The Young Wolf نوشته:

یه نکته جالب توجه در مورد عنوان کتاب وجود داره، که البته اونایی که خوندنش بهتر درکش می‌کنن. ولی دونستنش برای کسی که قصد داره بخونه هم خالی از لطف نیست. سعی می‌کنم بدون اسپویلر تعریفش کنم.

جان استاین‌بک این عنوان رو از شعری نوشته رابرت برنز (شاعر اسکاتلندی) برداشته که توش یه کشاورز وقتی داره زمینش رو شخم می‌زنه، لونه یک موش رو خراب می‌کنه و باعث مرگش می‌شه. بعد به این نکته توجه می‌کنه که اتفاقی که برای اون موش افتاد، که ناگهان و بدون اینکه بشه پیش‌بینیش کرد با مرگ روبرو شد، ممکنه برای انسان هم رخ بده. در نهایت هم موش‌ها و هم آدم‌ها طعم مرگ رو خواهند چشید.

البته یک تفاوت کلیدی هم اینجا وجود داره. اینکه هم موش‌ها و هم آدم‌ها با مرگ مواجه می‌شن، اما فقط آدم‌هان که از اون باخبرن. موش‌ها نه به گذشته فکر می‌کنن و نه به آینده. و در نهایت هم در بی‌خبری از دنیا می‌رن. و این چیزیه که باعث می‌شه شاعر موش‌ها رو از آدم‌ها خوشبخت‌تر بدونه.

اسپویلر: