سعید ایمنی / FCBarcelona.ir

دو سال پیش، درست در همین مقطع زمانی از فصل بود که لئو مسی با مصدومیت 2 ماهه مواجه شد، و ستاره پوشالی پرتغالی نهایت استفاده را از غیبت او برد و با فتح پیاپی دروازه‌های خالی، و البته سریال نمایش‌های مضحک فیفا و بلاتر که در نهایت به رسوایی تمدید مهلت رای‌گیری منجر شد، توانست توپ طلا را به سود خود غصب کند.

اختصاص لقب «قهرمان گلهای خالی» یک ادعای خالی از ارزش صرفا از سر دشمنی یا کل کل‌های هواداری نیست. آمار، تمام آن چیزی بوده که در طول این سالها، به کمک ابزارهای رسانه‌ای آمده تا تصویری بسیار بزرگتر از واقعیت از این بازیکن به وجود بیاید، آمار گلهای زده بسیار. اما اگرچه زبان آمار از بیان «کیفیت» عاجز است و گل از روی خط دروازه رونالدو برابر یووه با سوپر گل مسی به بایرن، هر دو از نظر آمار گلزنی همسنگ محسوب می‌شوند، اما همین آمار در شکل پیشرفته‌تر، نشان داده است که بالغ بر 80 درصد گلهای ستاره رسانه‌ای، تک ضرب به ثمر رسیده‌اند، یعنی جایگیری روی تیر دوم دروازه حریفان، دریافت پاس و باز کردن دروازه خالی.

اما در شرایطی که رونالدو اکثر عمر فوتبالی خود را در محوطه 6 قدم حریفان سپری کرده است، لئو مسی لااقل در چند سال گذشته و به خصوص فصل اخیر که منجر به کسب سه گانه دوم برای بارسا شد، اغلب اوقات بازی را در میانه‌های زمین، مشغول ارسال پاسهای قطری فوق‌العاده خود بوده است، که پایه گذار بسیاری از گلهای بارسا شده‌اند. در حقیقت، ستاره آرژانتینی هر دو وظیفه گلزن اصلی و گلساز اصلی را در بارسا به تنهایی بر عهده دارد. او برای تیمش بازی می‌کند، اهمیتی به آمار فردی نمی‌دهد و دهها توپ و کفش طلا را هم ارزش با یک جام قهرمانی اروپا نمی‌داند. با این اوصاف، تعدد گلهای خالی فتح شده توسط رونالدو، زبان رسانه‌ها را همواره به ادامه شوی بزرگنمایی - و دردناک‌تر از آن، شوخی توهین آمیز مقایسه او با استعداد نابی چون مسی - باز نگه می‌داشته است، داستانی که به نظر می‌رسد به آخر مسیر نزدیک می‌شود!

زمانی که چند هفته قبل، مسی دوباره با مصدومیتی آزار دهنده مواجه شد، هواداران بارسا بلافاصله خاطرات آزار دهنده دو سال قبل را به یاد آوردند. اما این بار اوضاع متفاوت است. از یک سوی مجریان اصلی آن شوی مضحک، یعنی بلاتر و نزدیکانش، تحت پیگرد قانونی قرار گرفته‌اند - شاید با بررسی‌های بیشتر رسوایی توپهای طلای دو سال اخیر کامل مشخص شود - و از سوی دیگر، ستاره رسانه‌ای به نظر می‌رسد که با گذشتن از 30 سالگی، کم کم تنها استعداد خارق العاده خود را نیز به تدریج از دست می‌دهد.

آمار نشان می‌دهد رونالدو در 6 بازی از 7 بازی این فصل لالیگا که برای تیمش به میدان رفته، هیچ گلی را به ثمر نرسانده است! این آمار حتی برای یک مهاجم درجه 2 یا 3 نیز فاجعه قلمداد می‌شود. اگرچه یکی دیگر از آن شاهکارهایی که تنها در فوتبال اسپانیا و برای رئال مادرید اتفاق می‌افتند، در برابر اسپانیول اجرا شد و 5 گل بحث برانگیز به حساب ستاره رسانه‌ای واریز گردید تا کمتر مورد نقد رسانه‌ها قرار گیرد، اما عملکرد فاجعه بار او در 6 بازی دیگر، زبان رسانه‌های مادریدی را نیز از ترسیم این تصویر پوشالی کوتاه کرده است.

دوست دارم یکبار دیگر تاکید کرده باشم که هرگز قصد نداریم وارد بازی خنده دار مقایسه مسی و رونالدو شویم، چرا که حتی بزرگان تاریخ فوتبال مثل مارادونا، کرویف، پله و امثال آنها نیز به سختی با مسی قابل مقایسه‌اند، چه برسد به بازیکنی مثل رونالدو. با این وجود، نمایش‌های رسانه‌ای در طول سالهای اخیر به خوبی توانسته‌اند تصویر مجازی رونالدو را تا سطح قرار گرفتن کنار مسی بالا بکشند، و هر از چند گاهی، اشاره به پوچ بودن این دست ادعاهای بی‌ارزش خالی از لطف نخواهد بود.

با تمام این حرفها، در سالهای اخیر عادت کرده‌ایم که هر گاه رونالدو در مقطعی از فصل با مشکل گلزنی مواجه می‌شوند، تیمهایی از جنس خرانادا، ختافه یا اسپانیول یافت می‌شوند که به یکباره، با ارائه نمایشی بحث برانگیز، چندین و چند گل ابتدایی را به او تقدیم می‌کنند، و بعید نیست که در آینده نزدیک نیز شاهد چنین اتفاقی باشیم، اما آنچه حتی از جانب رسانه‌های تبلیغاتی هوادار این بازیکن نیز قابل انکار نیست آن است که قهرمان دروازه‌های خالی، کم کم به انتهای زندگی فوتبالی عمدتا نمایشی و تبلیغاتی خود نزدیک می‌شود!