سعید ایمنی / FCBarcelona.ir

قصه نتایج و بدشانسی‌ها و تا حدودی بازی بد بارسا در دیدارهای خارج از خانه، به نظر می‌رسد که هنوز به پایان نرسیده است. پس از کسب نتایجی ضعیف در اکثر بازی‌های خارج از خانه، بارسا لحظاتی پیش در زمین تیم پانزدهم جدول که از 11 بازی قبلی خود تنها 11 امتیاز بدست آورده بود، تن به شکست 2 بر 0 داد و یک سه امتیاز با ارزش را تقدیم تیم‌های مادریدی کرد.

اگرچه روحیه دو چندان بازیکنان ختافه و سایر رقیبان بارسا، هنگام مواجهه با آبی و اناری‌ها قابل کتمان نیست، اما از تیمی در سطح بارسا انتظار می‌رود که قابلیت انعطاف بیشتری در برخورد با موانع سخت و تیم‌های پر روحیه داشته باشد؛ اگرچه تا بدین جای فصل، چنین مسئله‌ای به هیچ وجه دیده نشده و فرق بارسای درون نیوکمپ و بارسای درون زمین حریفان، فرق تیم‌های بالا و پایین جدول بوده است.


بارسا در این بین از مشکلات داخلی رنج می‌برد. مصدومیت‌های مکرر اختیار فرانک ریکارد را محدود کرده و بازه انعطاف تاکتیکی تیم را کاهش داده است. در عین حال، ستاره‌هایی که از نظر فیزیکی در وضعیت خوبی قرار دارند، اغلب نمایش مورد انتظار را ارائه نمی‌دهند. شاید بارزترین این افراد، تیری آنری باشد که زمانی به عنوان فرصت طلب‌ترین مهاجم اروپا محسوب می‌شد، و اکنون از به ثمر رساندن ساده‌ترین موقعیت‌های تک به تک نیز عاجز است.

گرچه نهادن بار شکست بر گردن یک بازیکن کوته بینی است، اما در عین حال نمی‌توان از این نکته غافل ماند که در فوتبال، توپ‌هایی که به تور دروازه می‌رسند، در جدول ثبت می‌شوند و نه موقعیت‌هایی که ایجاد می‌شوند؛ و امتیازات به تیمی که گل بیشتری را به ثمر رسانده باشد، تعلق می‌گیرد، نه تیمی که موقعیت بیشتری خلق کرده است.
این مشکل حتی در دو سال قهرمانی بارسا در لالیگا و لیگ قهرمانان نیز وجود داشت، اما کمتر به چشم می‌آمد. اما این روزها، بی‌دقتی در زدن ضربات آخر و از دست رفتن موقعیت‌های بسیار، حتی در پیروزی‌های بارسا نیز بسیار مشهود باشد.

گمان اغلب هواداران بارسا که در نیم فصل دوم سال گذشته از عملکرد ضعیف ساموئل اتوو در زدن ضربات آخر به تنگ آمده بودند، این بود که حضور تیری آنری مشکل گل نزدن‌های مکرر بارسلونا را حل می‌کند، اما در عمل اینطور نبود و تیری آنری خود به مشتری ثابت هدر دادن موقعیت‌های گلزنی مبدل شد.
شاید در شرایط کنونی، تنها امید هواداران بارسا در حل این مشکل، بازگشت ساموئل اتوو باشد. اتوویی که برای ایفای نقش ناجی گلزن بارسا، نیاز به یک تغییر اساسی نسبت به ماه‌های پیش از مصدومیتش دارد.

با تمام این اوصاف، بارسا در این دیدار حتی در موقعیت‌های گل نیز حرف چندانی برای گفتن نداشت. دفاع سخت و پر تعداد ختافه و از کار انداختن ستارگان خلاق بارسا، همچون مسی و رونالدینیو، باعث شد که با وجود در اختیار داشتن سهم زیادی از مالکیت توپ و میدان، موقعیت چندانی برای بارسا بدست نیاید. اگرچه چه بسا کمی دقت از سوی آنری و یا میلیتو در ابتدای بازی می‌توانست جریان روانی حاکم بر بازی را به سود بارسا تغییر دهد.

بارسا بار دیگر در مقطعی حساس شکست خورد تا صدرنشینی را به تیم نامطمئن مادریدی تقدیم نماید. بارسا امروز به وضوح، بارسای لحظات حساس نیست و به راحتی تحت تاثیر جریان روانی حاکم بر میدان قرار می‌گیرد.
شاید بیش از هر چیز نیاز باشد تا فرانک ریکارد به عنوان یک روانشناس با تیم برخورد کند، نه به عنوان یک تمرین دهنده. چیزی که همیشه این مربی هلندی به موقع و به خوبی از عهده آن بر آمده است.

در هفته‌های آتی، بارسا سخت‌ترین لحظات خود را در لیگ سپری خواهد کرد. لحظات دشواری که به مقدار بسیار زیادی، به خصوص از لحاظ روانی، می‌تواند در انتخاب قهرمان نهایی لیگ موثر باشد. بارسا یک ماه دیگر، می‌تواند یک تیم پر امید و شانس اول قهرمانی باشد و یا ...

به امید بارسایی که قدر لحظه‌ها را بداند و اسیر بار روانی بازی نگردد!