ر یکی از روستـاهای ایتالیـا، پسر بچه شـروری بود که دیگران را با سخنـان زشتش خیلی ناراحت می کرد.
روزی پدرش جعبه ای پر از میخ به پسر داد و به او گفت: هر بار که کسی را با حرفهایت ناراحت کردی، یکی از این میخها را به دیوار انبار بکوب.
روز اول، پسرک بیست میخ به دیوار کوبید. پدر از او خواست تا سعی کند تعداد دفعاتی که دیگران را می آزارد ، کم کند. پسرک تلاشش را کرد و تعداد میخهای کوبیده شده به دیوار کمتر و کمتر شد.
یک روز پدرش به او پیشنهاد کرد تا هر بار که توانست از کسی بابت حرفهایش معذرت خواهی کند، یکی از میخها را از دیوار بیرون بیاورد.
روزها گذشت تا اینکه یک روز پسرک پیش پدرش آمد و با شادی گفت: بابا، امروز تمام میخها را از دیوار بیرون آوردم!
پدر دست پسرش را گرفت و با هم به انبار رفتند، پدر نگاهی به دیوار انداخت و گفت: آفرین پسرم! کار خوبی انجام دادی. اما به سوراخهای دیوار نگاه کن. دیوار دیگر مثل گذشته صاف و تمیز نیست. وقتی تو عصبانی می شوی و با حرفهایت دیگران را می رنجانی، آن حرفها هم چنین آثاری بر انسانها می گذارند. تو می توانی چاقویی در دل انسانی فرو کنی و آن را بیرون آوری، اما هـزاران بـار عذرخواهـی هم نمی تواند زخم ایجاد شده را خوب کند.

anis نوشته:

دوستان يه مشكلي داشتم خواستم اينجا مطرحش كنم شايد يه راه حلي براش گفتين:چه جوري ميشه يكي رو كه خيلي دوستش داري فراموش كني؟

نخندين لطفا جدا واسم يه مشكل شده از بس هر چيزي رو كه ميبينم به يادش ميفتم

بچه های قدیمی منو یادشوووووووونه؟

صدیق نوشته:

سلاااااااااااااااااااااام ...

خوبید ؟ خوشید؟ سلامتید؟

بچه های قدیمی منو یادشوووووووونه؟

نه؟

آخه چرا؟

منم دیگه صدیق جووووووون ...

دلم واستون تنگ شده هوارتاااااااااااا ...

پیشاپیش عیدتون ، بهارتون مبارک باشه ...