منبع: Squawka
مترجم‌ها: محمدصدرا نژادی - سید سجاد زرگرنتاج

برندگان

مارکو آسنسیو

هیچ‌چیز نمی‌تواند این مرد جوان را متوقف کند. با محرومیت رونالدو و نبود گرت بیل که برای شروع لالیگا استراحت می‌کند، او بازی دوم را برای رئال، طوفانی آغاز کرد. در دقایق اول بازی که مادریدی‌ها بازی را در دست داشتند، او از فاصله 30 یاردی شوتی سرکش را روانه دروازه بارسلونا کرد. در این بین هیچ‌یک از مدافعان تیم سعی در جلوگیری از توپ او نداشتند. آسنسیو، مانند یک اسلحه فوق‌العاده به کسی رحم نمی‌کند.

توپ با جدا شدن از پای او مانند یک بمب عمل کرد و با فروریختن طاق دروازه بارسا، باعث شد تنها کاری که تراشتگن انجام دهد، نگاه کردن به آن باشد. در ادامه بازی او بار‌ها موقعیت خطرناک ساخت و دفاع بلوگرانا را آزار داد. به جرئت می‌توانیم بگوییم که زیدان با تعویض او در دقیقه 75، به بارسلونا رحم کرد.

نلسون سمدو

بارسلونا از سال 2012 که دنی آلوز شروع به افت کرد، نیاز به یک مدافع راست با استعداد داشت. اما آن‌ها تنها الکس ویدالی را به خدمت گرفتند، که مایه سرافکندگی همه شد. اکنون پس از گذشت یک سال از خروج آلوز از بارسا، آبی و اناری‌ها نلسون سمدو را خریداری کردند، یک جواهر با استعداد در خط دفاع.

به طور خیلی عجیبی، او با وجود سرگردانی ویدال در زمین بازی، به میدان نرفت و حتی در بازی برگشت هم شروع کننده بازی نبود؛ با اینکه به نظر می‌رسید سیستم 3-5-2 والورده برای او مناسب باشد. به همین دلیل، بارسلونا در تمامی دقایق غیبت او، به دردسر افتاد، اما با وقتی در دقیقه 50 به زمین وارد شد، همه چیز تغییر پیدا کرد.



در شبی که هیچ اتفاق مثبتی برای بارسلونا نیفتاد، سمدو به خوبی و با اعتماد به نفسی مثال زدنی در تیم آشفته کاتالان‌ها بازی کرد. نمایش قدرتمند او در این بازی، گواهی این است که بلوگرانا دیگر نباید نگران دفاع راست خود باشد. آن‌ها بالاخره مرد خود را پیدا کرده‌اند.

زین‌الدین زیدان

یک مرد باشکوه، کچل و استثنائی! زیدان به عنوان سرمربی فصل به فصل رشد می‌کند و ما قدرت‌نمایی او را بدون مهاجم ستاره و دو هافبک رهبر خود، در مقابل بارسلونا دیدیم. او در هر دو بازی بارسلونا را به زانو در آورد و ثابت کرد که یک مربی بی‌نظیر است.

او به خوبی سیستم رئال را شکل داده و تمامی ملزومات مورد نیاز برای تیمش را فراهم آورده است. تیم او به قدری خوب شده، که با تغییر در ترکیب اصلی، هیچ مشکلی برای رئال‌مادرید پیش نمی‌آید. تمام بازیکنان او، از وظیفه خود در زمین به خوبی آگاهند و به طور کامل اعتقاد دارند که ‌می‌توانند آن را انجام دهند. مادریدی‌ها – به خصوص در بازی برگشت – در مقابل بارسا فوق‌العاده بودند و جای هیچ حرفی را باقی نگذاشتند.

زیدان با سلطه کامل بر دو بازی سوپرکاپ، بار دیگر اسم خود را به عنوان یک سرمربی موفق مطرح کرد.

بازندگان

ارنستو والورده

باید برای والورده احساس تأسف کرد. سرمربیگری بارسلونا احتمالاً رؤیای او بوده، اما حالا دارد به یک کابوس دائمی برای او تبدیل می‌شود. او در بازی دیشب، و در واقع در کل سوپر کاپ، دچار یک شکست سنگین شد.

چینش او در بازی نخست چندان قابل دفاع نبود. او به اینیستای پا به سن گذاشته و الکس ویدالِ متوسط از ابتدا بازی داد، بازیکنانی که در دیدار برگشت حضور نیافتند و احتمالاً بدترین بازیکنان تیم در شکست خانگی 1-3 بودند. در دیدار برگشت، او یک ترکیب 3-5-2 برای تیمش انتخاب کرد که به طور واضح هیچ یک از بازیکنان چندان با آن ارتباط برقرار نکردند.

مطمئناً، آن‌ها تا آن اندازه خوب نشدند که بازی را برگردانند و رئال مادرید هم پیروزی و هم جام را به دست آورد، اما حداقل پس از آن به نظر رسید که هر دو تیم در حال انجام یک ورزش هستند. اگر بازیکنان بارسا در ضربات پایانی دقت بیشتری به خرج می‌دادند، حتی می‌توانستند یک تساوی یا برد از این بازی به دست بیاورند.

به طور واضح، او با تعلل مدیریت باشگاه در پر کردن فضای خالی‌ای که نیمار با جدایی‌اش و اینیستا با افزایش سنش به جا گذاشتند، در شرایط دشواری قرار گرفته است - اینکه از او بخواهیم بارسا را با ترکیب فعلی‌اش به دوران نه چندان دور باشکوهش برساند، درخواستی بس ناجوانمردانه و غیر ممکن است. اما به هر حال، والورده انتخاب خاصی در ترکیب خود داشت؛ ریسکی که جواب نداد، و حالا او در دو بازی نخستش به عنوان سرمربی تیم، دو شکست در کارنامه دارد. شروع چندان باشکوهی به حساب نمی‌آید.

خاویر ماسکرانو

در میان سقوط سیستمی و نمایش ناامیدکننده بارسا در دیدار برگشت سوپر کاپ اسپانیا، خاویر ماسکرانو به نحوی توانست توجه‌ها را به خود جلب کند. چراغی درخشان در دریایی از هیولاها. البته، نه به شکلی مثبت. ماسکرانو به طرز غیر قابل باوری بد بود.

این نکته که مرد آرژانتینی توانست در دوران بازیگری‌اش با شروع تخصصی پُست مدافع میانی، نقطه عطفی ایجاد کند، همواره قابل توجه بوده است، اما او از زمانی که کوین گامیرو در فینال جام حذفی در سال 2016 او را تحقیر کرد، هنوز در فرم وحشتناکی به سر می‌برد. اینکه او به جای مارلون سانتوس به عنوان دفاع سومِ یک سیستم سه دفاعه انتخاب شده بود، یک اشتباه فاجعه‌بار از سوی والورده است.



بارسلونا

بله، حال که همه چیز گفته و انجام شد، بارسا بازی را، و جام را، باخت. این نکته واضح است، اما واقعاً، نکته اصلی چیز دیگری است. آن‌ها تنها در یکی از شش دیدار اخیر سوپر کاپ مقابل رئال مادرید پیروز شدند، از دست دادن این جام مقابل حریف اصلی‌شان، چندان چیز عجیبی نیست.

مسئله در مورد چگونگی این شکست است. آن‌ها کنترل و قدرت را از دست دادند. بارسا هیچوقت شکست‌ناپذیر نبود، و هر تیمی می‌توانست آن‌ها را شکست دهد، خصوصاً تیمی به قدرت رئال مادرید. اما در گذشته همواره این احساس وجود داشت که بارسا هنوز وضع مناسبی دارد. حتی در شکست، آن‌ها نقشه‌ای داشتند، می‌دانستند که دارند چه می‌کنند، و بازمی‌گشتند. اما حالا آن‌ها نقشه را از دست داده‌اند، و در نتیجه اعتماد به نفسشان را.



بارسا در دیدار دیشب، از هر لحاظ متافیزیکی ممکن، بازنده بود.