3H.R.M نوشته:

من یه سوال دارم .
یه حدیث از امام باقر هست توی کتاب اصول کافی ...
نمیتونم بفهمم منظورشو ...!

جابر میگوید : از امام باقر شنیدم می فرمود : همانا کسی خدای عزوجل را میشناسد و می پرستد که خدا و امامش را بشناسد که از ما خاندان است و هرکس خدا را بحق بشناسد و امام از خاندان مارا نشناسد همانا انچه شناسد و بپرستد جز خداست و این خود گمراهی است ...

خود حدیث رو کامل نوشتم .
یعنی اینکه اگه ما امام زمانو نشناسیم یه جورایی مسلمون و مومن نیستیم .
منظور از شناخت اینجا چطور شناختیه ؟
ما واقعا امام زمانمونو نمیشناسیم .
میشه یه نفر برای من توضیح بده ... ؟

یه حدیث دیگه هم همینجوری هست ...

برید گوید : از امام صادق شنیدم که در تفسیر قول خدای تبارک و تعالی : " ایا کسی که مرده و ما زنده اش کردیم و برای او پرتوی نهادیم که با ان میان مردم راه میرود "
فرمود : مقصود از مرده نادانی است که چیزی نمی فهمد و مقصود از نوری که با ان میان مردم راه می رود همان امام است که از او پیروی می کند و مقصود از کسی که در تاریکی گرفتار است و نتواند از ان بیرون اید ان کسی است که امام را نشناسد .

ما الان میشناسیم ؟
منظور بقیه حدیثا همون شناخت کلی بود که ماها داریم .
ولی این دوتا حدیث رو نمیدونم .