Johan Cruyff نوشته:
سعید لاستو دوست داره، بهزاد گات رو

سجاد نوشته:


در مورد ترو دیتکیتیو که فقط فصل اولش خوبه. که اونم ده قسمته و زیاد دیدنش طول نمی کشه. برکینگ بد رو که خودمم دارم می بینم فعلاً.

اما فارگو؛ بسی توصیه میشه این سریال فوق العاده! فصل یک و فصل دو، هر کدوم جذابیت های جداگانه ای دارن که نمی تونم بینشون انتخاب کنم که کدوم بهتره واقعاً. فیلمنامه هاشون عالیه. اگه فیلم فارگو رو دیده باشید (اگه ندیدید، حتماً قبل دیدن سریال، فیلمش رو ببینید!) و خوشتون اومده باشه، مطمئناً این سریال یکی از بهترین تجربه هاتون خواهد بود. شباهت زیادی به فضای فیلم های برادران کوئن (کارگردان های فیلم فارگو) داره.

بنابراین ترتیب پیشنهادی من اینه: ترو دیتکتیو - برکینگ بد - فارگو (چون فارگو رو زمستون ببینید بهتره! ).

Johan Cruyff نوشته:


سعید لاستو دوست داره، بهزاد گات رو

بشارة النصر الحاسم نوشته:



چرا حرف تو دهن مردم میذاری کیا !
لاست با اختلاف خیلی کمی در صدر فهرست منه و گیم در رتبه ی دوم.
جذابترین پلی که بین گذشته و حال زده شده در لاست اتفاق افتاد. فیلمها و سریالهای مشابه حتی نزدیک لاست هم نیستن. لاست الگوهای قدیمی داستان گویی رو(مثل جزیره ی اسرار آمیز ژول ورن)با فرمی تازه روایت کرد، همون روایت موازی از شخصیت ها در گذشته و حال.
فرمی که مبتنی بر فلاش بک های متعدده و برخلاف اونچه که تا اون موقع در آثار سینمایی یا تلویزیونی شاهد بودیم ریتم اثر رو از نفس نمیندازه.
علت جذابیت فرم منحصر به فرد لاست رابطه ی دراماتیک و حتی تماتیک(زمینه محور) فلاش بک ها با جریان فعلی زندگی شخصیت ها در جزیره است. فلاش بک ها در عین ارائه ی اطلاعات، گاهی وظیفه ی گره گشایی از سکانس های زمان حال رو هم بر عهده دارن. و نکته ای که این فرم رو خاص تر می کنه اینه که در فصل های پایانی این فرم به شکل بسیار هوشمندانه ای تغییر می کنه و سکانس های جزیره حکم نوعی فلاش بک رو پیدا می کنه.
تنوع شخصیتی و غنای دراماتیک هم تا قبل از گیم متعلق به لاست بود. اما گیم در طیف متنوع شخصیتی با ویژگی های متضاد روحی و جسمی از لاست پیشی گرفت.
نکته ی بعدی در مورد لاست تعدد کشمکش های داستانیه، از درگیری شخصیت ها با هم دیگه تا کشمکش با نیروهای فراطبیعی(دود سیاه یا مختصات عجیب جزیره) و حتی کشمکشهای درونی (مثل درگیری کیت با خودش و گذشته اش).
تنوع لحن و داستانک های جذابِ موازی با داستان اصلی، معماها و ارجاعات اسطوره ای و مذهبی یکی دیگه از شاخصه های لاست در تهییج مخاطبه.
در واقع لاست ترکیبیه از ساختار رومانس و ملودرام با معما و تعلیق.
حیف که سریالی با این عظمت و ساختار منحصر به فرد و معماهایی که برای ذهن های باهوش و ورزیده طراحی کرده بود، در فصل پایانی آن چنان که بایدجوابهای قانع کننده ای برای اون معماها تدارک ندید!
با این همه لاست همچنان یه پدیده و اتفاق خاص به حساب میاد.
در مورد گیم هنوز برای قضاوت کلی زوده، باید منتظر بود و دید که از پس این شرارت قدرت ، جادو، رزم آوری، سیاست مداری، توطئه چینی، قدرت مدیریت، شجاعت، قدرت بدنی، هوش، مالکیت بر اژدها، ثروت، تغییر چهره، دسیسه گری و در مورد شخصیت دقیق پرداخت شده ی "تیریون لنیستر"، زیرکی، منطق و قدرت سخن وری؛ چه دنیایی به وجود خواهد آمد ....

Johan Cruyff نوشته:

یک کلام بگو لاستو بیشتر دوست داری دیگه چرا اینجوری میکنی

Johan Cruyff نوشته:


یک کلام بگو لاستو بیشتر دوست داری دیگه چرا اینجوری میکنی

بشارة النصر الحاسم نوشته:



بچه توضیح خواسته بود خب !
بیا و وقت بذار واسه تاپیک !