بارسای فوق‌العاده لوئیز انریکه، پس از به خاک و خون کشیدن مادرید، این بار حریف سرشناس ایتالیایی خود را گلباران کرد. بارسا مطابق تمام دوران حضور انریکه، در این بازی نیز با تاکتیکی کاملا متفاوت از الکلاسیکو و بازیهای قبلی به میدان آمد، و این مربی فوق‌العاده آبی و اناری یکبار دیگر نبوغ خود را در شناسایی تیم حریف و چینش تیم خودی بر اساس نقاط قوت و ضعف رقبا به رخ کشید.

لئو مسی که پس از 2 ماه، اولین بازی 90 دقیقه خود را انجام می‌داد، با 2 گل و یک پاس گل، نشان داد که خیلی سریع به فرم ایده آل خود باز می‌گردد. دو گل از سوارز - که دومی یک گل فوق‌العاده بود - به همراه گلهای پیکه و آدریانو، باعث شد بارسا یک پیروزی پر گل دیگر را در برابر یک تیم بزرگ دیگر کسب نماید.

از نکات حائز اهمیت این بازی می‌توان به حضور یک نیمه ستاره جوان بارسا، سرخی سمپر اشاره کرد که با وجود جوانی و تجربه کمی که در این فصل برای بازی در تیم اصلی بدست آورده، بسیار مسلط و امیدبخش ظاهر شد. البته ناکامی نیمار در گلزنی حتی از روی نقطه پنالتی، از نکات قابل توجه دیگر بازی بود، در عین حال که بهترین بازیکن بی‌رقیب فوتبال جهان، در حالی که می‌توانست با زدن پنالتی هت تریک کند، توپ را به نیمار سپرد تا بار دیگر اثبات کرده باشد که عقده عناوین فردی را ندارد!

و البته ضربه پنالتی‌ای که تراشتگن به زیبایی آن را مهار کرد!

بارسا با این پیروزی صعود خود را به عنوان تیم اول گروه مسجل کرد تا بازی روز آخرش در زمین لورکوزن یک بازی تشریفاتی باشد.