fcbali1988 نوشته:

عشق مادی اگر عمدی به وجود بیاد، جاهلانه ترین کار بشر میتونه باشه، من شخصا به این نتیجه رسیدم زمانی که تفریح و علاقه ی معمولی به یه چیز، چند گرید بالاتر رفت و تبدیل به عشق بی حد و حصر به اون چیز شد، آدمیزاد رسما گور خودش رو کنده، چون اساسا آدم روی عشق مادی هیچگونه کنترلی نمیتونه داشته باشه، حالا اگر این عشق یه باشگاه فوتبال باشه که واویلا،حالا اگر عشق های مادی موازی به چیزای دیگه تو زندگیش کم داشته باشه یا اصلا نداشته باشه ، که دیگه وامصیبتا،من توی تورین ، رم ، و حالا آنفیلد هیچ نقشی نداشتم، ولی هرکدومشون تیکه ای از وجود منو کندن. کنار اومدن با اتفاق تورین دو سه ماهی برام طول کشید، هنوز که هنوزه وقتی تصویر یا حرفی از رم یا المپیکو میبینم و میشنوم، قلبم تند میزنه، الان هم آنفیلد داره مثل خوره وجودمو میخوره، تو ذهنم دوهزار بار با البا اون تک به تک رو برگشتم و پاس دادم به سوارز، چند هزار بار تک به تک سوارز رو یکم مرتفع تر در نظر گرفتم، و میلیون ها بار با ترشتگن گل دوم رو سیو کردم،.هزاران بار جای مسی بیشتر دویدم و پرس کردم.
نه تنها افتخار نیست بلکه کسر شانه که جایی بگم برای یه بازی فوتبال توی رم نصف ریش هام سفید شد، و احتمالا بقیه ش برای یه بازی فوتبال توی انگلیس.
انتقاد به والورده و دعا برای برکناری ش قطعا کار بجا و درستیه، ولی خدایی، جان من حاضرید برای رفتنش (که انشاالله همین الان هم رفتنیه) یه بازی تمرینی رو تیم ببازه؟
حاضرید وقتی دوتا بچه دارن پلی استیشن بازی میکنن، اونی که بارسلوناس ببازه؟

fcbali1988 نوشته:

عشق مادی اگر عمدی به وجود بیاد، جاهلانه ترین کار بشر میتونه باشه، من شخصا به این نتیجه رسیدم زمانی که تفریح و علاقه ی معمولی به یه چیز، چند گرید بالاتر رفت و تبدیل به عشق بی حد و حصر به اون چیز شد، آدمیزاد رسما گور خودش رو کنده، چون اساسا آدم روی عشق مادی هیچگونه کنترلی نمیتونه داشته باشه، حالا اگر این عشق یه باشگاه فوتبال باشه که واویلا،حالا اگر عشق های مادی موازی به چیزای دیگه تو زندگیش کم داشته باشه یا اصلا نداشته باشه ، که دیگه وامصیبتا،من توی تورین ، رم ، و حالا آنفیلد هیچ نقشی نداشتم، ولی هرکدومشون تیکه ای از وجود منو کندن. کنار اومدن با اتفاق تورین دو سه ماهی برام طول کشید، هنوز که هنوزه وقتی تصویر یا حرفی از رم یا المپیکو میبینم و میشنوم، قلبم تند میزنه، الان هم آنفیلد داره مثل خوره وجودمو میخوره، تو ذهنم دوهزار بار با البا اون تک به تک رو برگشتم و پاس دادم به سوارز، چند هزار بار تک به تک سوارز رو یکم مرتفع تر در نظر گرفتم، و میلیون ها بار با ترشتگن گل دوم رو سیو کردم،.هزاران بار جای مسی بیشتر دویدم و پرس کردم.
نه تنها افتخار نیست بلکه کسر شانه که جایی بگم برای یه بازی فوتبال توی رم نصف ریش هام سفید شد، و احتمالا بقیه ش برای یه بازی فوتبال توی انگلیس.
انتقاد به والورده و دعا برای برکناری ش قطعا کار بجا و درستیه، ولی خدایی، جان من حاضرید برای رفتنش (که انشاالله همین الان هم رفتنیه) یه بازی تمرینی رو تیم ببازه؟
حاضرید وقتی دوتا بچه دارن پلی استیشن بازی میکنن، اونی که بارسلوناس ببازه؟