زندگینامه
ویکتور والدس در روز اول جولای 1992 از پنیا بارسلونیستا سینک کوپس به آکادمی جوانان بارسا پیوست.
سپتامبر همان سال همراه خانواده اش به تنریف سفر کرد و تا سه سال بعد به بارسا بازنگشت.
پس از اثبات توانایی هایش در تیم های پایه و بارسا ب، در فصل 2002-03 به تیم اصلی راه یافت. در آغاز برای برای یار ثابت تیم بودن با روبرتو بونانو رقابت داشت؛ اما از هنگامی که رادومیر آنتیچ سکان هدایت تیم را در دست گرفت به سنگربان ثابت تیم تبدیل شد.
وی جایگاه خود را در فصل 2003-04 در ترکیب اصلی با نمایش های درخشان و درجه یک تثبیت کرد و تیم به نایب قهرمانی لیگ دست یافت.
به دلایل متعدد، بارسا برای مدتی یک دروازبان قابل اعتماد نداشت؛ اما همه این ها با آمدن والدس به پایان رسید. در فصل 2004-05 علاوه بر کسب لالیگا همراه تیم، به خاطر بهترین عملکرد دفاعی جایزه زامورا را نیز از آن خود کرد.
در فصل 2005-06، والدس یکی از بازیکنان کلیدی بارسا در کسب قهرمانی لالیگا و لیگ قهرمانان بود. واکنش های فوق العاده وی در فینال پاریس هیچ گاه از خاطره ها پاک نخواهد شد.
در فصل 2006-07 والدس در تمام 38 بازی لیگ حضور داشت. در فصل 2007-08 تنها در سه بازی پایانی جای خود را به خوزه مانوئل پینتو داد تا وی نخستین بازی های خود در بارسا را تجربه کند. در تمام این مدت والدس پیشرفت می کرد و تعداد بازی هایش برای باشگاه را افزایش می داد.
در فصل 2008-09، ثبات وی باعث کسب دومین جایزه زامورا شد. در تمام بازی های لالیگا به جز سه بازی آخر، هنگامی که قهرمانی مسجل شده بود، به میدان رفت. او فصل را با نمایشی درخشان در رم به پایان رساند و نخستین دروازبان بارسا لقب گرفت که دو بار موفق به کسب لیگ قهرمانان شده است.
این تازه شروع کار بود. در فصول 2009-10، 2010-11 و 2011-12 برای سومین، چهارمین و پنجمین بار جایزه زامورا را کسب کرد و با رکورد دروازبان اسطوره ای بارسا، آنتونی رامایتس برابری کرد. چهارمین جایزه با بهترین رکورد وی و دومین رکورد برتر تاریخ همراه بود (0.5 گل در هر بازی). هم چنین والدس به تنها دروازبان بارسا تبدیل شد که در سه فینال اروپایی بازی کرده و در همه پیروز شده است.
بازی های خوب مداوم وی در باشگاه باعث سفرش به جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی شد؛ جایی که با وجود نظاره گر بودن تمام بازی ها از روی نیمکت مدال طلا را کسب کرد. از آن پس، به یکی از بازیکنان اصلی لیست تیم ملی اسپانیا تبدیل شد.
اما گذشته از افتخارات فردی، توانایی بی نظیر اوست که فواید بسیاری برای باشگاه داشته است. وی در فینال ومبلی در روز 28 می 2011 در کسب چهارمین قهرمانی لیگ قهرمانان بارسا نقش اساسی ایفا کرد.
در روز 1 نوامبر 2011، در بازی مقابل ویکتوریا پلژن، والدس رکورد گل نخوردن میگوئل رینا را شکست. وی به طرز عجیبی 896 دقیقه بود که گلی دریافت نکرده بود. دو ماه بعد در روز 10 سپتامبر 2011، والدس رکورد تعداد بازی های آندونی زوبی زارتا را نیز شکاند. وی در دیدار مقابل رئال سوسیه داد برای 411 مین بار با پیراهن بارسا به میدان رفت.
والدس در فصل 2011-12 اسطوره دیگری را نیز پشت سر گذاشت. در بازی مقابل اتلتیکو با 449 مسابقه کارلس رکساچ برابری کرد؛ به معنای این که در رده بندی بیشترین تعداد بازی ها در رتبه چهارم قرار گرفته بود. تنها ژاوی هرناندز، کارلس پویول و میگوئلی بیش از وی برای بارسا بازی کرده اند.
وی در فصل 2014/2015 از بارسا جدا شد و در میانه فصل به منچستر یونایتد پیوست.
