زندگینامه
کارلس پویول دوران فوتبالی خود را در تیم محلی شهر تولد خویش، لا پوبلا د سگور، آغاز کرد. استعداد وی بعد ها مورد توجه بیشتری قرار گرفت و در فصل 95-96 به عضویت لاماسیا در آمد.
وی به سرعت به یکی از بازیکنان اصلی بارسا ب تبدیل شد و روز دوم اکتبر 1999 توانست نخستین بازی خود را برای تیم اصلی مقابل رئال وایادولید و تحت مربیگری لوییس فن خال انجام دهد. حضور او در زمین رفته رفته بیشتر شد تا اینکه پست دفاع راست را کاملا متعلق به خود کرد. به خاطر تصمیمش برای پیشرفت و تلاش بسیار زیاد، کارلس پویول به بازی در قلب دفاع نیز عادت کرد.
قلب دفاع به پست اصلی پویول در بارسا تبدیل شد. در فصل 2003-2004 که به عنوان کاپیتان سوم در تیم حضور داشت، نقشی اساسی در نایب قهرمانی بارسا در لیگ ایفا کرد. پویول 27 بازی در لیگ و 7 بازی در جام یوفا برای بارسا انجام داد.
کارلس پویول باید تا فصل 2004-2005 برای نخستین عنوان قهرمانی خود با بارسا صبر می کرد. از آن به بعد به کاپیتان اول بارسا و یکی از ستون های تیم رایکارد تبدیل شد. در پایان فصل رویای وی تحقق یافت؛ بالا بردن جام قهرمانی در نیوکمپ.
طی فصل 2005-06 به خوبی فصل پیش بازی کرد. وی این افتخار را داشت که پیش از بازی با اسپانیول جام قهرمانی را به هواداران هدیه کند. پس از آن بعد از پیروزی در یک بازی به یاد ماندنی مقابل آرسنال در فینال لیگ قهرمانان در ورزشگاه سنت دنیس، موفق به بالا بردن جام قهرمانی این رقابت نیز شد. پویول تنها 5 بازی را در این فصل از دست داد که هیچ کدام به خاطر مصدومیت نبود.
در پایان فصل 2006-07 (که وی در 35 بازی از 38 بازی حضور داشت)، کارلس پویول نخستین مصدومیت جدی خود را در یک بازی دوستانه در پریتوریا متحمل شد. رباط های زانوی چپش در روز 20 ژوئن 2007 آسیب دید و وی را تا 29 سپتامبر از میادین دور نگاه داشت. با وجود از دست دادن ماه نخست رقابت ها، کاپیتان باشگاه در 30 بازی رقابت های فصل 2007-08 حضور داشت.
در فصل 2008-09 که با بردن سه گانه همراه بود، کارلس پویول دوباره به مدافع همه کاره بارسا تبدیل شده بود. گواردیولا در فینال لیگ قهرمان از وی در پست دفاع راست، در فینال جام حذفی در پست دفاع چپ و در اکثر بازی ها در قلب دفاع استفاده کرد. هم چنین در برد تاریخی 6-2 در برنابئو نشان داد که می تواند در گلزنی نیز کمک کند. در رم، وی به نخستین کاپیتان بارسا تبدیل شد که دو بار موفق به کسب عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان شده است.
در فصل 2009-10 وی چهارمین قهرمانی خود در لیگ را جشن گرفت. بسیار پایدار و مقاوم بود و پپ گواردیولا در بسیاری از بازی ها از وی در قلب دفاع استفاده می کرد.
پویول در فصل 2010-11 کمی بدشانس بود. با وجود پنجمین قهرمانی لیگ و سومین قهرمانی در لیگ قهرمانان، توانست تنها در 27 بازی به میدان برود (کمترین تعداد بازی از فصل 2000-01). نزدیک به پایان فصل پزشکان در یک عمل جراحی که روی زانویش انجام شد، غضروف شل شده استخوان ران وی را خارج کردند. در ومبلی، وی حرکتی تاریخی کرد. او به اریک آبیدال اجازه داد تا چهارمین جام اروپایی بارسا را بالای سر ببرد.
کارلس پویول در فصل 2011-12 را سوپرکاپ اسپانیا، سوپرکاپ اروپا، جام جهانی باشگاه ها و جام حذفی را همراه با تیم کسب کرد. هم چنین این فصل بهترین فصل وی از لحاظ گلزنی بود؛ 5 گل در 44 بازی. دو گل که اهمیت بسیاری داشتند در یک چهارم و نیمه نهایی جام حذفی مقابل رئال مادرید و والنسیا به ثمر رسیدند. هر دو گل را با سر وارد دروازه کرد تا نقش بسزایی در صعود به فینال بازی ها در ویسنته کالدرون داشته باشد.
در روز 11 فوریه 2012 در بازی خارج از خانه مقابل اوساسونا، رکورد 56 بازی بدون باخت پویول به پایان رسید. همان فصل در بازی برگشت مقابل میلان رکورد 549 بازی میگوئلی را گذراند و پس از هم تیمی خود، ژاوی، در رتبه دوم بیشترین تعداد بازی برای بارسا قرار گرفت.
پویول در تیم ملی اسپانیا نیز یک یار ثابت به شمار می آید. وی در سال های 2002، 2006 و 2010 در جام جهانی و سال های 2004 و 2008 در جام ملت های اروپا با پیراهن این کشور به میدان رفته است. در جام ملت های 2008 در کسب قهرمانی اسپانیا در وین نقش بسزایی داشت. او یورو 2012 را به دلیل مصدومیت از دست داد.
در تابستان 2010 به تنها مدالی که در ویترین افتخاراتش کم بود دست یافت. وی یکی از پایه های تیم بود و تنها گل بازی نیمه نهایی مقابل آلمان را به ثمر رساند؛ گلی مشابه به گلی که در پیروزی تاریخی 6-2 در برنابئو به تور دوازه چسبانده بود.
کاپیتان پویول بزرگ سرانجام پس از سالها درخشش در لباس آبی و اناری و فتح عناوین بسیار، در پایان فصل 2013/2014 از فوتبال خداحافظی کرد. هواداران بارسا همیشه این شماره 5 افسانه ای را در خاطر خواهند داشت!
