سَیّد شایان نوشته:


زادروزتون مبارک باشه.
ان شاء الله که عمری با عزت، لبی خندون، تنی سالم و پر از موفقیت در کنار خانواده زیر پرچم سبز امام زمان عج داشته باشید.

یا لثارات الحسن نوشته:

اگر می‌فهمیدیم، روز آغاز اسارت رو جشن نمی‌گرفتیم. به نظر من باید روز مرگ آدم‌ها رو جشن گرفت، روز آزادی از زندان دنیا.

beautiful queen نوشته:


این همه نا امیدی از کجا میاد ؟
ائمه هم روز ولادت رو شاد بودن
شاید همه اسیر این تن خاکی باشیم، ولی زندگی زیبایی هاش رو همیشه داره. همین که توی این دنیا شیعه زاده شدیم، همین که خدایی داریم که باهاش حرف بزنیم، همین که یک عالمه زیبایی برامون خلق کرده، فقطکافیه نگاه کنیم.
برای من همین که کاری کنم روی لب کسی لبخند بیاد، به تمام سختی های دنیا می ارزه...

یا لثارات الحسن نوشته:


اصلا ناامیدی نیست. اتفاقا رسیدن به درک عمق این دنیاس. مگه میشه کسی تو زندان باشه و مثلا به خاطر اینکه حالا یه ناهاری بهش میدن یا تو طول روز میره یه بسکتبالی می‌زنه خوشحال باشه؟ به نظرم کسی که در و دیوار زندان و زنجیرهای به پاش رو دیده باشه با این چیزا خوشحال نمیشه، مخصوصا وقتی یادش باشه که از خانه ملکوتی به این زندان تبعید شده.

زیبایی‌های این دنیا هم واقعی نیست. کما اینکه خالقش فرموده ان متاع الدنیا لعب و لهو. تمام دارایی دنیا بازیچه است. واقعی نیست، سرابه. خوشی‌هاش کوتاه و ناپایدار و بلاهاش سخت و طولانین. یسرش در مقابل عسرش ناچیزه.

اگر هم چیز زیبایی در این عالم بشه متصور شد اون چیزیه که تاثیرش برای اون دنیا می‌مونه و یعنی زیباییش مال اون دنیاس نه این دنیا.

اینها بر آمده از شناخت عمیق این دنیاس، و گرنه من خودم آدمیم که تو دل شدیدترین مشکلات خوشحال و خوشبخت و راضیم. اما رنجِ بودن در زندان برای کسی که آگاه به اطرافش باشه کم نمیشه و همین طور اشتیاق به رهایی هرچه زودتر.

به قول عالم فرزانه شهید بلخی:

اگر غم را چو آتش دود بودی
جهان تاریک ماندی جاودانه
درین گیتی سراسر گر بگردی
خردمندی نیابی شادمانه

beautiful queen نوشته:

یه نکته ای هم بگم، وقتی یک نفر روز تولدشه، شاید خیلی قشنگ نباشه که ما بیایم بگیم روز مرگ رو باید جشن گرفت.از این حرف اینطور برداشت میشه که طرف بمیره تا بقیه خوشحالی کنن.
هرچند منظور شما مطمعنا این نبود. ولی خب خیلی هم قشنگ نبود چیزی که گفتین...

beautiful queen نوشته:

یه زمانی فکر میکردم ، مهم ترین روز زندگیم، روز تولدمه.
دوست داشتم که یک نفر باشه و بتونه تو این روز غافلگیرم کنه. خیلی ها رو تو روز تولد یا غیر تولد غافلگیرشون کردم، اما ...
دست روزگار اونقدر چرخوند و چرخوندم، که فهمیدم، هیچ روزی مهم ترین نیست. میخواد 17 دی باشه یا نباشه...
فهمیدم، از هیچ کسی نباید انتظار داشته باشم که خوشحالم کنه، فهمیدم، خودم برای خوشحال کردن خودم کافی ام...
امسال اما با همه ی سال ها فرق میکرد...
تموم شدن 30 سالگی یه حس عجیبی داره، یه حسی که بهم میگه باید بیشتر برای هدف هات بدوویی، باید بیشتر خودت رو دوست داشته باشی.
خیلی وقت نداری...

یا لثارات الحسن نوشته:

نه این ربطی به امروز یا تولد تو نداشت. این بحث دیروزم بود با یکی از دوستان چون هم تولد پدر من بود و هم تولد پدر ایشون.

Anis نوشته:



تولدت مبارک
امیدوارم امسال غنی‌تر باشه برات

سَیّد شایان نوشته:



خب اینم کادویی که غزاله خانم فرستادن برای ما. دستتون درد نکنه ان شاء الله به حق امام زمان عج همیشه شادی و خنده داشته باشید.
من بلدم نیستم مثل خیلیا عکاسی حرفه‌ای دیگه همین عکس رو از من قبول کنید ما میز نداریم کف اتاق درس می‌خونیم لذا کف زمین گذاشتم، بی سلیقه هم نیستم