درخشان را ساخته‌اند. فرمالن و متئو نیز البته حضور دارند که می‌توانند جای آنها را بگیرند».

و بارترا؟

«برای او ناراحتم چرا که مارک یک دفاع وسط عالی است، اما او همواره تحت الشعاع عملکرد هم‌تیمی‌هایش قرار گرفته است. او یک دوست عالی است، واقعا متاسفم که او شرایط خوبی ندارد. دوست دارم به صبر و استقامت او اشاره کنم. من هم مجبور بودم چند سالی منتظر بمانم تا نوبتم برسد. اما ویسنته دل بوسکه اکنون او را به تیم ملی فرا می‌خواند، چرا که می‌داند که او یک مدافع وسط کلاس بالاست. اما در بارسا، این لوئیز انریکه است که تصمیم نهایی را می‌گیرد».

تعداد کم گل‌های دریافتی بارسا...

«راز آنها این است که همچون یک بلوک دفاع می‌کنند. ابتدا با در اختیار داشتن توپ، پس از آن با اعمال فشار برای بازیابی آن پس از اینکه از دست رفت. رقبا هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ روانی روی خستگی بازیکنان تاثیرگذار‌اند. آنها فقط رنج می‌برند و کمتر از هر زمان، در توپ‌های بلند اما شما می‌توانید بهبودی را در آن منطه حس کنید، کلودیو براوو پر شور است و تراشتگن هم تفاوت چندانی ندارد».

خیلی خوش بین هستی...

«من بارسا را می‌شناسم، اگر آنها این سطح از بازی خود را حفظ کنند، حتی بدون در نظر گرفتن کیفیت منحصر به فرد از مسی، سوارز، نیمار، اینیستا و بوسکتس، باز هم می‌توانند تمام جام‌ها را بدست بیاورند. عملکرد چنین بارسایی توقف ناپذیر است».

چه حریفان جدی‌ای برای بارسای انریکه در لیگ قهرمانان وجود دارند؟

«تنها بایرن پپ را در سطح بارسا می‌بینم. تیم‌هایی چون رئال مادرید، یوونتوس، پی اس جی، اتلتیکو و سیتی پایین‌تر از آن هستند. البته پتانسیل این تیم‌ها برای قهرمانی را نادیده نمی‌گیرم، اما علاوه بر کیفیت فردی بازیکنان بارسا، تیمی با کیفیت و قدرت آن‌ها نمی‌بینم».

ژاوی جدید - بارسا - کیست؟

«این یک فرآیند طبیعی است. بعضی افراد جای شما را می‌گیرند، این اتفاقی است که بعد از ترک باشگاه، برای پویول هم افتاد. در مورد خودم اما فکر می‌کنم اینیستا یا بوسکتس، جایگزین خوبی باشند. اینیستا برای کمک به تیم، بعضی چیزها را در بازی خود تغییر می‌دهد. اما من نمیخواهم راکیتیچ را ندیده بگیرم، کسی که خود را قربانی تیم می‌کند و کیفیت‌های فنی خود را با دید بزرگی که در محدوده ارسال پاس و پاس گل دارد نیز نشان می‌دهد».

تیم ملی؟

«از نظر من تیاگو آلکانتارا است و می‌دانم که دل بوسکه نیز به همین فکر می‌کند. شرم آور است که او نتوانست در جام جهانی 2014 حضور یابد. او در بایرن به خوبی ارزش خود را اثبات کرده است. اگر چه تیاگو مانند برادرش رافینیا (کسی که من اصلا دوست ندارم باشگاه را ترک کند زیرا او می‌تواند در بارسا به بازیکن بزرگی تبدیل شود)، در بین خط هافبک و حمله بهتر بازی می‌کند. این دو برادر پدیده هستند».

سرجی روبرتو تو را شگفت زده کرد؟

«خیر و من واقعا جدی این را می‌گویم. من از دیدن سیر تکامل او خوشحالم زیرا اگر من یک سال دیگر در بارسا می‌ماندم ممکن بود روند پیشرفت او کندتر پیش رود. در این برهه البته لوئیز انریکه هم مهم بود چرا که او به روبرتو می‌گفت که صبور باشد تا زمان بازی او نیز فرا برسد. بعید به نظر نمی‌رسد که با توجه به فصل بزرگی که پشت سر گذاشت، دل بوسکه او را برای یورو 2016 فرا بخواند».

و الکس ویدال؟

«این یکی از قرارداد‌های بزرگ بود، از بودن او در بارسا هیجان زده هستم. او بازیکنی است که بدون توجه به اینکه در کدام موقعیت قرار گرفته است، بازی می‌کند. او بازیکنی است که سابقه حضور در تیم ملی را داشته است و در سطح اروپایی نیز به همراه سویا بازی کرده است».

رقابت بین آلوز و آلبا...

«ترجیح میدهم بگویم آنها مکمل یکدیگرند، چرا که آنها باورنکردنی هستند. آلوز و آلبا چیز‌های زیادی را برای بارسا، با حرکات مداوم خود در خط حمله، به ارمغان آورده‌اند. آن‌ها هماهنگی‌های فوق‌العاده‌ای با گروه‌های کوچکی که در زمین درست کرده‌اند، دارند؛ آلبا با اینیستا و نیمار؛ و آلوز با مسی و هر که در سمت راست خط هافبک بازی می‌کند».

فکر می‌کنی بارسا به تقویت نیاز دارد؟

«شخصا، با رسیدن آردا و ویدال، خیر. شاید یک مکمل برای مثلث خط حمله، نمی‌دانم... لوییز انریکه باید این تصمیم را بگیرد. هیچکسی بهتر از او نمی‌تواند بازیکنی را برای خرید انتخاب کند. این ترکیب هنوز زمان بسیار زیادی می‌تواند قدرتمند بماند. در بین بازیکنان آن، توازن فوق‌العاده‌ای وجود دارد».

اگر رابرت فرناندز بودی چه کسی را برای قرارداد انتخاب می‌کردی؟

«خب، حالا که نیستم...».

خب، فکر می‌کنی چه کسی در حد و اندازه‌های این است که به بارسا بیاید؟

«من محو دو بازیکن هستم که فکر می‌کنم DNA بارسا را دارند؛ مارکو وراتی و پائولو دیبالا. این دو فوق‌العاده‌اند و با توجه به سبک بازی‌شان، به راحتی می‌توانند در ترکیب بارسا جای خود را پیدا کنند. آن‌ها را به عنوان گزینه‌های احتمالی بارسا می‌بینم».

و پل پوگبا؟

«او بازیکن بسیار خوبی است. به عنوان یک حریف، بسیار توسط او اذیت شدم. او می‌تواند همان نمایش‌هایش در یووه را در تیم ملی فرانسه هم داشته باشد، اما به نظرم سبک بازی‌اش با سبک بازی ما، همخوانی ندارد. البته به هیچ وجه ارزش او را پایین نمی‌آورم».

تصمیم پپ برای رفتن به منچستر سیتی، شگفت زده‌ات کرد؟

«پپ در زمان تعطیلات زمستانی، به همراه بایرن در دوحه بود، و به من گفت که می‌خواهد فصل آینده به لیگ جزیره و سیتی برود. به من گفت که به چالش جدیدی نیاز دارد و به اندازه کافی در بایرن بوده است، و اینکه آرزوی همیشگی‌اش مربیگری در لیگ انگلیس، و با فوتبال انگلیسی بود».

مورینیو و پپ؟!

«فکر می‌کنم تا زمانی که روابط درست بمانند، رقابت آن‌ها برای فوتبال خوب است. و می‌تواند همانند زمانی که آن‌ها در بارسا و رئال بودند و هنوز اوضاع از شرایط عادی خارج نشده بود و پای چیزهای نا مربوط به فوتبال کشیده نشده بود، به فوتبال انگلیس نیز، جذابیت ببخشد. چالش پپ و مورینیو، اگر حضور او در یونایتد قطعی شود، فوق‌العاده خواهد بود. می‌تواند بسیار جذاب باشد. مطمئنم که سیتی می‌تواند با پپ به موفقیت‌های زیادی برسد، واضحا من هوادار سبک و فلسفه فوتبال بود هستم و نگاهش به فوتبال را بسیار دوست دارم. مورینیو یک برنده است، اما با سبک دیگری که من از نقطه نظر فوتبالی، نمی‌پسندم».

تأثیر گذار‌ترین مربی برای تو، پپ بود؟

«بی شک، بله. پپ، تیتو و لوییس آراگونس. پپ و لوییس کسانی بودند که می‌دانستند دقیقا چطور باید بهترین بازی را از بازیکنانشان بگیرند، و آن‌ها را قانع کنند که دقیقا همانطوری که می‌خواهند، فوتبال بازی کنند. تیتو یک همه چیز دان بود، و به خاطر او بود که من موفق شدم آن دو پاس گل حیاتی را در دیدار 2-6 در برنابئو، و همچنین نیمه نهایی جام جهانی، به پویول بدهم. این استراتژی‌ای بود که توسط تیتو ساخته شده بود. من سانتر کردم، تعداد زیادی بازیکن آن وسط بودند و پویول خود را به توپ نزدیک کرد. تیتو در این مسائل فوق‌العاده بود. و البته نمی‌خواهم فن خال را جا بیندازم».

رئال بنیتز را اخراج کرد و زیدان را به جای او روی نیمکت نشاند. نظرت در مورد این چیست؟

«سال گذشته من در یک مراسم آدیداس به همراه زیدان حضور داشتم و او به من گفت، فکر می‌کند با تیم نخست، بسیار بهتر از تیم دوم رئال می‌تواند کار کند. من به شوخی به او گفتم شاید فصل بعد سرمربی تیم نخست شود. و همینطور هم شد. من قانع شده‌ام تفکر فوتبالی او به عنوان یک سرمربی بسیار جذاب است».

در مورد شانس اسپانیا در رقابت‌های یورو 2016 چه نظری داری؟

«فکر می‌کنم اسپانیا یکی از شانس‌های خوب قهرمانی است. دل بوسکه باید روحیه تیم را برای دفاع از عنوانی که در سال 2012 در اوکراین به دست آوردیم، حفظ کند. بازی فینال یکی از بهترین بازی‌هایی بود که با تیم ملی انجام دادم. در مقابل ایتالیا فوق‌العاده بودیم. به عنوان یک تیم عالی کار کردیم و سطحی بسیار بالا از خود به نمایش گذاشتیم. تیم ملی هنوز چیزهای زیادی برای ارائه دارد، و آن‌ها این را ثابت خواهند کرد».

بدترین لحظه‌ات در بارسا؟

«از دست دادن تیتو، بدون هیچ شکی. وحشتناک بود، ضربه‌ای سهمگین به تیم. اما می‌خواهم از این لحظه استفاده کنم و به مسئولیتی که جوردی رورا و آلتیمیرا در آن روزها بر عهده داشتند، اشاره کنم. آن‌ها اوضاع را در حالی که تیتو بیمار بود و در نیویورک حضور داشت، کنترل می‌کردند و فقط کسانی که در تیم بودند می‌دانند که آن‌ها چه زحماتی کشیدند. ما توانستیم لیگ را با کسب صد امتیاز به پایان ببریم و آن را به تیتو تقدیم کنیم. من به عنوان کاپیتان در کنار تیم بودم و زحمات آن دو را می‌دیدم، باشگاه به آن‌ها خیلی مدیون است».

بعد از 17 سال، چه چیزهایی به بارسا اضافه کردی؟

«شاید کمی مغرورانه به نظر بیاید، اما از اینکه یک نقطه مرجع در بهترین تیم تاریخ بارسا بوده‌ام، به خودم افتخار می‌کنم. به اینکه سهم خود را طوری انجام دادم که همه دنیا به سبک و فلسفه بارسا غبطه خوردند و آن را کپی کردند. اینکه ببینید آلمان، قهرمان جام جهانی، سبک بازی شما، اسپانیای آراگونس و دل بوسکه را تقلید می‌کند، بسیار دلچسب است. این اتفاق در لالیگا و در تیم‌هایی مانند لوانته، رایو و ویارئال هم افتاد. مردم بازی بارسا را تنها به خاطر حضور بازیکنان بزرگش تماشا نمی‌کنند، بلکه به خاطر سبک بازی فوق‌العاده‌ای که ارائه می‌دهند و مردم از آن لذت می‌برند و به آن معتاد می‌شوند. این بهترین پاداش برای کسانی است که روزی در بارسا حضور داشتند و هنوز هم پیراهن بارسا را می‌پوشند».